του Σταύρο Φωτάκη Λίγο καθυστερημένα, δικαιολογημένα και αδικαιολόγητα, γράφω τούτες τις αράδες, όχι για να επαινέσω ένα φίλο γιατί δεν έχει ανάγκη τα παίνια μου, αλλά για να αναδείξω αυτό που κάνει κάθε τέλος του χρόνου και το έχει καθιερώσει εδώ και αρκετά χρόνια. Μα δε μπορώ να μη του γράψω κάτιτίς, γιατί […]
