Γράφει ο Σταύρος Φωτάκης
Δε συνηθίζω να λέω πολλά λόγια σ’αυτές τις περιπτώσεις. Γιαυτό θα περιοριστώ σε λίγα νεκρόλογα, για τον σημερινό αναχωρητή και θα του πω, καλοστραθιά. Καλό δρόμο διαλεχτέ φίλε, συγχωριανέ Βαρδή, έκεια ’πού πας. Σε καλό δρόμο περπάτηξες σε τούτη τη ζωή. Πάλεψες σκληρά σε πολλά μετερίζια και καταξιώθηκες στην κοινωνία. Κέρδιζες πάντα, γιατί ήξερες να κερδίζεις. Πάλεψες για πολλά ιδανικά, για λευτεριά, για δικαιοσύνη, για αθρωπιά και εντιμότητα, γιαυτό κέρδισες την αγάπη και την εκτίμηση όλων. Μα τον τελευταίο σου αγώνα τον έχασες. Σε κέρδισε ο Χάροντας μετά από σκληρή μάχη. Σε χάσανε τα αγαπημένα σου ανίψια, συγγενείς και φίλοι. Και τώρα ποιος θα γράφει, όπως εσύ τον καλό σου έμμετρο λόγο για τον καθένα; Έγραφες για όλους, ζώντες και νεκρούς.
Βαρδή, σ’ ευχαριστώ για τα παινέματά σου. Άμε στο καλό.
Έριξε ο Χάρος το Βαρδή σε μαρμαρένιο αλώνει,
ρίμες, παινάδια διαλεχτά εδά ποιος θα στελιώνει;
Για ούλους, φίλους κι εδικούς, ένα καλό σου λόγο
έγραφες, εις τα Κρητικά, δίχως κιανένα ψόγο.
Έκοψαν τσι φτερούγες σου αητέ του Ψηλορείτη,
στο στίχο πρωτομάστορας ήσουνε για την Κρήτη.
Φάρος τση Κρήτης φωτεινός, τσ’ αντρειάς μα και τση σκέψης
ήσουνε, μα ο Χάροντας ήθελε να μισέψεις.
Επάλεψες το Χάροντα στην πλιά μεγάλη μάχη
και σού ’παιξε πισώπλατα, άδικο να του λάχει.
Θρήνος εις τ’ Αμαριώτικα, εσείσθην’η Βουβάλα,
τον αντρειωμένο λάβωσε του Χάροντα μια μπάλα.
Εμίσεψενε κι ο Βαρδής τση Κρήτης το καμάρι,
στσ’ αγώνες για τη λευτεριά ήτονε παλικάρι.
Νοέμβριος 2010
