ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΄΄ΜΑΝΙΣΤΗΡΑΚΙ΄΄
Αύγουστος 2020 και εν μέσω πανδημίας κατάφερα να ξεκλέψω λίγες ημέρες και να επισκεφθώ τον τόπο καταγωγής μου. Με χαρά διαπίστωσα ότι, παρά τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, η προσπάθεια ανακαίνισης-αναπαλαίωσης των οικειών που συντελείται τα τελευταία έτη, συνεχίζεται αμείωτη, προσδίδοντας μια νότα άνθησης και αισιοδοξίας παρά τη γενικότερη απαξίωση θεσμών και αξιών. Στο πλαίσιο αυτό όμως διέκρινα κι ένα αντιφατικό μήνυμα, ένα ΄΄Μανιστηράκι΄΄ δύο ταχυτήτων: από τη μία την πολιτιστική (ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης- θεατρική παράσταση ΄΄Φαέθων΄΄ στο Μινωϊκό Ανακτορικό Κέντρο του χωριού τον Αύγουστο 2020) και οικιστική ανάπτυξη που συντελείται στην κοινότητα και από την άλλη μια δυσάρεστη εικόνα εγκατάλειψης του φυσικού τοπίου στην Κάτω Βρύση, πλάι στον αειθαλή πλάτανο. Παρά το γεγονός ότι προ ενός έτους εγκαινιάσθηκε μια σύγχρονη παιδική χαρά δίπλα στον Άι-Νικόλα, τα σημάδια μαρασμού είναι εμφανή: ΄΄Λόφος΄΄ τα σκουπίδια δίπλα στο χώρο που παίζουν τα παιδιά και όσοι αισθάνονται ακόμα παιδιά……
Σε μιά κοινωνία που, το μόνο εύκολο είναι να ΄΄σηκώνουμε΄΄ το δάκτυλο και να κατηγορούμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Περιφέρεια και τη Κεντρική Διοίκηση για απομόνωση της επαρχίας, ας αναλογιστούμε ο καθένας εξ’ ημών την ατομική μας ευθύνη για την ηθική πτώχευση στην οποία έχουμε περιέλθει.
-Αλήθεια, πού κρύφτηκε το φιλότιμό και είναι τόσο δύσκολο να οργανωθεί μια εθελοντική προσπάθεια καθαρισμού της Κάτω Βρύσης;
-Τί είναι αυτό που θα μπορούσε να μας κινητοποιήσει για να δούμε πιο πέρα από το ΄΄εγώ΄΄ και να εστιάσουμε στο ΄΄εμείς΄΄;
Πρόθεσή μου δεν είναι να ΄΄σηκώσω΄΄ το δάκτυλο και να ακολουθήσω το εύκολο μονοπάτι της αλληλοκατηγορίας και επιμερισμού ευθυνών, αλλά να ενεργοποιήσω το ψυχισμό και τη συλλογικότητα των Μανιστηρακιανών, αρετές για τις οποίες χρόνια τώρα διακρίνονται!!!
ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗ- ΚΥΡΙΑΚΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
Πρόεδρος Συλλόγου Μοναστηρακιανών Αθήνας.