24/09/2018
Θρηνούμε σήμερα θρήνο μεγάλο για την απώλειά σου αγαπημένη μας Ιουλιέττα.
Η πίκρα μας είναι πολύ και ο πόνος αβάστακτος για το χαμό σου. Ποιό αστέρι έπεσε από τον ουρανό και έσβησε η ζωή σου και έγινε φως; Πως ο ανελέητος Χάρος χτύπησε τη καρδιά σου και σε πήρε σα μαραμένο πλατανόφυλλο και σε πέταξε στα ουράνια;
Ιουλιέττα σήμερα είναι εδώ όλοι αυτοί που σε αγαπούν για να σε αποχαιρετίσουν στο τελευταίο σου ταξίδι. Είναι οι χαροκαμένοι γονείς σου ο Νίκος και η Μαρία, είναι ο αγαπημένος σου αδελφός Φραγκίσκος στον οποίο είχες μεγάλη αδυναμία, ο σύζυγός σου, οι συγγενείς, οι φίλοι σου από το Σχολείο που υπηρετούσες και όλοι οι φίλοι σου από τη Κρητική παροικία της Αθήνας.
Η Ιουλιέττα αγαπητοί φίλοι γεννήθηκε στη Γλυφάδα. Μετά τις Γυμνασιακές σπουδές ξεκίνησε να κατακτήσει την Αθήνα με ασπίδα τις σοφές συμβουλές των περήφανων γονιών της, οι οποίοι έφερναν τη βελούδινη αύρα της Κρητικής αρχοντιάς και αξιοπρέπειας. Γι’αυτό και δε χάθηκε στις μυλόπετρες της νέας εποχής, στις συμπληγάδες της εφήμερης μόδας και της εύκολης αναρρίχησης. Δεν είχε τη θορυβώδη και αλαζονική παρουσία των μετρίων που μας περιτριγυρίζουν.
Εισήλθε στη Σχολή Πληροφορικής και μετά την αποφοίτησή της προσλήφθηκε στο Υπουργείο Προεδρίας, αργότερα στο Υποθηκοφυλάκειο και τέλος στο 5ο Γυμνάσιο-Λύκειο Γλυφάδας ως υπάλληλος, όπου και υπηρετούσε μέχρι σήμερα.
Από μικρή είχε μεγάλη αγάπη στο χορό και ιδιαίτερα στους παραδοσιακούς χορούς της Κρήτης. Είχε διατελέσει τη 10ετία του 1990 πρωτοχορεύτρια στη Νεολαία της Παγκρητίου Ενώσεως και στο Σύλλογο Κρητών Γλυφάδας. Την ίδια περίοδο είχε φοιτήσει επιτυχώς και σε Σχολείο με θέμα την κατάρτιση των γυναικών στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Η ενασχόληση της με το πολιτιστικό κίνημα ήταν καθοριστική σε όλη τη ζωή της.
Στο 5ο Γυμνάσιο-Λύκειο που δούλευε τα τελευταία χρόνια, πρόσφερε μόνο αγάπη και καλοσύνη σε όλα τα παιδιά, σε όλους τους ανθρώπους. Ήξερε πως μόνο αν αγαπήσεις τον συνάνθρωπό σου θα αγαπηθείς και εσύ. Αυτό ήταν στάση ζωής για την Ιουλιέττα η οποία εισέπραττε την ανταπόδοση από την καθημερινή αγάπη των παιδιών.
Ήταν ακούραστη και δημιουργική πάντα. Έμεινε απλή, πρόσχαρη, οραματίστρια και πρότυπο σε όλους. Κράτησε τις ρίζες της και διατήρησε τις αρχές και τις αξίες του Κρητικού Πολιτισμού και προσπάθησε να τις μεταδώσει σε όλους τους νέους με τους οποίους συνεργάστηκε.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα δοκιμάστηκε η υγεία της μετά από ένα αναπάντεχο πρόβλημα που προέκυψε αιφνιδίως. Το υπέμενε καρτερικά μέχρι τέλους. Τα λίγα χαμόγελα που έστελνε από το κρεβάτι του πόνου, μαρτυρούν το πάθος που είχε για τη ζωή και την επιθυμία να ξαναζήσει φυσιολογικά ανάμεσά μας.
Αυτή ήσουν Ιουλλιέτα. Μια ήρεμη δύναμη, άξια, γλυκύτατη, χαμογελαστή και πάντα με αγάπη για το συνάνθρωπό σου.
Με την άδεια των παρευρισκομένων, θα επιθυμούσα να σου αφιερώσουμε όλοι μαζί το παρακάτω Σφακιών ριζίτικο, φέρνοντας νοερά στο μυαλό μας τον τραγουδιστή που λέει θλιβερά και παραπονεμένα:
Ο Χάρος έκατσε ψηλά και τραγουδά πανούργα
Για δες κρίματα που κάνα κι άδικα που τα κάνω
Για δες όμορφους που άρπαξα για δες κορμιά που πήρα
Τελειώνοντας εύχομαι ανάερο και ανάλαφρο να είναι το φτερούγισμα της ψυχής σου, σε χλοερή κοιλάδα του ουράνιου κόσμου, του κόσμου με το ανέσπερο φως και την αιωνιότητα.
Εύχομαι ακόμη να ‘ναι γλυκός και ανάλαφρος ο αιώνιος ύπνος σου.
Στους πολυαγαπημένους σου γονείς, στον αδελφό σου και στο σύζυγό σου, ο Θεός ας είναι απλόχερος στο βάλσαμο παρηγοριάς του μισεμού σου.
Καλό σου ταξίδι Ιουλιέττα!
Αντώνιος Εμμ. Μυτιληνάκης
Αντιστράτηγος ε.α. επί τιμή
24-9-2018
Καλή μου αγαπημένη Ιουλία,
Εκ μέρους όλων των συναδέλφων στο Δήμο Γλυφάδας σ’αποχαιρετώ σήμερα, κι αυτός ο αποχαιρετισμός μας πληγώνει και μας φαίνεται σαν ψέμματα.
Πώς να πιστέψουμε αλήθεια πως αποχαιρετούμε ένα σαραντατετράχρονο κορίτσι γεμάτο ζωή και όνειρα, ένα κορίτσι γελαστό, καλοσυνάτο, εργατικό, πρόθυμο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της δουλειάς της, όσο δύσκολες και επίπονες κι αν ήταν αυτές.
Αγωνίστηκες μαζί με τους υπόλοιπους συναδέρφους σου για να κερδίσεις τη δουλειά σου, έδινες τον καλύτερο σου εαυτό σ’αυτήν κι όταν καταλάγιασε αυτή η αγωνία, η άδικη ζωή δε σ’άφησε να το χαρείς.
Και σ’αυτό όμως το χτύπημα της μοίρας πάλεψες γενναία.
Αντιστάθηκες, αγωνίστηκες, μα… στου θανάτου τις πληγές βότανα δε χωρούνε, ούτε γιατροί γιατρεύουνε, ούτε Άγιοι βοηθούνε!!
Ποιος νίκησε άλλωστε σ’αυτή τη μάχη!
Κι έτσι…
Σ’αποχαιρετούμε σήμερα με ανείπωτη θλίψη, πόνο, μεγάλο παράπονο και αμέτρητα γιατί…
Θα μείνει στη μνήμη και στην καρδιά μας η καλοσύνη σου, το ζεστό σου χαμόγελο, η διάθεση προσφοράς σου για να εξασφαλίσεις όσο το δυνατόν περισσότερη ασφάλεια για τους μαθητές των σχολείων σου.
Είμαστε όλοι σίγουροι πως κι από κει πάνω που θάσαι θα συνεχίσεις αυτή σου την προσπάθεια.
Καλό σου Παράδεισο!
Ελένη Ζαφειροπούλου-Μεγαλακάκη
Προϊσταμένη Τμήματος Παιδείας Δήμου Γλυφάδας
