6/2/2019 Χρονολογία περίπου το 1950 Σε αυτό το ωραίο χωριό, το χωριό μου, στο οποίο γεννήθηκα και έζησα έως τα 20 μου χρόνια με αυτούς τους καταπληκτικούς ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ δραστήριους με πολύ ζωντάνια αλλά και με αγάπη και σεβασμό μεταξύ τους . Η Βισταγή ήταν ένα ζωντανό χωριό το οποίο διέθετε ένα δημοτικό σχολείο με 70 παιδιά . Οι κάτοικοι ασχολούνταν με την καλλιέργεια της γης με τα βόδια , το θέρισμα με τα δρεπάνια , τα ποτίσματα των περβολιών με την σειρά τους , το αλώνισμα στα αλώνια ντάλα μεσημέρια να γυρνάμε πάνω στο βολόσυρο τραβώντας τον με τα βόδια, ή τα γαϊδουράκια, ώρες ολόκληρες. Όταν γινόταν το λίχνισμα έπρεπε πολλές φορές να περιμένουν να σηκώσει αέρα. Τα επαγγέλματα που θα ασχοληθούμε παρακάτω τα περισσότερα ήταν χειροκίνητα. Οι χωριανοί μου λοιπόν ήταν πολύ καλοί μαστόροι και ένα από τα επαγγέλματα που θα ασχοληθούμε σήμερα αφορά και στο ΓΚΑΖΟΖΑΔΙΚΟ ΤΟΥ ΒΡΟΝΤΟΜΑΝΩΛΗ. Στο κέντρο του χωριού λοιπόν υπήρχε καφενείο { ένα από τα επτά που ήταν τότε }, στο οποίο καφενείο γινόταν συχνά γλέντια τρικούβερτα, που διασκέδαζαν οι Βισταγιανοί, με τη συνοδεία οργάνων των αδελφών Λαγουβάρδων. Κάτω από το μαγαζί λειτουργούσε το ΓΚΑΖΟΖΑΔΙΚΟ , ένα ολόκληρο εργαστήριο παρασκευής ΓΚΑΖΟΖΑΣ, η οποία τον καιρό εκείνο ήταν περίπου πρωτόγνωρο πιοτό και αρκετά καταναλώσιμο αναψυκτικό στα καφενεία και όχι μόνο. ήταν και είναι χωνευτικό. Η παρασκευή του γινόταν καθ’ όλη τη διαδικασία χειροκίνητα, διότι δεν υπήρχε ηλεκτρικό. Απαιτούσε πραγματικά πολύ καθαριότητα στα μπουκάλια , αλλά και πολύ προσοχή στην αναλογία . Τα μπουκάλια καθαριζόταν με ειδική βούρτσα μέσα σε μεγάλη γούρνα με νερό { το οποίο νερό κουβαλούσαν με τα δοχεία από τη’ γραι’ βρύση, που υπήρχε στο κέντρο του χωριού γιατί δεν υπήρχε νερό στα σπίτια) ένα, ένα μπουκάλι με το χέρι. Σε μια δεύτερη γούρνα πλενόταν τα τελάρα. Τα μπουκάλια έκλειναν με καπάκι από πορσελάνη, με λαστιχάκι επάνω, για να μην εξατμίζεται το υλικό. Στη συνέχεια υπήρχε ένα ανοξείδωτο δοχείο όπου έκαναν το χαρμάνι — ζάχαρη , το ανάλογο ξινό και μερικές σταγόνες λεμονέλαιο { ΕΣΑΝΣ }. Τα υλικά αυτά τα ανακάτευαν με ειδική κουτάλα. Με ένα μετράδι και ένα χωνί με φίλτρο [ τούλι ] έβαζαν το μείγμα σε ένα ένα μπουκάλι. Έπειτα πήγαιναν στη μηχανή, η οποία είχε ένα ειδικό δοχείο γεμάτο νερό. Γυρίζοντας με το χέρι τον τροχό, με την βοήθεια μιας αντλίας, έμπαινε το ανάλογο νερό , και το ανάλογο ανθρακικό. Στην συνέχεια, αφού όλα τα μπουκάλια ήταν έτοιμα και ακριβή στη αναλογία των υλικών πάλι έκλειναν χειροκίνητα . Χρειαζόταν μεγάλη προσοχή, διότι αν είχε περισσότερο ανθρακικό, ή ήταν ραγισμένο το μπουκάλι γινόταν έκρηξη . Αυτή ήταν η πιό παλιά διαδικασία που σφραγιζόταν τα μπουκάλια . Μέχρι εδώ όλα καλά, όσον αφορά την παρασκευή και εμφιάλωση της γκαζόζας. Τώρα στη διανομή που ήταν η πιο παραδοσιακή, αλλά και πιό κουραστική με πολύ ταλαιπωρία , γιατί εκτός από το χωριό μας η γκαζόζα ήταν περιζήτητη και στα άλλα χωριά της επαρχίας μας. Πώς γινόταν η μεταφορά αγαπητοί μου ??? με το Γαϊδουράκι φορτωμένο με γκαζόζες ακολουθώντας με τα πόδια , μέσα από κακοτοπιές , μονοπάτια γκρεμούς , τις περισσότερες φορές ακόμη και νύχτα βαδίζοντας να πας όπου και σε όποιο χωριό ζητούσαν γκαζόζα. Ακόμη και στα πανηγύρια βέβαια ήταν περιζήτητη. Την μεγαλύτερη δυσκολία αντιμετώπιζε ο συνοδοιπόρος ένα δεκάχρονο η δωδεκάχρονο παιδί , χειμώνας , κρύο χιόνια , λάσπες και να χάνεις και το δρόμο, κατά μαρτυρία του παιδιού που δεν ήταν άλλος από το παιδί του ιδιοκτήτη, ο ΒΡΟΝΤΟΝΙΚΟΛΗΣ, να βάζει σημάδια αγαπητοί μου στο δρόμο για να μην τον χάνει . Η πληρωμή ακόμη σπουδαιότερη. Στα καφενεία τα οποία πήγαινε, αν δεν υπήρχε κανείς άφηναν το κλειδί σε μέρος που ήξερε , άφηνε την πραμάτεια του έκλεινε και επιστροφή . Μη φανταστείτε δα και κανένα φορτηγό σημερινό φορτωμένο. Το γαιδουράκι είχε δυο το πολύ τρία κασόνια των δώδεκα η λίγο παραπάνω το κάθε κασονι . Η καθαριότητα , η μεγάλη προσοχή αλλά και το μεράκι που είχαν τότε ήταν δείγματα σεβασμού, που είχαν στα θέματα υγιεινής προς τον καταναλωτή . Τα γκαζοζάδικα ήταν μετρημένα στην επαρχία μας τότε και οι καταναλωτές πολλοί . Οι συνθήκες μεταφοράς δύσκολες , αλλά τα κατάφερναν . Ερχόμαστε σήμερα που όλα είναι αυτοματοποιημένα και υπάρχει ποικιλία αναψυκτικών. Πιστεύω η αρχή, το ξεκίνημα ήταν από αυτά τα χειροκίνητα γκαζοζάδικα, τα όποια είχε την τιμή και είχε το χωριό μου η Βισταγή. Υπήρχαν και άλλα εργαστήρια, τα οποία θα σας αναφέρω αργότερα .
ΤΣΑΓΡΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΒΙΣΤΑΓΙΑΝΩΝ ΑΘΗΝΑΣ Α΄ΑΝΤ/ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΑΜΑΡΙΟΥ
