Ήταν όλοι εκεί…σε μια πανδαισία γεύσης…αισθήσεων…συνύπαρξης…συνδημιουργίας… ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των Προέδρων των Πολιτιστικών Συλλόγων, Μιχάλη Καπαρού , Κούλας Γιαννουλάκη και των Συμβουλίων τους, στη φιλόξενη και ολάνθιστη αυλή της Διαμαντούλας Καπαρού και του Φάνη Ζαχαριουδάκη. Το ήρεμο σοκάκι έγινε πολύβουο…γέμισε ζωή, φωνές χαρούμενες, λαμπερά πρόσωπα…μοσχομύρισε! Γυναίκες να ζυμώνουν, η Χριστίνα, η Μαρία, η Όλγα, η Χρυσούλα, η Ιωάννα, η Ζέτα, η Μίτσα, η Δέσποινα, η Βιργινία, η Ελένη… και άντρες να συντρέμουν, ο Φάνης, ο Κώστας, οι Μιχάληδες, ο Αντώνης, ο Στέλιος, ο Ηλίας, ο Σταύρος…. σε μια καθολική συμμετοχή. Και το προζύμι από το έμπειρο πλέον χέρι της Μαρίας…
Ιστορίες, αναθυμιές, χορατά, γεύσεις, τσουγκρίσματα…ο ήχος του ποτηριού…ευχές…
Τριάντα κιλά αλεύρι από την αϊγιαννιώτικη γη πήραν τη γεύση και το σχήμα τριάντα οκτώ ψωμιών και μιας κακαρίστρας…{να θυμίζει το τριβίδι του Αϊ Φανούρη.} Τι εμπειρία να κοσκινίζεις το αλεύρι, να κάνεις το προζύμι, να ζυμώνεις, να πλάθεις το ψωμί, να το βλέπεις ν’ ανεβαίνει, να κάνεις το φούρνο με τα φουρνόξυλα, να φουρνίζεις, (στο φούρνο του Βασίλη )να ξεφουρνίζεις, να σε μεθάει η μυρωδιά της ξεφουρνιάς… Μυσταγωγία…καθώς μετέφεραν τα ψωμιά στο χέρι για φούρνισμα…! Για κάποιους εμπειρία ζωής, βίωμα, για τους νεώτερους εμπειρία πρωτόγνωρη, συναρπαστική….μέθη ζωής…! Γευτήκαμε την ξεφουρνιά- τα ψωμιά σε μεγάλα πανέρια με ξομπλιαστές πετσέτες δημιουργίες της Παγωνίτσας και της Αρετής- με τυρί, ελιές,,, και κρασί με τα αρώματα της αϊγιαννιώτικης κορφής και το άλικο (κόκκινο) χρώμα… Αϊγιαννιώτικο κρασί κι από παλιά κουρμούλα…! Τσουγκρίσαμε στην υγειά μας… η θύμηση πήγε και στους αγαπημένους που έχουν φύγει. Μοσχομύρισε η αυλή, το σοκάκι, η γειτονιά, το χωριό ολόκληρο…
Και η βραδιά ήρεμη, με τους ήχους της νύχτας, τον έναστρο ουρανό, το λειψό φεγγάρι…σκιές ν΄ αχνοφαίνονται… Είχε προχωρήσει η ώρα… φύγαμε καληνυχτίζοντας… γεμάτοι ευφροσύνη… με το ψωμί στο χέρι… όπως συνήθιζαν οι παλιοί να δίνουν στον συγγενή, στο γείτονα, στο φίλο, στον περάτη…και μια ευχή… να ‘μαστε καλά ν’ ανταμώνουμε… Και του χρόνου!
Κείμενο και Φωτογραφίες : Κώστας Αντ. Παραδεισανός
Αϊ Γιάννης Αμαρίου
Αύγουστος 2017
