ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ (59 ετών)

Πολυαγαπημένε ξάδελφε ,

Εκλεκτέ και επιστήθιε φίλε Βαγγέλη ,

Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη ότι θα σταθώ μπροστά στην σορό σου για να σου εκφωνήσω επικήδειο λόγο . Δεν θέλω να το πιστέψω ούτε και να το σκεφτώ . Δυστυχώς ,όμως ,πέρα από τα πρέπει και τα θέλω ,η μοίρα και πιο πολύ ο θάνατος είναι πέρα και πάνω από κάθε ανθρώπινη δύναμη και επιθυμία .

Θα αποφύγω τετριμμένα λόγια με τα οποία ,βέβαια , ποτέ δεν είχες καλές σχέσεις και με πολύ απλότητα και απεριόριστο σεβασμό, όπως πάντα, θα σου πω δύο λόγια . Συγχώρεσε με αν δεν τα καταφέρω .

Είναι πολύ δύσκολο τούτη τη στιγμή να κλείσω μέσα σε λίγες γραμμές την απέραντη θλίψη και τον πόνο που σκόρπισε σε όλους μας η είδηση του πρόωρου χαμού σου.

Σαν χείμαρρος κατακλύζουν το μυαλό μου οι έντονες και μοναδικές στιγμές που έζησα μαζί σου .Θα μπορούσα να μιλάω ατέλειωτες ώρες για το μεγαλείο της ψυχής σου , την παληκαριά σου ,την ντομπροσύνη και τις σπάνιες αρετές με τις οποίες ήσουν προικισμένος . Όμως ,οι στιγμές είναι πολύ δύσκολες για όλους μας και κυρίως για τη σύζυγο σου ,τα παιδιά σου ,τη μητέρα σου ,τα αδέλφια σου και το πλήθος συγγενών και φίλων που ήρθαν για το τελευταίο αντίο . Γι’ αυτό θα είμαι πολύ σύντομος .

Φίλε Βαγγέλη ,

Είχες το μεγάλο προνόμιο να γεννηθείς πριν 59 χρόνια στην όμορφη και ιστορική Πατσό και να είσαι μέλος της πολύτεκνης (5 παιδιά) οικογένειας του Αλεξαντώνη και της Αλεξομαρίας . Πάντα μιλούσες με περηφάνια για την οικογένεια σου και αυτοί σε καμάρωναν . Παντού και πάντα κουβαλούσες μέσα σου το χωριό σου που τόσο λάτρευες και συνεχώς επισκεπτόσουν μέχρι και τις τελευταίες μέρες του βίου σου .

Από μικρός στα βάσανα για τα προς το ζην της πολυμελούς οικογένειας σου . Μικρός εγκατέλειψες το χωριό για να ασχοληθείς με την τέχνη του υδραυλικού ,καταφέρνοντας πολύ γρήγορα να δημιουργήσεις την δική σου ατομική επιχείρηση . Με την εργατικότητα και την εντιμότητα που σε διέκρινε ,κέρδισες την εμπιστοσύνη της κοινωνίας . Απόδειξη ,η κοσμοσυρροή για το στερνό αντίο.

Κατόπιν ήρθε η ώρα του Στρατού . Άνθρωπος του ρίσκου και των τολμηρών αποφάσεων ,έκανες πράξη αυτό που το ηρωικό έμβλημα «Ο ΤΟΛΜΩΝ ΝΙΚΑ» επιτάσσει ,υπηρετώντας στις Ειδικές Δυνάμεις και συγκεκριμένα στους Αλεξιπτωτιστές .Εδώ ,θα ήθελα να αναφέρω το πόσο περήφανος ένιωσα για άλλη μία φορά για σένα , όταν στα πρώτα μου βήματα ως Αξιωματικός τότε ,άκουγα συναδέλφους να μιλούν με τα πλέον κολακευτικά λόγια για σένα. Μεταξύ των άλλων ,όλοι τους εξήραν τα ψυχικά και σωματικά σου προσόντα .

Αγαπητέ Βαγγέλη ,

Και η μετέπειτα ζωή σου δεν θα μπορούσε να έχει διαφορετική πορεία .Με την πιστή ,ικανή και εργατική σύζυγο σου Κατερίνα δημιούργησες μία αξιοζήλευτη οικογένεια .Αποκτήσατε δύο παιδιά ,την Κυριακή και τον Αντώνη, που κοσμούν την κοινωνία .Επίσης ,ευτύχησες να δεις εγγόνια τα οποία λάτρευες και για τα οποία συνεχώς μιλούσες με καμάρι .

Γενικώς , οι ατομικές και οικογενειακές σου δημιουργίες και επιτυχίες ήταν πολλές .Όμως, και στην κοινωνία η παρουσία σου ήταν έντονη και ευχάριστη. Σου οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ για όσα απλόχερα μας χάρισες και για όσα μας έμαθες ,όπως :

Τι σημαίνει αγνή και πραγματική φιλία ,

Τι σημαίνει φιλοξενία ,

Τι σημαίνει παληκαριά και ντομπροσύνη,

Τι σημαίνει ψυχικό σθένος μπροστά στα δύσκολα ,

Τι σημαίνει αντοχή και υπομονή στον πόνο .

Ακόμα και στο τέλος του βίου σου ,έκανες πιο όμορφη την παρέα μας με την παρουσία σου ,καταφέρνοντας να ξεπερνάς το σοβαρό πρόβλημα της υγείας σου ,για να μην μας κακοκαρδίσεις.

Φίλε Βαγγέλη ,

Γνωρίζω ότι τα λόγια μου είναι φτωχά, τόσο για να περιγράψω το ανάστημα σου ,όσο και για να εκφράσω την απέραντη θλίψη αλλά και την περηφάνια που μας γεμίζει ο σύντομος και ολοκληρωμένος βίος σου .Ίσως ακούγεται οξύμωρο να μιλάμε για σύντομο και ταυτόχρονα ολοκληρωμένο. Όμως, σύμφωνα με τον γίγαντα του πνεύματος ,τον κρητικό φιλόσοφο και στοχαστή Καζαντζάκη ,η ζωή δεν ολοκληρώνεται και το ταξίδι είναι ανιαρό όταν φτάνουμε ασφαλείς και καλοδιατηρημένοι στον τάφο .Ολοκληρώνεται μόνο όταν τρέχουμε ζώντας έντονες εμπειρίες και στιγμές. Επίσης, μας λέει ,ότι τη ζωή δεν την μετράμε από τις ανάσες που παίρνουμε αλλά από τις στιγμές που κόβουν την ανάσα . Αυτή ήταν και η δική σου ζωή. Μια ζωή γεμάτη εμπόδια, προκλήσεις και κομένες ανάσες .Όλα τα ξεπερνούσες με αξιοπρέπεια ,θάρρος και αποφασιστικότητα .

Αγαπητέ φίλε ,

Φεύγεις και πονά η καρδιά μας .Ο αποχωρισμός δύσκολος. Όμως ,ξέρω ότι δεν θες να σε κλάψουμε .Ποτέ δεν ήθελες κλάματα και μιζέρια ,αλλά να είμαστε περήφανοι . Και βέβαια, μέσα από τον βουβό πόνο κανείς και κυρίως η οικογένεια σου, που στέκεται πληγωμένη δίπλα σου, δεν θα μπορούσε παρά να νοιώθει περήφανη .Τους εύχομαι την εξ ύψους παρηγορία για να συνεχίσουν τη ζωή τους όσο πιο ανώδυνα και να συνεχίσουν να σε τιμούν.

Σε προπέμπουμε αλλά δεν σε αποχαιρετούμε. Χάθηκες πολύ πρόωρα ,όμως τα χαρακτηριστικά και οι αρετές σου έχουν αφήσει έντονο και ανεξίτηλο το αποτύπωμα τους και δεν σβήνουν με το θάνατο σου . Αν και σύντομος ο βίος σου ,κατάφερες να ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που γεννιούνται μετά το θάνατο τους .

Σε συνοδεύουμε στην τελευταία σου κατοικία και είμαστε σίγουροι ότι ο πόνος σου για την οικογένεια που αφήνεις θα απαλύνει η μεγάλη και ζεστή αγκαλιά του πατέρα σου (Αλεξαντώνη).

Ο εκλεκτός και κοινός μας φίλος ,ο κορυφαίος λυράρης Αλεξάκης Μανώλης (Αλεξομανώλης) στέλνει τα θερμά και ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένεια και σε προπέμπει με μία μαντινάδα :

Βαγγέλη φεύγεις μακριά,

δεν σ΄ αποχαιρετούμε,

σε όλες τσι παρέες μας,

μαζί σου θα γλεντούμε

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.

Βασίλης Ψυχαράκης

Ανώτερος Αξκός (ε.α)