Αναδημοσίευση από : agorapress.gr 7 Νοεμβρίου 2014
Υποθάλπουσες δράσεις «εντός παιδιάς» με σχισματικά παράγωγα σε Εθνικό επίπεδο, ένα εξ αυτών και η Κρήτη.
του Βασίλη Κασιμάτη
Οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και όσες εξ αυτών προκύπτουν από την διεθνή επικαιρότητα σε σχέση με τα Ελληνο-Τουρκικά ζητήματα ανασύρουν παλαιότατες πρακτικές του «διαιρεί και βασίλευε» με καρυκεύματα από φουτουριστικές διαθέσεις του συστημικού παγκόσμιου «τιμονιέρη». Αποτελούν δε, ένα βροντόφωνο κέλευσμα προς όλους εμάς, για επαγρύπνηση.
Από τη μια η προ ημερών προκλητική θέση του Τούρκου Βουλευτή του κυβερνώντος Κόμματος της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) κ. Οσμάν Ασκίν Μπακ, όπου στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του ΝΑΤΟ για τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή που συνήλθε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όπου είπε ότι δεν μπορεί να είναι μονομερής η δραστηριότητα στην Κυπριακή ΑΟΖ για το φυσικό αέριο και από την άλλη οι τελευταίες προκλητικότατες επιχειρήσεις των στρατιωτικών αξιωματούχων της γείτονος χώρας σε Ελληνικά και Κυπριακά χωρικά ύδατα, έρχονται να μας θυμίσουν ότι αφενός το Υπουργείο Εξωτερικών οφείλει να εντείνει τη σκληρή διαπραγματευτική του πολιτική και αφετέρου, ότι … η Ελλάδα είναι «Μια & Αδιαίρετη»!
Το τελευταίο δε, σχετίζεται και με τις ενδοοικογενειακές μας ατασθαλίες αλλά και με τις εντός παιδιάς δραστηριότητες που υποκρύπτουν διχαστικές τάσεις και υπονομεύουν την εδαφική μας ακεραιότητα.
Πιο συγκεκριμένα και ενόσω όλα αυτά συμβαίνουν στα σύνορά μας, στη Κρήτη παρατηρείται εδώ και χρόνια μια σθεναρή τάση περί ανεξαρτησίας της μεγαλονήσου, την ώρα που η Ελλάδα βάλλεται πανταχόθεν από σκοτεινούς θερβαντικούς ήρωες που εποφθαλμιούν τόσο την Εθνική μας κυριαρχία, όσο και την ποιότητα της ίδιας μας ζωής.
Κοντολογίς, πολλαπλά τα μηνύματα που μας έρχονται από τη Κρήτη και που σχετίζονται με τη περιώνυμη αυτονομία του νησιού, βάσει συγκεκριμένων αιτιάσεων.
Ας δούμε όμως αυτές τις αιτίες που δίνουν οι Κρητικοί «οπλαρχηγοί» και αν τελικά ευθύνονται ορισμένοι ημιμαθείς θερμόαιμοι ή αν τελικά τη «μέγα» ευθύνη φέρει η ίδια η πολιτεία δια των εκλεγμένων εκπροσώπων της και θεσμικών οργάνων.
Η Κρήτη ως γνωστόν αποτελεί το:
* 36% του Ελληνικού τουρισμού,
* 3η γεωργική δύναμη πανελλαδικά,
* 1η σε κτηνοτροφία,
* αστείρευτη σε νερό καθώς από το 1974 και την γνωστή Έκθεση Λίπτον (επί προεδρίας Νίξον – 1969/1974) των ΗΠΑ, το νησί είναι χαρακτηρισμένο ως ο υδάτινος ταμιευτήρας της Μεσογείου,
* πλούτος σε πρώτες ύλες,
* με σημαντική ανάπτυξη στη βιοτεχνία και τη βιομηχανία τροφίμων και όχι μόνο
* με πολιτισμό, κουλτούρα και ιστορία που όμοια δεν απαντάται σε πολλά σημεία της Ελλάδας,
* με ακτοπλοΐα που διοικεί κατ΄ουσίαν τις Ελληνικές θάλασσες,
* με επιχειρηματικά μυαλά που διαπρέπουν τόσο εντός όσο και κυρίως, εκτός Κρήτης, παρέχοντας απεριόριστες ακόμα δυνατότητες ανάπτυξης,
* με πανεπιστήμια τα οποία μορφώνουν χρόνια τώρα, εκατομμύρια Ελληνόπουλα
και τόσα άλλα που φτάνουν να γεμίσουν την ατζέντα και του πλέον δύσπιστου οικονομολόγου ή τεχνοκράτη.
Με απλά λόγια, όταν κάνουμε λόγο για τη Κρήτη, πρέπει και οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι μιλάμε για μια εκ των γονιμότερων οικονομικά περιφερειών της … Ευρώπης!!
Και 'δω ερχόμαστε στο «δια ταύτα».
Όλα αυτά που μπορεί να φαντάζουν ίσως και δυσνόητα για τον όποιο Ευρωπαίο πολίτη μέσης παιδείας, προκαλώντας του ακόμα και πολλά ερωτηματικά, για τον Κρητικό είναι … η καθημερινότητα του και τελούν υπό τη πλήρη γνώση του.
Όταν λοιπόν επιτηδευμένα και λίαν ίσως επιδεικτικά, οι τελευταίες κυβερνήσεις απαξιώνουν τη Κρήτη τόσο σε οικονομικό όσο και σε αναπτυξιακό επίπεδο και από την άλλη, ο Κρητικός … γνωρίζει ότι ίσως μπορεί και μόνος του, μοιραίως τον οδηγούμε στην απομόνωση και τον στηλιτεύουμε στις παραπάνω αποσχιστικές πρακτικές και δραστηριότητες.
Να το προσπαθούμε λοιπόν να ρίχνουμε ευθύνες στους κατά τόπους "ημιμαθείς θερμοκέφαλους οπλαρχηγούς" αποτελεί μια αντιδεοντολογική και άσκοπη διαιώνιση μιας κριτικής φαυλότητας, όταν την ευθύνη της καμπούρας φέρουν οι Εθνοπατέρες από τη μεταπολίτευση και τούδε.
Όταν επί παραδείγματι, 40 χρόνια τώρα, τα εθνικά οδικά κονδύλια αναλώνονται οπουδήποτε αλλού πλην του ΒΟΑΚ, τότε η αδικία ίσταται, στη στιγμή που ο φόρος αίματος στο νησί ανέρχεται σε 490 νεκρούς μόνο την τελευταία δεκαετία.
Στον αντίποδα υπάρχουν και εκείνες οι «κακές οι γλώσσες» που κάνουν λόγο για δισεκατομμύρια δραχμές και εκατομμύρια σημερινά ευρώ που «έπεσαν» στο νησί κυρίως επί ΠΑΣΟΚ – με τη μορφή επιδοτήσεων – σε άκοπες και απαίδευτες δράσεις κυρίως αγροτικού & τουριστικού ενδιαφέροντος.
Το ερώτημα όμως είναι αν αυτά τα υπέρογκα ποσά κατέληξαν στα χέρια του απλού λαού ή στις τσέπες των «εξαδέλφων» μιας σαπισμένης κρατικής μηχανής.
Και το ερώτημα απαντάται ήδη από τη χροιά της κατατιθέμενης ερώτησης.
Άλλωστε αυτός είναι και ο τρόπος που δομήθηκε ένα επί 20ετίας κυβερνών κόμμα που στο άγονο σήμερα παραπαίει σε εκλογικά ποσοστά καθόσον δεν υπάρχει πλέον ούτε σάλιο για να κρατήσει εν ζωή το σαπισμένο και λίαν παρωχημένο αυτό οικοδόμημα. Μοιράζοντας κάλπικες αξίες που σήμερα καλείται να αποπληρώσει ο δύσμοιρος Έλληνας φορολογούμενος !
Όμως, εδώ είναι και το λεπτό σημείο της σημερινής αναφοράς.
Η κρατική εγκατάλειψη της Κρήτης επειδή απλά και μόνο απέχει 170 ναυτικά μίλα από την υπόλοιπη Ελλάδα, έρχεται να επικαιροποιήσει τις όποιες διαθέσεις των εχθρών μας περί ανεξαρτησίας της Θράκης, διαφόρων νήσων ή ακόμα και της Κρήτης.
Συνίσταται λοιπόν σύνεση και λογική προς το σημερινό κυβερνών κόμμα, διότι αυτό που ίσως δεν αναφέρεται ξεκάθαρα στη "Παραβολή Του Ασώτου" είναι το τι οδήγησε τον Άσωτο σε πρώτο χρόνο … στην ασωτία!
Εν κατακλείδι, η Ελλάδα είναι μια και αδιαίρετη και για να παραμείνει αυτό ζωντανό, θα πρέπει οι εκλεγμένοι ιθύνοντες να σκύψουν το κεφάλι και να δουν πέραν της περιορισμένης οπτικής τους δράσης, αφού ισοπεδωτική εξίσωση έχουμε όταν αυτή επέρχεται σε συναναστροφή με την αμετροεπή λησμονιά.
Και αυτή η «γονεϊκή» λησμονιά είναι που οδηγεί θερμοκέφαλους στα προαναφερόμενα σκοτεινά μονοπάτια που έχουν αποδεδειγμένα χαράξει δόλια μυαλά, έξωθεν και άνωθεν.
Το στωικό δίδαγμα του Καραγκιόζη περί της αδιαφορίας: «Θα με δείρει, θα με δείρει, θα κουραστεί, θα ιδρώσει, θα αρρωστήσει, θα πεθάνει», μεσούσης της κρίσης και με ορατούς κινδύνους πλέον στα παράλιά μας σαφώς και δεν είναι η προσφορότερη λεωφόρος για την ίαση αλλά αποτελεί την ακάνθινη οδό που οδηγεί εύπλαστα μυαλά στο σκοταδισμό και το Έθνος στην αφάνεια.
Συνεπώς … σύνεση στους δικούς μας «τιμονιέρηδες» διότι ο ήδη εξαθλιωμένος Έλληνας πολίτης δεν θέλει και πολύ για να οδηγηθεί προς την ασωτία λησμονώντας ότι … η Ελλάδα είναι μια και αδιαίρετη!!
