Aποχαιρετισμός στον αγαπημένο μας αδερφό Γιώργο Ταξάκη
τον εργατικό και αυτοδημιούργητο Φαρμακοποιό.
Αγαπημένε μας αδερφέ Γιώργο, έφυγες πολύ νωρίς, γιατί;
Εσύ πάλεψες με δύσκολες οικονομικές καταστάσεις και νίκησες τη φτώχεια με την απαράμιλλη εργατικότητά σου, τις ικανότητες και την ευφυΐα σου. Σπούδασες σε δύσκολες συνθήκες και τα κατάφερες άριστα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ήσουν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά μιας πολύτεκνης οικογένειας από το χωριό Φουρφουρά Αμαρίου Ρεθύμνου. Γονείς φτωχοί αλλά πολύ εργατικοί όπως όλοι οι Αμαριώτες τότε και τώρα. Από τα σχολικά χρόνια του Δημοτικού ξεχώρισες και έδειξες την ιδιαίτερη κλίση σου στα Γράμματα. Ο Δάσκαλός σου της εποχής εκείνης ήταν υπερήφανος να έχει μαθητές ξεχωριστούς όπως εσύ και σε είχε ονομάσει τεσσαροκάντονο μαθητή δηλαδή δυνατό, στέρεο και ιδιαίτερα ευφυή, προικισμένο από τη φύση. Στη συνέχεια συνέχισες τις σπουδές σου στο Εξατάξιο 1ο Γυμνάσιο Αρρένων Πρακτικό Ρεθύμνης όπου ξεχώρισες και στο Ρέθυμνο την πόλη των Γραμμάτων. Οι καθηγητές σου των Φυσικομαθηματικών Μαθημάτων της εποχής εκείνης αναφερόμενοι για σένα, έλεγαν ουδέν πρόβλημα άλυτο δια τον ΤΑΞΑΚΗΝ. Στη συνέχεια συμμετείχες στις Εισαγωγικές εξετάσεις της Φαρμακευτικής Σχολής Αθηνών και πέτυχες από τους πρώτους χωρίς καμία Φροντιστηριακή βοήθεια, που χρήματα για ένα αγροτόπαιδο τότε. Σπούδασες εργαζόμενος στο θείο μας τον Αδάμη Ταξάκη αγγειοπλάστη στο Περιστέρι Αθηνών. Τελειώνοντας τη Σχολή και την υποχρέωσή σου προς την πατρίδα εργάστηκες στο Φαρμακείο Αρτέμη στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου για δυο χρόνια. Ο νονός σου και συγχωριανός μας Μανόλης Γιακουμάκης που υπηρετούσε θυρωρός σε πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας σε συμβούλεψε ότι στον Ωρωπό (Σκάλα Ωρωπού) είχε ανάγκη από παροχή σύγχρονης Φαρμακευτικής υπηρεσίας ως αναπτυσσόμενη περιοχή. Έτσι το 1973 δημιούργησες ένα σύγχρονο Φαρμακείο εκεί. Δημιούργησες οικογένεια και εργαστήκατε σκληρά με τη σύζυγό σου Όλγα για σαράντα και πλέον χρόνια βοηθώντας τους συνανθρώπους όχι μόνο με την παροχή των Φαρμάκων τους αλλά είχες μια ιδιαίτερη ικανότητα σε συμβουλές και οδηγίες αλάνθαστες. Ήσουν ένας πολύ διαβασμένος και ικανός επιστήμονας, αποκτώντας την απόλυτη εμπιστοσύνη των κατοίκων και των επισκεπτών του Ωρωπού με τη φήμη σου. Αγαπημένε μας αδελφέ Γιώργο δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Γιατί δεν ξεχνώ όταν ήρθα στην Αθήνα για να δώσω εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο το 1971 τότε εργαζόσουν στο Φαρμακείο του Αρτέμη και μένατε σε ένα υπόγειο στην οδό Αλκιβιάδου με την αδερφή μας Άννα που σπούδαζε στην ΑΣΟΕΕ, με πήρες και με πήγες στον θείο μας τον Χαράλαμπο Λίτινα στη Νέα Σμύρνη και μου έδωσε τα εξαιρετικά βιβλία Μαθηματικών και Φυσικής του ξαδέρφου μας Νίκου Λίτινα, που σπούδαζε στο Μετσόβιο Πολιτικός Μηχανικός. Αυτά τα βιβλία με βοήθησαν καθοριστικά στην εισαγωγή μου χωρίς φροντιστήριο στο Μαθηματικό του Πανεπιστημίου Πατρών. Γιατί δεν ξεχνώ όταν κάναμε πρόβα την παραμονή των Πανελληνίων εξετάσεων, τις δυο συγκοινωνίες που έπρεπε να πάρω στην περιοχή που ήταν το Εξεταστικό κέντρο στη Νίκαια του Πειραιά που θα έγραφα. Γιατί δεν ξεχνώ που με συμβούλεψες να δηλώσω μετά την Αθήνα την Πάτρα λόγω απόστασης συγκοινωνιακής. Γιατί δεν ξεχνώ που έκανες όλες τις γραφειοκρατικές διαδικασίες για να πάρω την αναβολή στράτευσης λόγω σπουδών. Γιατί δεν ξεχνάμε που είχες αγωνία και μας συμβούλευες να τελειώσουμε τις σχολές η αδερφή μου Άννα κι εγώ για να εργαστούμε και να προκόψουμε. Γιατί δεν ξεχνούμε ότι ήσουν υπερήφανος για μας και θεωρούσες ένα μικρό άθλο από ένα φτωχό αγροτόσπιτο να τα καταφέρουμε την εποχή εκείνη. Δεν ξεχνώ που παρακολουθούσες την εξέλιξη της πορείας μου στην Ιεραρχία της Εκπαίδευσης και ήσουν υπερήφανος για μένα. Αυτά που δεν ξεχνούμε για σένα τα απλά δείχνουν τον άνθρωπο Γιώργο γιατί στα απλά βρίσκονται τα σπουδαία. Η αγωνία σου, η έγνοια σου και η επιμονή σου ήταν τα δυο παιδιά σας Κωσταντίνα και Κωστής να προκόψουν.
Ευχαριστούμε πολύ όλους που παρευρίσκονται στην εξόδειο ακολουθία, τους συγγενείς, τους φίλους, τους συγχωριανούς, τους αγαπητούς ιερείς και τον αγαπημένο μας ανηψιό ιερέα Στυλιανό Ταξάκη.
Αγαπημένε μας αδερφέ Γιώργο ήσουν δίκαιος, πολύ εργατικός, με μεγάλη προσφορά στον πάσχοντα συνάνθρωπο, γι’ αυτό είμαι βέβαιος ότι ο Ύψιστος θα σε κατατάξει μεταξύ των Δικαίων . Αιωνία σου η μνήμη και ανάπαυση της ψυχής σου. Ας είναι ελαφρύ το Αττικό χώμα που θα σε σκεπάσει.
Αθήνα 24/06/2020
Για τ’ αδέλφια σου
Αντρέας Ταξάκης