Αναδημοσίευση από : madeincreta.gr
Στην τάξη αποκτά γνώση και στα όρη κουμαντάρει το κοπάδι της οικογένειας
Ο μικρός Γιώργος με τα δυο σκυλιά του και τα σύνεργα του μικρού βοσκού…
Όλες τις μέρες της βδομάδας στην τάξη του σχολείου για να λάβει τη γνώση, και τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες ο μικρός Γιώργος Μπούτζουκας από τις ολιγάριθμες, σε πληθυσμό, Δρυγιές του Αμαρίου που και αυτές μαρτύρησαν και ξεριζώθηκαν στα κατοχικά χρόνια, παλεύει στον αγώνα ζωής της οικογένειάς του για να ορθοπατήσει! Και δεν φαίνεται να είναι το παιδί της… ζάχαρης που ο ιδρώτας του στη βοσκική θα το λιώσει και θα καταρρεύσει, μα είναι ο 13 χρονών μαθητής, που νωρίς-νωρίς επιστρατεύτηκε για να συμβάλλει στους χαλεπούς καιρούς να κρατηθεί το σπίτι…
Το κοπάδι του κατευθύνεται στο δρόμο για επιστροφή
Στα μαθήματα της πρώτης τάξης που φοιτά στο γυμνάσιο Συβρίτου στην Αγία Φωτεινή Αμαρίου, φροντίζει να μην απουσιάζει γιατί, όπως του έμαθαν και οι παλιοί βοσκοί του Ψηλορείτη, «ότι μαθαίνεις στα σχολειά είναι πλούτος και ότι βάλεις στο νου σου σε κάνει νοικοκύρη στη ζωή». Ίσως γι αυτό και το μικρό βοσκάκι να ακολουθεί τη σοφία τους και να εμπλουτίζει το υπόβαθρό του με αποθέματα από τα γράμματα και την κοινωνικοποίηση και να… παντρεύει τη γνώση με την παραδοσιακή οικογενειακή ενασχόληση μέσα στη φύση…
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΛΛΑ… ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΣ
Στα λίγα χρόνια του, όμως, καταφέρνει, έχοντας βέβαια θητεύσει από πριν, να έχει το κουμάντο μεγάλου κτηνοτρόφου και γνωρίζει ένα-ένα τα ζωντανά μα όλα τα τερτίπια του επαγγέλματος. Με το κρητικό βουργιάλι στην πλάτη και με περιεχόμενο τα βασικά της τροφής των ορεινών, έχοντας πιστούς βοηθούς και φρουρούς τα δυο τσομπανόσκυλα, έφερε το κοπάδι ως τα σκληροτράχαλα του «Κέντρους», στην περιοχή της έρημης Ορνέ, στα όρια των δήμων Αγίου Βασιλείου και Αμαρίου για να βοσκίσουν τα πρόβατα…
Μα δείχνει ο μικρός να συνήθισε από τα πρώτα χρόνια του σε αυτή τη μορφή της ζωής, κι ας φαντάζει στα παιδιά των πόλεων επάγγελμα… ντεμοντέ και έξω από τους σύγχρονους και εξευγενισμένους τρόπους! Ρούφηξε τόσο γρήγορα τα κόλπα το παιδί, λες και έμαθε από τα γεννοφάσκια του την τέχνη που ανάθρεψε και μεγάλωσε στο παρελθόν στις πολλές γενιές που ακολούθησαν χιλιάδες ανθρώπους. Και όχι μόνο τους άντρωσε, αλλά και τους μάλαξε για να μην γίνουν αραχτοί στους καναπέδες των καφέ! Είναι κατηγορηματικός, λοιπόν, ο μικρός των βουνών λίγο πριν αποχαιρετήσει και βρεθεί κοντά στα ζωντανά: «Δεν το παρατώ το κουράδι. Είναι μέρος της ζωής μου. Και στο βουνό και στο σχολειό». Άλλωστε, σε αυτά τα λίγα χρόνια έμαθε και στα εύκολα και στα δύσκολα…
