Πολλές φορές έχω γράψει για συγγενείς, φίλους, συνχωριανούς
κάποια λόγια αποχαιρετισμού
Ποτέ δεν είναι εύκολο,μα τούτη τη φορά Γιάννη γίνεται ακόμη δυσκολότερο γιατί εσύ ήσουν όλα αυτά μαζί και συγγενής και φίλος και αγαπημένος συνχωριανός.
Μεγαλώσαμε μαζί στα δύσκολα μετα-κατοχικά χρόνια, εσύ στο Σμιλέ,
βρισκόμαστε στο σχολείο, μετά ανεβήκατε στις Βρύσες και βλεπόμαστε συχνότερα.
Μας χώρισε η εσωτερική μετανάστευση, βρεθήκαμε αργότερα και δέσαμε περισσότερο μέσα από τους συλλόγους, Συνεργαστήκαμε πολλά χρόνια χωρίς ποτέ να αλλάξουμε κουβέντα .Στα δύσκολα ήσουν πάντα δίπλα μου και με στήριζες .
Έκανες μία ξεχωριστή οικογένεια με μία εξαιρετική σύζυγο και 3 πολύ καλά παιδιά,ευτύχισες να τα δεις τακτοποιημένα και να χαρείς τον ερχομό της εγγενής σου.
Μετά την συνταξιοδότηση σου έδειξες με πράξεις την αγάπη σου για τον τόπο που γεννήθηκες περνώντας τον περισσότερο χρόνο σου εκεί και προσφέροντας όπου μπορούσες και όπου σου ζητιόταν, έχοντας την πολύτιμη συμπαράσταση της αγαπημένης σου συντρόφου Γεωργίας.
Όμως η μοίρα δεν σε άφησε να δεις και άλλες χαρές από τα παιδιά σου.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά για την προσφορά σου στους συλλόγους Βρυσών και Περιστερίου όπου υπήρξες πρόεδρος Όμως σταματώ εδώ και σε βεβαιώνω οτι απ’οπου πέρασες θα σε θυμούνται με αγάπη,η παρουσία σου θα μας λήψει πολύ και προσωπικά σ’εμένα πολύ περισσότερο.
Εύχομαι στη Γεωργία στον Κωστή στον Μανώλη και στην Μαριάννα κουράγιο και δύναμη, να είναι ελαφρύ το Βρυσανό χώμα που σε σκεπάζει.
Νίκος Κραουνάκης
Αριθμός Προβολών: 21