ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΣ, ΣΥΖΥΓΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΒΟΛΑΝΑΚΗ, ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ
( *ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΑΜΑΡΙΟΥ : 1944 – ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ ΚΡΗΤΗΣ : + 6-06-2021).-
«Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών. Τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ΄ αυτών».
(Αποκάλυψις Ιωάννου 14, 13).
Ο Ιωάννης, ο συγγραφέας του βιβλίου της Αποκαλύψεως, μακαρίζει τους νεκρούς εκείνους, οι οποίοι αποθνήσκουν με πίστη στον ένα και αληθινόν Θεόν και προσδοκούν την κοινή ανάσταση όλων των νεκρών, διότι θα αναπαυθούν από τους κόπους των και από τα πολλά και ποικίλα προβλήματα, τα οποία αντιμετώπισαν στην ζωήν αυτών. Επί πλέον τους συνοδεύουν τα καλά των έργα, τα οποία επετέλεσαν κατά το διάστημα της επίγειας ζωής των. Διότι, τα έργα εκάστου είναι τα έπαθλα και τα βραβεία των αγώνων και των κόπων του και αποτελούν την καταξίωσή αυτού στον αγώνα της ζωής.
Η Χριστιανική Εκκλησία – η οποία είναι «ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας» και «πύλες ΄Αδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. 16, 18), – είναι θεμελιωμένη και στηρίζεται σταθερά και απαρασάλευτα στην ακράδαντη πίστη των μελών της, στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού, στην μέλλουσα και καθολική ανάσταση όλων των ανθρώπων και στην Τελική Κρίση.
Ο Μέγας των Εθνών Απόστολος Παύλος διακηρύσσει : «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή και η πίστις ημών» (Κορινθίους α΄ 15, 14).
΄Ητοι :
« Εάν ο Χριστός δεν είχεν αναστηθεί, τότε, το κήρυγμά μας δεν θα ήταν τίποτε άλλο, παρά κούφια λόγια, τα οποία δεν θα είχαν καμμίαν αξία και θα ήσαν απλώς χωρίς νόημα και χωρίς κανένα περιεχόμενον και η πίστη μας θα ήταν επίσης άνευ αξίας και σημασίας».
Με τις παραπάνω σκέψεις συγκεντρωθήκαμε όλοι εμείς εδώ, σε αυτόν τον ιερό χώρο, σήμερα, για να εκφράσουμε τον πρέποντα σεβασμό, να αποτίσουμε την οφειλόμενη τιμή και να αποχαιρετίσουμε ένα εκλεκτό μέλος της κοινωνίας του χωριού μας, του Αποδούλου, την Ιουλία, σύζυγο Αλεξάνδρου Ηλία Βολανάκη, το γένος Καπετανάκη.
Η Ιουλία εγεννήθηκε το έτος 1944 στον Πλάτανο Αμαρίου και ήταν το πέμπτο και τελευταίο παιδί της Οικογένειας του Στυλιανού και της Μαρίας Καπετανάκη, που οι γονείς των ανέθρεψαν τα παιδιά των με περισσή στοργή και αγάπη. Εκεί, στον Πλάτανο Αμαρίου, η Ιουλία επέρασε τα παιδικά της χρόνια και διήκουσε τα μαθήματα της Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως. Από νεαράς ηλικίας άρχισε να εργάζεται. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Ιουλία, μαζί και με άλλα μέλη της Οικογενείας της, ανεχώρησε από την Κρήτη και την Ελλάδα και μετέβη στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας – περιοχή Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας (Duesseldorf), προκειμένου να εργασθεί και να βοηθήσει οικονομικά την Οικογένειά της.
Στην Γερμανία ευρισκόμενη εργάσθηκε αποδοτικά και έδειξε μεγάλη επιμέλεια, ζήλο και αφοσίωση προς την εργασία της, γεγονός, που είχε ως αποτέλεσμα, να εκτιμάται ιδιαίτερα και να αγαπάται από τους Προϊσταμένους και τους συναδέλφους της. Εκεί εργαζόμενη εγνώρισε και τον μετέπειτα σύζυγόν της Αλέξανδρο Ηλία Βολανάκη, ο οποίος επίσης εργάζετο στην Γερμανία. Οι δυό των ενώθησαν με τα δεσμά του γάμου και εδημιούργησαν μίαν πολύ ωραία Οικογένεια και απέκτησαν τρία παιδιά : δύο υιούς και μία θυγατέρα.
Κατά το έτος 1980 ο Αλέξης και η Ιουλία με την Οικογένειάν των επέστρεψαν στην Ελλάδα και εγκατεστάθησαν στο Αποδούλου, εργαζόμενοι για την ευημερία της όλης Οικογενείας των. Εμεγάλωσαν με περισσή στοργή και αγάπη τα παιδιά των, τα απεκατέστησαν και απέκτησαν έξι συνολικά εγγόνια.
Η Ιουλία ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων. Διεκρίνετο για την σοβαρότητα, την σύνεση, την εργατικότητα, την επιμέλεια και την αποτελεσματικότητα των προσπαθειών της. ΄Εθετε στόχους και εγνώριζε τον τρόπον και εύρισκε τα κατάλληλα μέσα, προκειμένου να τους πραγματοποιεί. Οι προσπάθειές της εστέφοντο πάντοτε από επιτυχία. Ήταν αφοσιωμένη σύζυγος, στοργική μητέρα και γλυκύτατη γιαγιά.
Τελευταία η Ιουλία ασθένησε σοβαρά, αλλά αντιμετώπισε τα προβλήματα της υγείας της με μεγάλη υπομονή, θάρρος και παραδειγματική καρτερικότητα. Ποτέ δεν εξέφρασε το παραμικρό παράπονο ή μεμψιμοιρία. Η Οικογένειά της εστάθηκε πάντοτε δίπλα της και όλως ιδιαιτέρως τελευταία, κατά το χρονικό διάστημα της ασθενείας της, φροντίζοντας με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο να απαλύνει, όσο αυτό ήταν ανθρωπίνως δυνατόν, τους πόνους της.
Η Ιουλία ενοσηλεύετο τελευταία στο Κρατικό Νοσοκομείο Ηρακλείου Κρήτης, όπου και παρέδωσε το πνεύμα της στον Θεό, την Κυριακή, 6. Ιουνίου 2021 και έτσι ανεπαύθη από τους κόπους της ζωής και τα προβλήματα υγείας, τα οποία τελευταία αντιμετώπιζε.
Ας είναι ελαφρό το χώμα, που θα την σκεπάσει και η μνήμη της ας παραμείνει αιωνία[1].-
Ο Επικήδειος αυτός Λόγος συνετάχθη από τον Δρ. Ιωάννη Ηλια Βολανάκη, Αρχαιολόγο, αδελφό του συζύγου της Ιουλίας, Αλεξάνδρου Ηλία Βολανάκη και θεωρείται αποχαιρετισμος προς την αείμνηστη Ιουλία Βολανάκη, εκ μέρους ολοκλήρου της Οικογένειας αυτής.
- [1] Σημείωση : Ο Επικήδειος αυτός Λόγος συνετάχθη από τον Δρ. Ιωάννη Ηλία Βολανάκη, Αρχαιολόγο, αδελφό τού συζύγου τής Ιουλίας Αλεξάνδρου Ηλία Βολανάκη και θεωρείται ως αποχαιρετισμός προς την αείμνηστη Ιουλία Βολανάκη, εκ μέρους ολοκλήρου της Οικογενείας αυτής. Ο Λόγος αυτός ανεγνώσθη στο τέλος της Εξοδίου Ακολουθίας, από τον Εφημέριο του Αποδούλου π. Γρηγόριο Ζαχαριουδάκη. Η Εξόδιος Ακολουθία έλαβε χώραν στον ναόν του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου του Αποδούλου Αμαρίου Ρεθύμνης, την Δευτέρα 7.Ιουνίου 2021 και περί ώραν 00΄, παρουσία εννέα ιερέων και πλήθους κόσμου, ο οποίος προήρχετο από το Αποδούλου, τον Πλάτανο Αμαρίου και τα γύρω χωριά.-
- [1] Σημείωση : Ο Επικήδειος αυτός Λόγος συνετάχθη από τον Δρ. Ιωάννη Ηλία Βολανάκη, Αρχαιολόγο, αδελφό τού συζύγου τής Ιουλίας Αλεξάνδρου Ηλία Βολανάκη και θεωρείται ως αποχαιρετισμός προς την αείμνηστη Ιουλία Βολανάκη, εκ μέρους ολοκλήρου της Οικογενείας αυτής. Ο Λόγος αυτός ανεγνώσθη στο τέλος της Εξοδίου Ακολουθίας, από τον Εφημέριο του Αποδούλου π. Γρηγόριο Ζαχαριουδάκη. Η Εξόδιος Ακολουθία έλαβε χώραν στον ναόν του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου του Αποδούλου Αμαρίου Ρεθύμνης, την Δευτέρα 7.Ιουνίου 2021 και περί ώραν 00΄, παρουσία εννέα ιερέων και πλήθους κόσμου, ο οποίος προήρχετο από το Αποδούλου, τον Πλάτανο Αμαρίου και τα γύρω χωριά.-