Στις 18-5-2014 έγινε το 40ήμερο μνημόσυνο στον Άγιο Γεώργιο Πατσού. Η σύζυγος και τα παιδιά του πρόσφεραν καφέ και κρασί στο Δρυμό.
Ο Μάρκος Ψυχαράκης ήταν ένα από τα πέντε παιδιά του Αλέξανδρου και της Μαρίας Ψυχαράκη και γεννήθηκε στην Πατσό στις 13-4-1925. Τα παιδικά του χρόνια πολύ δύσκολα λόγω της φτώχειας και του πολέμου.
Το 1955 αποφάσισε να μεταβεί στην Αθήνα και να ενταχθεί στην Σχολή Αστυφυλάκων. Συνάντησε πολλές δυσκολίες κυρίως οικονομικές διότι δεν είχε από κανένα την οικονομική στήριξη. Κατόρθωσε όμως με την επιμονή του και την θέλησή του να σταθεί στα πόδια του να τελειώσει τη σχολή του και να υπηρετήσει στα παραρτήματα Ασφαλείας Νέας Σμύρνης και Παλαιού Φαλήρου για 25 χρόνια.
Πολύ νωρίς δημιούργησε οικογένεια. Παντρεύτηκε την Άννα Σταθάκη από τη Μέση Ρεθύμνης και απέκτησαν τρία παιδιά την Αργυρώ, την Χρυσούλα και το Γεώργιο. Και τα τρία παιδιά είναι παντρεμένα με παιδιά και εγγόνια.
Απέκτησε στο Παλαιό Φάληρο οικία και έζησε εκεί μέχρι το 1979 οπότε και επέστρεψε στο Ρέθυμνο μετά την συνταξιοδότησή του. ‘Έχαιρε της εκτίμησης των συναδέλφων του, των Προϊσταμένων του, της τοπικής κοινωνίας που ζούσε και υπηρετούσε, των συγγενών του και των συγχωριανών του. Έχαιρε επίσης της εκτίμησης των Ρεθεμνιωτών όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Τιμήθηκε με μετάλλιο για την συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση και με μετάλλιο από την Υπηρεσία του.
Ήταν πολύ καλός σύζυγος, πατέρας και παππούς . Ήταν το στήριγμα της οικογένειάς του για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε από τον χαμό δύο εγγονών του ηλικίας λίγων ημερών και 19 χρονών. Είχε την τύχη να αποκτήσει μέχρι την ημέρα του θανάτου τέσσερα δισέγγονα.
Ήταν άνθρωπος αγαπητός, ευσυνείδητος, εργατικός, συνεπής, έντιμος, ειλικρινής,ηθικός και αξιοπρεπής. Συμπονούσε πάντα τον συνάνθρωπό του και χαιρόταν με τη χαρά του. Ήταν μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που όλοι αναγνώριζαν στο πρόσωπό του.
Όπως σε όλη του τη ζωή στάθηκε σταθερά στα πόδια του έτσι μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του που τον πρόδωσε η καρδιά του ήταν όρθιος γιατί δεν ήθελε να επιβαρύνει ποτέ κανένα δικό του. Πέρασε ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές ιατρικά τα τελευταία επτά χρόνια λόγω των καρδιακών προβλημάτων του.
Αγαπούσε πολύ την οικογένειά του, τους συγγενείς του και τους φίλους και συγχωριανούς του. Μα εκείνο που αγαπούσε ιδιαίτερα ήταν το χωριό του η Πατσός «το μικρό Παρισάκι» όπως το αποκαλούσε.
Ευχαριστούμε όλους που είχαν κάτι να πουν γι’αυτόν. Ευχαριστούμε όλους που συμμετέχουν στο πένθος της οικογένειάς του.
Αιωνία του η μνήμη!
Η σύζυγος και τα παιδιά του.
