(Της + Μοναχής Αικατερίνης, ιατρού)
Λαμπρή και μεγαλόπρεπη η Εορτή της Μονής Αγίου Νικολάου Καλτεζών, μας υπενθυμίζει την αιωνιότητα και την αντίσταση του Πνεύματος – μέσω κρίσεων – ανά τους αιώνες.
Την εορτή τίμησε με την παρουσία του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, οι τοπικοί πολιτειακοί παράγοντες, και πλήθος λαού. Εξαιρετική ήταν και η ανταπόκριση, στο κάλεσμα, της Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών καθώς – άκρως τιμητική – και η παρουσία των εκπροσώπων της Λεβεντογέννας Κρήτης.
Τον πανηγυρικό εξεφώνησε με πάλλουσα φωνή ο κ. Βασίλης Σχίζας Γενικός Γραμματέας της Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ.)
Η μεγάλη συμμετοχή του λαού, ελάχιστος φόρος τιμής προς την Πελοποννησιακή Γερουσία – 26 Μαΐου 1821 – έδειξε, όπως γράφει ο Εθνικός μας ποιητής Σολωμός:
«ουρανός γι΄ αυτούς δεν είναι,
ουδέ πέλαγο, ουδέ γη
γι΄ αυτούς όλους το παν είναι
μαζωμένο αντάμα εκεί».
Πράγματι κάτω από το τρεμάμενο φως των καντηλιών οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου συνέστησαν την πρώτη διοικούσα αρχή της Ελλάδας και ο παλικαρίσιος βρυχηθμός τους σήμανε την Ελευθερία του τόπου μας.
Αυτή την Ελευθερία που αποτελεί την μοναδική αληθινή έκφραση της Χριστιανοσύνης. Δεν είναι μόνο μία ελπίδα, αλλά μία διαδικασία, μία μέθοδος ανθρώπινης συμπεριφοράς για το καλό της κοινωνικής συμβίωσης. Αποτελεί το ύψιστο αγαθό.
Αυτό, πολιτικά, εκφράζεται ως Δημοκρατία.
Αλλά όπως αναφέρει ο Ανατόλ Φράνς, «το χείριστον ελάττωμα του σημερινού δημοκρατικού καθεστώτος είναι ότι στοιχίζει πάρα πολύ ακριβά. Υπάρχουν πάρα πολλοί συγγενείς, πάρα πολλοί φίλοι που πρέπει να … χορτάσουν».
Κατ΄ αυτόν όμως τον τρόπο σπιλώνεται η μνήμη των ιερών νεκρών μας, των προκρίτων της Πρώτης Εθνοσυνελεύσεως και κατ΄ επέκτασιν όλων όσων νοιάστηκαν γι΄ αυτά τα Άγια χώματα.
Γιατί βρέθηκαν απόγονοί τους που «πρόδωσαν».
Γιατί βρέθηκαν Έλληνες που έζησαν εις βάρος των υπολοίπων Ελλήνων.
Που έζησαν παρασιτικά και απομύζησαν την Ιστορία την Αίγλη και την δόξα του τόπου.
Οι νέοι μας – ως μικροί στην ηλικία – δεν έχουν μνήμες. ιεμείς, τους καταστρέψαμε και το μέλλον και τους παρατήσαμε να ζήσουν σε ένα ζοφώδες παρόν.
Αυτή είναι η τιμωρία της απληστίας μας.
Τώρα θα παρακαλέσουμε το «ταλαίπωρο φεγγάρι, μες στη νύκτα» να δεηθεί «τα σύγνεφα να ΄λθουν να το σκεπάσουν, για να μη βλέπει τ΄ ανοικτά τα χείλη των ανθρώπων και τες βαθιές λαβωματιές μες στα μεγάλα στήθη».
Θα περιμένατε, ίσως, να διαβάσετε ένα ρεπορτάζ. Λίγο – πολύ όμως όλοι γνωρίζετε την ιστορία της Μονής μας. Όπως επίσης γνωρίζετε ότι η εορτή είναι απόδειξη της αρίστης συνεργασίας του Δήμου Τριπόλεως και του Ηγουμενοσυμβουλίου της Ιεράς Μονής Αγ. Νικολάου Καλτεζών.
Επομένως κι΄ εμείς με αφορμή τις εορταστικές εκδηλώσεις υψώνουμε φωνή διαμαρτυρίας για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα οφείλοντας να υπερασπίσουμε την μνήμη των πατέρων μας.
Όλοι μιλούν για συνομιλίες, για ναυάγια συνομιλιών … κι΄ όμως … στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει κάτι ακόμα θλιβερότερο από το ναυάγιο των ιδεών μας: η πραγμάτωσή τους. Ας μάθουμε επιτέλους από τα παθήματά μας, γιατί τα μαθήματα δεν δίνονται, παίρνονται.
