Είναι ιδιαίτερος ετούτος ο ρόλος για μένα και με συνταράσσουνε παράξενα και φορτισμένα συναισθήματα, αφού πρόκειται να αποχαιρετήξω απρόσμενα, μια για πάντα, ένα δικό μου άθρωπο. Ένα δικό μου άθρωπο, τη μονάκριβη αδερφή τση γυναίκας μου, την Αγγέλα Δουκάκη, με την οποία μοιραστήκαμε πολλά κοινά, σ’ ετούτη τη ζωή.
Γνωριστήκαμε πριν από σαρανταένα χρόνια, ετότες που εμπήκα κι εγώ δευτερογαμπρός στο ορφανεμένο πατρικό της, για να συμπληρώσω λίγη χαρά, στην αρχόντισσα των Μελάμπων, στη χαροκαμένη και αξιοσέβαστη μάνα της, τη Μαρία. Και ομολογώ πως το εχάρηκα ιδιαίτερα, γιατί εμπήκα σε μια οικογένεια με αρχές, γι αυτό προκόψανε κι οι δυο θυγατέρες στον εκπαιδευτικό τομέα. Προκόψανε κι οι δυο κόρες, γιατί η μάνα Μαρία, αν και βαθειά πληγωμένη, στα νιάτα της ακόμη, στάθηκε σαν άντρας και γυναίκα και ξεπερνούσε χίλιες δυο δυσκολίες και στερήσεις, που δικαιολογημένα αντιμετώπιζε.
Σπούδασε η Αγγέλα δασκάλα, διορίστηκε και έμαθε τα πρώτα γράμματα σε χιλιάδες αγγελούδια και άφησε έντονη τη σφραγίδα της σε πολλούς τόπους που υπηρέτησε. Παντρεύτηκε με το Νίκο Φασατάκη και σήμερο 12 του Απρίλη είχανε την επέτειο των αρραβώνων τους. Εδημιουργήσανε τη δική τους διαλεχτή οικογένεια, με δυο θαυμάσια παιδιά, τη Νόνα και το Σήφη, σπουδαγμένα κι αυτά και η χαρά τους συμπληρώθηκε από τρία χαριτωμένα εγγόνια. Μα δυστυχώς η μοίρα έδωσε και στο Νίκο και στην Αγγέλα πολλά προβλήματα υγείας, εδώ και κάμποσα χρόνια, με αποτέλεσμα να τους αλλάξει τον ευχάριστο τρόπο ζωής, ώσπου ήρθε το θλιβερό μαντάτο.
Η πρωτοκόρη στη ζωή Αγγέλα, εγίνηκε πρωτοκόρη και στον Άδη και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην αγκαλιά τω γονέω τση. Και δε μπορεί να το πιστέψει κανείς, που ήξερε τη ζωντάνια και την αγάπη της για ζωή, γλένδια και χαροκόπια. Μα η ζωή μας είναι άγνωστη και απρόβλεπτη, κρέμεται σε μια ψιλή ψιλή κλωστή, που έσπασε δυστυχώς για την Αγγέλα τα ξημερώματα της Κυριακής δέκα τ’ Απρίλη και μας έφερε ετούτη την ώρα εδώ, για να την αποχαιρετήξομε. Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, μα δε θα φύγει από τσι καρδιές μας. Και την αποχαιρετούμε σήμερο με πόνο ψυχής, γιατί έφυγε τόσο ξαφνικά και πρόωρα, γι αυτό δεν μπορούμε να το πιστέψομε. Μα έτσι είναι ετούτη η ζωή, με τις χαρές και τις λύπες της. Δε θέλω να συνεχίσω μόνο να της πω. Αγγέλα καλοστραθιά. Καλή αντάμωση.
Τρίτη 12 Απρίλη 2016 Σταύρος Φωτάκης
