Αναδημοσίευση από : goodnet.gr
Εκδήλωση με θέμα «Φουρφουράς και Αντίσταση» πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 8 Μαΐου, στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κοινωνικού Κέντρου Αμαρίου «Ο Άγιος Νεκτάριος». Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Δήμος Αμαρίου και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Φουρφουρά.
Για τους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης του Φουρφουρά μίλησε ο Βασίλειος Κωνσταντίνου Αποστολάκης, Αξ/κός ΕΛ.ΑΣ. ε.α, Εφ. Αξ/κός (ΠΒ).
«Αυτοί οι συντοπίτες μας, με τα αγνά πατριωτικά αισθήματα, αγωνίστηκαν, όχι μόνο εθελοντικά, αλλά και με ιερή πίστη και αφοσίωση, για τους σκοπούς της Εθνικής Αντίστασης, του Έπους, που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο, στη μνήμη των νεοτέρων γενεών, ανά τους αιώνες», τόνισε.
Μεταξύ άλλων είπε: «Ο Φουρφουράς, με την πλούσια παράδοση, είναι από τα χωριά εκείνα που συμμετέχουν, όσο μπορούν πιο έντονα, στην Εθνική Αντίσταση, η οποία δημιουργείται από το ψυχικό περίσσευμα των κατοίκων του χωριού.
Εδώ θα συναντήσουμε καταξιωμένους πρωτομάχους, αιμοδότες και οργανωτές του ιερού αντιστασιακού αγώνα. Οι κάτοικοι, γαλουχημένοι με αξίες, που δε διαβρώνονται και παραμένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου, συμμετέχουν συνειδητά στον ιερό αγώνα για την απελευθέρωση. Φουρφουριανοί θα ενταχθούν σε Αντάρτικες ομάδες, ομάδες Αντικατασκοπείας, θα συγκροτήσουν ομάδες Αγωνιστών και θα συμμετάσχουν σε δύσκολες επιχειρήσεις κατά των κατακτητών.
Ο Φουρφουράς, με ανεπτυγμένα τα αισθήματα φιλοξενίας και φιλοπατρίας εντάσσεται στον αγώνα προστασίας των Συμμάχων, που καταδιώκονταν, συνέχεια από τους Γερμανούς, παρά τους πολλαπλούς κινδύνους, που συνεπαγόταν ένα τέτοιο εγχείρημα.
Όλοι γνωρίζουν και μάλιστα πολύ καλά, πως ανταμοιβή της προσφοράς τους είναι ο θάνατος. Και όμως δε λιποψυχούν. Πράττουν, ότι πράττουν, με πλήρη επίγνωση των συνεπειών και με αίσθημα ευθύνης έναντι της ιστορίας.
Η εγκατάσταση του Γερμανικού Φυλακίου, από την αρχή της κατοχής, στο επιταγμένο σπίτι του Μιχάλη Σαρμάνη, δεν τους φοβίζει.
Πάντα κοιτάζουν μπροστά και ελπιδοφόρα και συνεχίζουν την ιστορική πορεία του χωριού, που από τη μεγάλη του Γένους Επανάσταση του 1821, μέχρι τη μεγαλειώδη Μάχη της Κρήτης, ο Φουρφουράς έχει μεγάλο μερτικό στους απελευθερωτικούς αγώνες.
Σύσσωμο το χωριό συμμετέχει στο κάλεσμα της Ιστορίας και η ανταπόκριση είναι εντυπωσιακή, που προκαλεί ρίγη συγκίνησης σε μας τους νεότερους, αλλά προκαλεί και την οργή του Στρατού Κατοχής.
Από το θέρος του 1941 αρχίζει η συστηματική περισυλλογή, η απόκρυψη, σε ασφαλή κρησφύγετα, η περίθαλψη και τέλος η φυγάδευση στην Αφρική και Μέση Ανατολή των Συμμάχων Στρατιωτικών, οι οποίοι κατόρθωσαν να αποφύγουν την αιχμαλωσία, κατά τη Μάχη της Κρήτης.
Οι κάτοικοι του Φουρφουρά, σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής, δεν ανοίγουν μόνο την πλατιά καρδιάς τους, αλλά και τα σπίτια τους, σε Αντάρτες και Συμμάχους, με τη γνώριμη παραδοσιακή φιλοξενία τους.
Δε λογαριάζουν τις επιπτώσεις και αδιαφορούν για τα αντίποινα του δυνάστη και αυτό ακριβώς μαρτυρεί την αρχοντιά και την αγάπη τους στο πρώτο και θεμελιακό ιδανικό της ζωής, την Ελευθερία, «ης ουδέν μείζον έστιν ανθρώποις Έλλησιν».
Κυριεύονται από το γνώριμο εκείνο ενθουσιασμό, που κυριεύει όλους τους Έλληνες, στις πιο μεγάλες ώρες του Έθνους. «Ο Γοργοπόταμος στον Ψηλορείτη στέλνει περήφανο χαιρετισμό, μιας νέας ανάστασης χτυπά η καμπάνα, μηνούν τα όπλα μας το λυτρωμό…». Αυτά τα λόγια αντηχούν στις πλαγιές του υπερήφανου βουνού, στάζουν στις ψυχές των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και τις φλογίζουν για συνέχιση του αγών.
Η ζωή των κατοίκων, όπως και όλων των κατοίκων του Αμαρίου, είναι σωστός Γολγοθάς, αλλά και πάλι το φρόνημα παραμένει υψηλό».
Εδώ, ο Ιχνηλάτης της Ιστορίας συναντά, όσα γράφει ο Ελληνομαθής Γερμανός καθηγητής Χάγκεν Φλάισερ: «Πλατιά διαδεδομένη είναι η συγκέντρωση και διαβίβαση πληροφοριών για τους Συμμάχους και η γενναιόδωρη παροχή τροφής, ή καταλύματος στους αντάρτες, ή τους Βρετανούς Αξιωματικούς και Κομάντος, μολονότι υφίσταται η γερμανική ποινή θανάτου, για όποιον παρέχει την παραμικρή βοήθεια σε «αναρχικά στοιχεία» και σε μέλη των εχθρικών δυνάμεων, ή γνωρίζει τους κρυψώνες τους και δεν ενημερώνει σχετικά τις αρχές κατοχής».
Στην περιοχή του Φουρφουρά θα λειτουργήσουν Ασύρματοι των Συμμάχων και θα διαβιβάζονται χρήσιμες πληροφορίες στο Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής.
Για λόγους ασφαλείας, θα μετακινούνται και θα εγκαθίστανται, εκ περιτροπής, στις θέσεις “Σπηλιάρα”, “Ριφόσπηλιος”, “Μαθιού Χάρακας”, “Καχτάκι”, “Πρινάρι” και αλλού.
Ενδεικτικά αναφέρουμε, ότι στις 28 Αυγούστου 1942, μεταδίδει ο Βρετανός Αξιωματικός Τομ Νταμπάμπιν, γνωστός στην περιοχή, ως Τομ, από τον Ασύρματό του, που λειτουργεί στο Φουρφουριανό “αόρι”, ότι επίκειται επίθεση του Γερμανού Στρατάρχη Ρόμελ, του επονομαζόμενου «Αλεπού της ερήμου», στο Ελ Αλαμέϊν και συγκεκριμένα στις 30 Αυγούστου.
Η πολύτιμη αυτή πληροφορία, αξιοποιείται από το Βρετανό Στρατάρχη Μοντγκόμερυ, ο οποίος προετοιμάζεται, κατάλληλα, και έτσι αποφεύγεται η κατάληψη της Αλεξάνδρειας, στόχος ζωτικής στρατιωτικής σημασίας.
Κάτοικοι του Φουρφουρά θα συνδράμουν στη φύλαξη και λειτουργία των Ασυρμάτων, στη μεταφορά μηνυμάτων από και προς τους Σταθμούς και στο διαρκή εφοδιασμό με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης στο προσωπικό, εγχείρημα και αυτό πολύ δύσκολο, γιατί η ανακάλυψη, έχει ως συνέπεια την ποινή του θανάτου.
Η προσέγγιση, με τρόπο διπλωματικό και ευέλικτο και η παραπλάνηση του προσωπικού του Γερμανικού Φυλακίου, κυρίως από τον επιστρατευμένο φουρφουριανό διερμηνέα Γιάννη Κωστάκη- αγνός πατριώτης, που βοήθησε τον αγώνα- όπως εξιστορεί ο Γεώργιος Τυράκης και από τα στελέχη του Σταθμού Χωροφυλακής και πάντοτε προς εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος, έχουν θετικά αποτελέσματα, ως προς την αποφυγή βιαιοτήτων και την ανενόχλητη δράση του χωριού, στην αντιστασιακή του πορεία. Στο υπερήφανο τούτο χωριό, με τους περίπου, 800 κατοίκους εκείνη την περίοδο, δεν παρατηρείται συνεργασία κάποιου Φουρφουριανού με τις αρχές κατοχής και τούτο αποτελεί μεγάλη τιμή για το χωριό.
Ο Φουρφουράς ενσαρκώνει τα λόγια του Βρετανού Αξιωματικού Τζακ Σμιθ Χιουζ, ο οποίος αναφερόμενος στην επαρχία Αμαρίου, μεταξύ άλλων, γράφει: «…Το Αμάρι αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του ότι, όλοι, όσοι ήταν πάνω από πέντε χρόνων, ήξεραν τι συνέβαινε, περίπου, αλλά κανένας δεν το μαρτύρησε, ακόμη και κάτω από αφόρητη πίεση…». Το μικρό παιδάκι, από το Φουρφουρά, που το ανακρίνουν, πιεστικά, οι Γερμανοί να τους πει, πού είναι ο πατέρας του, εκείνο δεν αποκαλύπτει. Έτσι ανατρέφονται τα παιδιά του Φουρφουρά».
