ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΤΣΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
Απάνω – απάνω στα κλαδιά απάνω στα λουλούδια
πουλάκι όμορφο κελαϊδεί των αδελφών τραγούδια
με γλύκα ομορφοκελαϊδεί και μόνο αγάλι-αγάλι
τη δόξα αυτή των αδελφών που ταν πολύ μεγάλη
αυτούς η Κρήτη συντηρά χαίρετε και φωνάζει
και τον εχθρό τζη από μακριά τον κάνει και τρομάζει
Με το Σφακιανό αυτό ριζίτικο τραγούδι θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι ο σύλλογός μας σέβεται τις ρίζες τις παραδόσεις και τον πολιτισμό της Κρήτης αλλά και αναδεικνύει τον ηρωικό χαρακτήρα των κατοίκων της.
Το χωριό μας που άρχισε από το περασμένο αιώνα να διαθέτει τα παλικάρια του σε κάθε κάλεσμα για την ελευθερία της Πατρίδας ξεκίνησε στο Μ,ακεδονικό Αγώνα με τον Καπετάν Ηγεμόνα το 1907 συνέχισε στους Βαλκανικούς Πολέμους με τον Στυλιανό Εμμ. Παττακό στη Μικρασιατική εκστρατεία με το Κωσταντίνο Σαββάκη και τους αδελφούς Χαροκόπου.
Τέλος στον Πόλεμο στη κατοχή και την αντίσταση του 1940-1945 υπήρχε καθολική η συμμετοχή των Πατσωτών.Είναι τιμή μας που ο περίφημος ήρωας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Άγγλος Πάτρικ Λη Φέρμ,ορ γράφει στα βιβλία του στα Ελληνικά και βροντοφωνάζει; ΖΗΤΩ Η ΠΑΤΣΟΣ
Σήμερα ο Σύλλογός μας μετά από πολύ σκέψη και συνεκτιμώντας όλες τις παραμέτρους απεφάσισε να τιμήσει 4 νεαρά βλαστάρια του χωριού που σκοτώθηκαν στο άνθος της ηλικίας τους κατά τη διάρκεια του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε την απελευθέρωση του 1945.Τα άτομα αυτά δεν τιμήθηκαν ποτέ και από κανένα .Τα 70 χρόνια που πέρασαν νομίζουμε ότι είναι αρκετά για να παραμένουν στην αφάνεια και μας επιβάλλουν αυτό που κάνομε σήμερα για αυτούς.
Πρόκειται για τα αδέλφια Λευτέρης και Δαγκλής Αλεξάκης και Γιώργος και Στυλιανός Πιτσιδιανάκης.
Τα αδέλφια Αλεξάκη ηλικίας 23 και 25 ετών ήταν τέκνα του Προέδρου Κοινότητος Αντώνη Αλεξάκη και ήταν ενταγμένα στη αντιστασιακή οργάνωση του Πετρακογιώργη.Η οργάνωση αυτή ήταν από τις πιο γνωστές και με μεγάλη προσφορά στον αγώνα κατά των κατακτητών και αργότερα μετά την απελευθέρωση στην εμπέδωση της ασφάλειας και της τάξεως στη Κρητική ύπαιθρο.
Δυστυχώς τα παραπάνω αδέλφια μετά την απελευθέρωση τον Μάϊο του 1945 και ενώ είχε αρχίσει ο εμφύλιος πόλεμος έπεσαν θύματα αντιπάλων ομάδων. Επιβαίνοντες και οι δυό τους σε μία μοτοσυκλέτα με κατεύθυνση το Ρέθυμνο και ευρισκόμενοι σε μία απότομη στροφή λίγο πιο πάνω από του Αλμπάνη το Μετόχι εδέχθησαν ομαδικά πυρά με αποτέλεσμ,α τον ακαριαίο θάνατό τους.Δυστυχώς αυτά ηταν τα αποτελέσματα του μίσους και πάθους της εποχής.
Για τα αδέλφια Πιτσιδιανάκη τα γεγονότα ήταν κάπως διαφορετικά. Ήταν τέκνα 9μελούς οικογένειας ηλικίας 22 και 24 ετών.
Ο Στυλιανός κατετάγη χωροφύλακας και τοποθετήθηκε στα Γιάννινα.Ο Γιώργος κατετάγη στρατιώτης στο Πεζικό και τοποθετήθηκε στη Καστοριά. Ήταν ήδη παντρεμένος με τη Γεωργία Δασκαλάκη και είχε ένα γυιό ηλικίας 3 μηνών. Η μοίρα όμως έπαιξε άτιμο παιχνίδι και για τους δύο.
Πρώτα ο Γιώργος το Φλεβάρη του 1949 πολεμόντας με τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού άφησε τη τελευταία του πνοή στα βουνά της Καστοριάς.
Μετά από 3 μήνες ο χωροφύλακας Στυλιανός εδέχθη επίθεση στο Σταθμό χωροφυλακής που υπηρετούσε από αγνώστους εισβολείς με αποτέλεσμα να θανατωθεί όλο το προσωπικό του Σταθμού.
Αυτή αγαπητοί μου ήταν η ιστορία των τεσσάρων ας μου επιτραπεί μαρτύρων του χωριού μας.
Σήμερα σε απόσταση 70 χρόνων από τα γεγονότα εκείνα με διεισδυτική ματιά στην ιστορία ήρεμα και νηφάλια ο Σύλλογός μας με το ήθος και τον πατριωτισμό που τον διακρίνει κλίνει ευλαβικά το γόνυ στη μνήμη των απλών αδελφών μας που έπεσαν επιτελώντας το καθήκον προς τη Πατρίδα.
Εμείς το μόνο που μπορούμε να πράξουμε είναι να τους τιμούμε να τους σκεφτόμαστε και να στεκόμαστε ευλαβικά στη μνήμη τους. Μνήμη ηρώων που έδωσαν στον ανθό της νιότης τους το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου την ίδια τους τη ζωή.
Ας είναι αιωνία η μνήμη τους.
Ο Προεδρος
Παττακός Γεώργιος
