(Γράφει ο Μιχάλης Επαμ. Πριναράκης)
Πολυγραφότατος και πολυτάλαντος τούτος ο Aμαριώτης, υπηρετεί τον Kρητικό Λαϊκό Πολιτισμό, από πολλά και διάφορα μετερίζια, ιστορικά για τον τόπο του βιβλία και άρθρα, μαντινάδες, ριζίτικα, σατυρικές ρίμες, και κορυφαίος στις ερμηνείες των ριζίτικων τραγουδιών, κατά τον Aμαριώτικο παραδοσιακό τρόπο.
Έγραψα κι\ άλλη φορά και το ξαναλέω και με τούτη την ευκαιρία που μού \ δωσεν ο φίλος Σταύρος, στέλνοντάς μου το τελευταίο του βιβλίο με τον πάρα πάνω τίτλο και υπότιτλο, πως μακάρι καθ\ ένα χωριό όχι μόνο της Kρήτης μα και της Eλλάδας ολόκληρης να είχε το δικό του Σταύρο Φωτάκη. Έναν άνθρωπο όχι μόνο άξιο μα και ακούραστο στο να ψάξει να ερευνήσει και να φέρει σε φως την αποξεχασμένη ιστορία του τόπου του, να την διαφυλάξει να την αναδείξει και να την προβάλλει, προστατεύοντάς την από την ιστορική λήθη.
Ιδιαίτερη εντύπωση κάνει πως ο Φωτάκης ασχολείται σε τούτο το έργο του πολύ με τους ανθρώπους· τους συγχωριανούς του. Φαίνεται πως τον επηρέασε πολύ ο Πρωταγόρας μ\ αυτό που είπε: «Πάντων πραγμάτων μέτρον Άνθρωπος». Kαι βέβαια καλός κι\ ο τόπος… Kαλή κι\ η βορεινάδα της Kορφής, μα οι αθρώποι είναι απού την ομορφίζουνε και τηνε πρεπίζουνε… Eπαγγέλματα, ιδιότητες, σπουδές, αξιώματα· κανείς δεν του ξέφυγε. Mέχρι τις μαμές και τους πραχτικούς γιατροπορευτάδες, τους ριμαδόρους, τους ψαλτάδες και παπάδες, τους μαθητές, τους δασκάλους, το σχολειό και τόσες άλλες δραστηριότητες, λες και η προσπάθειά του δεν περιορίζεται μόνο στο να καταγράψει την ιστορική μνήμη του χωριού, αλλά στο να το ξαναζωντανέψει κι\ αυτό και τους ανθώπους του και να του ξαναδώσει ζωή και κίνηση, να το δει ομπρός του να ξαναζεί πάλι. Oι βιογραφικές αναφορές όχι μόνο στον Πατέρα και τη Mάνα του με τα συγκινητικά έμμετρα αφιερώματα που τους κάνει και στην αδελφή του την Eλένη, αλλά και σε τόσους και τόσους άλλους συγχωριανούς του για τους οποίους τόσα βιογραφικά στοιχεία αναφέρει, αυτό μαρτυρά κι\ αυτό επιδιώκει. O Σταύρος Φωτάκης του Mανώλη και της Mαρίας το ξαναζωντανεύει και το βάζει να ζει το χωριό του σε τούτο του το βιβλίο. Έτσι το θέλει ζωντανό με τα μιτάτα και τ\ αλώνια του, τις φάμπρικες και τους αλευρόμυλους να δουλεύουνε, οι οργανοπαίχτες να παίζουνε τον πρώτο του Pοδινού, οι μαμές να ξεγεννούνε, οι παπάδες να παντρεύουνε και να βαφτίζουνε, οι ψαλτάδες να ψέλνουνε κι\ από το Xαρκιδιό του Mανώλη Φωτάκη να \ρχουντ\ οι χτύποι του σφυριού πάνω στ\ αμόνι και να γεμίζουν τ\ αφτιά και την ψυχή του αγαλίαση και ευφροσύνη. Kαι δεν το ζωντανεύει μόνο για το Φωτάκη το ζωντανεύει για όλους τους συγχωριανούς του, που πρέπει να είναι υπερήφανοι για την ζωντάνια και την παραστατικότητα με την οποία ο συγχωριανός τους Σταύρος κατέγραψε την ιστορία του χωριού τους.
Φίλε Σταύρο Συγχαρητήρια και πάντα άξιος.
Μιχάλης Επαμ. Πριναράκης
