ΤΑΣΟΣ ΡΙΖΙΚΙΑΝΟΣ
Είκοσι Οκτώβρη απομεσήμερο, νεκρίκια κτυπά η καμπάνα στις Κουρούτες, είναι για τον Τάσο Ριζικιανό, 1926 -2019. Πάει βέβαια αρκετός καιρός που ο Τάσος δεν ήταν ενεργά κοντά μας, μιας παρέας εννοώ εκεί στο στρογγυλό τραπέζι του καφενείου. Η οριστική όμως αναχώρηση για το ταξίδι της αιωνιότητας δημιουργεί εντονότερα συναισθήματα σε οικείους και φίλους.
Το τοπίο των Κουρουτών αλλάζει με γοργούς ρυθμούς, τοπίο που διαμορφώνουν τα πρόσωπα που απαρτίζουν την κοινωνία και ορίζουν τον χαρακτήρα του και μαζί τις δικές μας σχέσεις και συνήθειες. Ο Τάσος από το 1960 που επιστρέφει από την Αφρική και δημιουργεί οικογένεια με σύζυγο την Αντωνία το γένος Δημόκριτου Πλατύρραχου και τέκνα τον Γιάννη και τον Νίκο, αποτελεί ενεργό και σημαίνον στέλεχος της κοινότητας του χωριού μας της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος για μια τετραετία 1986-1990.
Τρείς φωτογραφίες από το αρχείο του συλλόγου εικονογραφούν στιγμές από σημαντικές περιόδους του βίου του με εμπειρίες που συχνά αρέσκονταν να διηγείται.
– Μαθητής στο γυμνάσιο
– Βαθμοφόρος στη χωροφυλακή κατά τη δύσκολη μεταπολεμική περίοδο
– Από τη διαμονή του στην Αφρική με έντονες και σπάνιες συνθήκες διαβίωσης. Τις κάρτες και τις επιστολές προς τους συγγενείς του στις αρχές της δεκαετίας του 1950 περίμενα και εγώ για να εμπλουτίσω τη συλλογή γραμματοσήμων με τα εντυπωσιακά ονόματα -Κένυα, Τανγκανίκα-, και τις πιο εντυπωσιακές εικόνες με ζώα και φυτά των τροπικών χωρών.
Καλό κατευόδιο Τάσο, αιωνία η μνήμη. Ζωή και υγεία στην Αντωνία τον Γιάννη και τον Νίκο και όλα τα εγγόνια.
Α.Ν.