Ταξίδεψε και ο Ζορμπάς του Ψηλορείτη

Έπαψαν πια από χθες να ακούγονται οι σοφίες και το καυστικό χιούμορ του Ζορμπά του Ψηλορείτη, του Νικηφόρου Σηφακάκη στο Θρόνος Αμαρίου που «έσβησε» στην ηλικία των 85 του χρόνων και κηδεύεται σήμερα Δευτέρα στις 11 το πρωί από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του γεννησιμιού του τόπου. Σταμάτησαν, όμως να ακούγονται και οι ήχοι-ψαλμωδίες αγγέλων από τη λύρα του που έδιναν ομορφιά και ζωντάνια στον ίδιο, στο χωριό του και ευρύτερα στο Αμάρι…

Για αυτή την ώρα, που αλλάζει… κατοικία όταν ρωτήθηκε πριν ένα χρόνο είχε πει στο Made in Creta (δείτε εδώ): «Όταν ποθάνω θέλω να χορεύουνε, να παίζουνε λύρες και να τραγουδούνε κι ας είμαι ποθαμένος. Να μη με κλαίνε και να με πηγαίνουνε πέρα στην τελευταία μου κατοικία», ενώ όταν ρωτήθηκε για τον βαθμό συγγένειας στη ζωή και στο χάρο, την προσδιόρισε ότι είναι «πρώτα ξαδέρφια». Τι είναι η ζωή που ερωτεύτηκε τόσο πολύ του ζητήθηκε τότε, και ο αείμνηστος λυράρης και γλεντζές του Ψηλορείτη αποκρίθηκε αμέσως σαν να είχε από καιρό έτοιμη την απάντηση: «Η ζωή είναι ομορφιά, είναι το κάτι άλλο που δεν μπορείς να το εισπράξεις με ό,τι και να σου δώσουν. Αγαπάς τη ζωή, αγαπάς και τον απατό σου και άμα αγαπάς τον απατό σου αγαπάς και τσ’ άλλους, δεν είσαι φιλόδικος και χαιρέκακος…»

Το ΜadeinCreta σε ανάρτησή του (δείτε εδώ), είχε αναδείξει τον ξεχωριστό σύγχρονο Ζορμπά του Ψηλορείτη, που κάθε μέρα έκανε τον πόνο του χαρά στους ήχους της λύρας του, που αγαπούσε τόσο πολύ, σαν την ερωμένη του, τη ζωή, που τη λάτρεψε και την πάλεψε. Και τότε το καλωσόρισμα στο φιλόξενο ζεστό σπίτι του κοντά στην αγαπημένη του Αρετή, γίνονταν με μια μαντινάδα, όταν πια είχε αρχίσει η αρρώστια να του χτυπά και πιο έντονα την πόρτα:

Είναι καιρός που μου μηνά

ο χάρος πως με θέλει,

μα  ‘γω του γύρεψα άδεια

ν’ αδειάσω το βαρέλι.

Να είναι καλοτάξιδος εκεί που θα πάει ο Νικηφόρος, αποδίδοντας παράλληλα  τα θερμά συλλυπητήρια του MadeinCreta στη σύζυγό του Αρετή και στα παιδιά του. Το Αμάρι έχασε από χθες μια σοφή και περήφανη φωνή που σπανίζουν στις μέρες μας…