Στον Δημήτρη Χαρ. Ιερωνυμάκη
Την Πέμπτη προς Παρασκευή τριάντα του Ιούλη
Δημήτρη αποκοιμήθηκες στου χάρου του πεζούλι.
Άφησες πίσω βάσανα, φάρμακα και εξετάσεις
είς την αιωνιότητα πήγες να ησυχάσεις.
Στη βιοπάλη της ζωής κοίταγες τη δουλεία σου
και ήσουνα υπόδειγμα στην οικογένεια σου.
Είχες τη Καίτη δίπλα σου, σύζυγο και μητέρα
στη βιοπάλη της ζωής, βάσανα κάθε μέρα.
Έφυγες, ξενιτεύτηκες, βρήκες καινούριους τόπους
και συναναστράφηκες πάρα πολλούς ανθρώπους.
Ήσουνα πάντα άψογος εκεί που υπηρετούσες
δικαιοσύνη πρόσφερες τον κόσμο βοηθούσες.
Μεγάλωσες και σπούδασες τα τρία σου παιδάκια
τα πάντρεψες, ευτύχισες και είδες εγγονάκια.
Όταν αποστρατεύτηκες γύρισες στο χωριό σου
φρόντισες και ξανάφτιαξες το πατρογονικό σου
Με τα κοινά ασχολήθηκες Πολιτισμό και Δήμο
ότι μπορούσες πρόσφερες, τις πράξεις σου εγκρίνω.
Ψηφίστηκες σαν Πάρεδρος, τίμησες το χωριό μας
τα έργα σου και η προσφορά γνωστά ‘ναι ολονών μας.
Μαζί εμεγαλώσαμε με ξέρεις και σε ξέρω
και πάνω στη φιλία μας, δυό στίχους σου προσφέρω.
Μην σε τρομάζει ο θάνατος σήκωσε το κεφάλι
εις την αιωνιότητα θα σμίξουμε και πάλι.
Που ξέρεις, ίσως κάποτε κοιμίσουμε το Χάρο
και θα ξανακαπνίσουμε ακονιζές τσιγάρο.
Κοπέλια τα θυμήθηκα των κοπελιών τα έργα
και δίπλα ο πατέρας σου κράταγε μια βέργα.
Γελούσες που σου τα ‘λεγα κούναγες το κεφάλι
ήσουνα πάντα φίλος μου κι είχες καρδιά μεγάλη.
Το χώμα να ναι ανάλαφρο τώρα που σε σκεπάζει
ενθύμιο μας άφησες ένα πικρό μαράζι.
Εις την αιώνια ζωή να ‘χεις καλό ταξίδι
η λάμψη σου να δίνει φως στου Άδη το σκοτίδι.
Στη πόρτα του παράδεισου, ο Γιώργης περιμένει,
στον άλλο κόσμο εύχομαι να ‘στε ευτυχισμένοι.
Καλή ανάπαυση φίλε μου,
Γιάννης Χατζηδάκης