Στη μνήμη του Δημητρίου Λαμπράκη
Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην αγκαλιά μιας αξιοπρεπούς οικογένειας βιοπαλαιστών. Άνοιξες τα φτερά σου γι’ άλλους δρόμους. Υπηρέτησες το σώμα της αστυνομίας ευσυνείδητα, με αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα, απολαμβάνοντας την εκτίμηση και το σεβασμό του κόσμου σε όλα τα μέρη που εργάστηκες. Δημιούργησες μια ξεχωριστή οικογένεια δίπλα στη Ρένα σου, που, στηρίζατε ο ένας τον άλλο. Πάντα πορευόσαστε με αμοιβαία αγάπη και σεβασμό.
Έδωσες και πήρες πολλή αγάπη από τα εξαιρετικά παιδιά και εγγόνια σου, που ευτύχησες να τα έχεις κοντά σου.
Ήσουν αγαπητός στην οικογένειά μας και σε εκτιμούσαν όλοι στο χωριό μας, στον Άγιο Ιωάννη Αμαρίου.
Τώρα πια θα αναζητούν την ωραία παρέα σου. Διέθετες ένα μοναδικό και ανεξάντλητο χιούμορ! Ήσουν λάτρης της χαράς της ζωής.
Έντιμος, αξιοπρεπής και ακέραιος ως το τέλος!
Αγαπούσες τους ανθρώπους, τη ζωή, τη φύση.
Έφυγες από κοντά μας για πάντα, αφήνοντας μια οικογένεια θλιμμένη με έντονα αιθητή την απουσία σου.
Όμως στον απολογισμό της ζωής καλό είναι να θυμόμαστε κυρίως τα καλά, τα οποία δεν είναι ευκαταφρόνητα, αφού έζησες μια ζωή άνετη, πλήρη από χαρές που μπορεί να γευθεί κάθε απλός άνθρωπος, που εστιάζει στην ουσία των πραγμάτων!
Μπορεί να έφυγες από τη ζωή, αλλά θα ζεις πάντα στις καρδιές μας!
Θα μας λείψεις, Μήτσο.
Θα μας λείψει το χαμόγελό σου, τ’ αστεία σου και η ευχάριστη παρέα σου!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της αγαπημένης σου Νεάπολης, που σε σκεπάζει.
Μαρία Καλαϊτζάκη-Καλογεράκη