Πρώτο ρεθυμνιακό συναπάντημα – Οι Άγιοι μας ενώνουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
04/12/2014 της Μαρίας Ψαρονικολάκη
Έχουν περάσει μόλις λίγες εβδομάδες από την μεγαλειώδη εκδήλωση προς τιμή των Αγίων Τεσσάρων Νεομαρτύρων (Αγγελή, Γεωργίου, Εμμανουήλ, Νικολάου) με τη συμπλήρωση 190 ετών από το μαρτύριό τους, που διοργάνωσε ο Σύλλογος Ρεθυμνίων Αττικής «Το Αρκάδι» σε συνεργασία με τα εν Αττική Ρεθεμνιώτικα σωματεία, υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ο νους μου, η σκέψη μου, η ψυχή μου, ανατρέχει διαρκώς σε αυτήν. Μου κτύπησε στηn καρδιά αυτός όλος ο παλμός της αγάπης, της ενότητας, της πίστης των αποδήμων Ρεθυμνίων.
Παρακολουθώ, ως Κρητικιά, συμμετέχοντας ανελλιπώς στα δρώμενα που κατά καιρούς διοργανώνουν τα Κρητικά σωματεία της Αττικής. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι υπερήφανη ή ότι είμαι ικανοποιημένη από αυτά που ζω. Οι καιροί ως γνωρίζουμε όλοι είναι δύσκολοι και από οικονομικής απόψεως αλλά και από απόψεως εξαφάνισης των αξιών. Οι άνθρωποι έχουν άλλες προτεραιότητες και αποφεύγουν τις εκδηλώσεις των σωματείων. Τα τελευταία δε χρόνια παρατηρώ μία συρρίκνωση των συλλόγων, αλλά και την πραγματοποίηση άσκοπων και άχαρων εκδηλώσεων. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στην ποιότητα και στο επίπεδο των εκδηλώσεων αυτών που κατά γενική άποψη είναι χειρίστη. Μεγάλα σωματεία που θα έπρεπε να κρατούν ψηλά τη σημαία, καθημερινά δείχνουν την απουσία τους, καταρρακώνουν το σκοπό και την ύπαρξή τους πραγματοποιώντας ευτελείς εκδηλώσεις νομίζοντας μάλιστα ότι κάτι σπουδαίο έκαναν, ενώ οι πρόεδροί τους κομπάζουν και κορδώνονται ότι είναι τεράστια η επιτυχία τους!!! Δεν θέλω να θυμάμαι τον περασμένο Δεκέμβριο την απογοητευτική εικόνα των μεγαλύτερων κρητικών σωματείων της Αττικής στην εκδήλωση για την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα σε στάδιο του Ελληνικού. Υπάρχουν σωματεία που έσβησαν, γιατί δεν υπάρχουν άτομα να ενδιαφερθούν και να συνεχίσουν ή από λάθος χειρισμούς των και άλλες μικρότητες δεν εκπροσωπούνται ακόμη και κεφαλοχώρια. Οι Κρητικοί όμως και κρίση έχουν και γνώμη σχηματίζουν!
Μέσα σε αυτήν τη φτωχιά και ταλαιπωρημένη πολιτική κατάσταση μια σπίθα εμφανίστηκε, που έγινε φλόγα και στη συνέχεια πυρκαγιά. Ήταν το πρώτο Ρεθυμνιακό συναπάντημα που διοργάνωσαν τα Ρεθυμνιακά σωματεία της Αττικής την 2-11-14 και που είμαι βεβαία ότι τάραξαν τα ύδατα του πολιτιστικού χώρου. Μια επισφράγιση αναβάθμισης των αξιών, της κρητικής παράδοσης, αποτέλεσε η πολυδαίδαλη εκδήλωση των Ρεθυμνιακών σωματείων της Αττικής και που ενεθάρρυνε τις χαμένες ελπίδες μας. Έδωσαν ένα μάθημα παράδοσης, πολιτισμού, ένωσης, αλληλεγγύης, αγάπης, συναδέλφωσης, θρησκευτικής και εθνικής ανάτασης κάτω από το «Οι Άγιοι μας ενώνουν». Αισθάνθηκα ιδιαίτερα υπερήφανη, καμάρωσα, ευχαριστήθηκα και έφυγα γεμάτη από ποιότητα και ποσότητα, χωρίς κομπασμούς και μεγαλοστομίες.
Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Όλα μελετημένα, όλα στην εντέλεια, με ουσία, με υψηλό επίπεδο. Από την Εκκλησία έως και το Μέγαρο Μουσικής. Σπουδαίο και αξιοζήλευτο το γεγονός ότι τελούνταν οι εκδηλώσεις υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η παρουσία του κόσμου πολυπληθής, τόσο που σίγουρα θα χρειαζόταν μεγαλύτερη αίθουσα.
Δεν συνηθίζω να γράφω, αλλά είμαι και φειδωλή στους επαίνους και στις κολακείες. Άφησα λίγο χρόνο για να διαπιστώσω αν θα γράψει κάποιος για τούτο το μεγάλο και σημαντικό γεγονός…!
Μέχρι στιγμής δεν παρατήρησα κάτι σχετικό σε καμία ρεθεμνιώτικη ή άλλη κρητική εφημερίδα. Αθιβολή καμία. Φυσικά κανείς στο τόπο του δεν αγιάζει… Πρέπει να μάθουμε όμως ότι όπως το κακό ακούγεται αμέσως, έτσι θα πρέπει να διαδίδεται εξίσου και το καλό.
Τολμώ λοιπόν με θάρρος να επαινέσω, να ευχαριστήσω όσους είχαν την ιδέα να πραγματοποιήσουν αυτήν την συγκλονιστική εκδήλωση και όσους συμμετείχαν σε αυτήν με την τόσο πειθαρχημένη και επιμελημένη απ' όλες τις απόψεις απόδοση. Η άνω εκδήλωση φυσικά ανέβασε τον πήχη στο πολιτιστικό γίγνεσθαι, συνδυάζοντας τη θρησκευτική τελετουργία στην Εκκλησία, με το λαογραφικό παραδοσιακό στο Μέγαρο Μουσικής. Ήταν ένας συνδυασμός θρησκευτικής, πολιτιστικής, παραδοσιακής ανύψωσης. Ήταν μια εκδήλωση που θεωρώ ότι έβαλε τα γυαλιά σε πολλά σωματεία. Έκαμε πολλούς να αναρωτηθούν γιατί υπάρχουμε εμείς, τι προσφέρουμε, που βαδίζουμε; Συνάντησα προέδρους μεγάλων σωματείων στην εκδήλωση, όπου τα πρόσωπά τους ήταν άλλων σκυθρωπά και άλλων κόκκινα και αναρωτιόμουνα, άραγε από ικανοποίηση, από ζήλια, από ντροπή…!! Σε κάτι τέτοιες στιγμές κάνεις μέσα σου απολογισμό, εκτός αν εθελοτυφλείς.
Ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, αυτός ο Ρεθύμνιος σοφός Ιεράρχης επί σκηνής είπε: Παιδιά μου μένω άφωνος από αυτά που βλέπουν τα μάτια μου και ακούν τα αυτιά μου. Αυτό τον παλμό, αυτήν την αγάπη για την πατρίδα και τους Αγίους που εκχέεται σήμερα δεν περιγράφεται…
Και πράγματι έτσι ήταν. Όλοι όσοι βρεθήκαμε εκεί αυτό αισθανθήκαμε. Ανατριχίλα και Υπερηφάνεια, μεγαλείο!
Αναρωτιέμαι όμως που είναι όλοι αυτοί οι μεγαλόσχημοι που κάθε τόσο γράφουν, επικρίνουν, μαλώνουν ή έχουν παράσημα – περγαμηνές στα σωματεία και κυρίως αναπτύσσουν λόγο επί παντός επιστητού; Γιατί τώρα σιωπούν μπροστά σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός;; Πού ήταν οι τοπικοί άρχοντες του Ρεθέμνους;; Έλαμψαν δια της απουσίας τους!! Φαντάζομαι ότι είχαν προσκληθεί;; Όλα τούτα πάντως έχουν το ανάλογο τίμημα. Ότι δίνεις παίρνεις!
Καταλήγοντας θέλω μόνον ευχές και ευχαριστίες να δώσω σε όλα τα σωματεία, χωρίς να επαινέσω κάποιον περισσότερο ή λιγότερο από τους συμμετέχοντες. Εξάλλου αυτοί γνωρίζουν καλύτερα από όλους πόσο συνέβαλε ο καθένας τους και ποιος σήκωσε το βάρος της εκδήλωσης. Το αποτέλεσμα που ζήσαμε εμείς ήταν ανεπανάληπτο, υψηλό και που για χρόνια θα συζητούμε για αυτό. Το δίδαγμα της ενότητας, καθώς και η ικανότητα που επέδειξαν τα ρεθυμνιακά σωματεία, μας κάνει να καμαρώνουμε και να ελπίζουμε σε καλύτερα και ελπιδοφόρα πράγματα ευχόμενοι να γίνουν ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ, ενώ κάποιοι από αυτούς να πάρουν το τιμόνι και σε ποιο μεγάλα κρητικά σωματεία, ώστε να τα οδηγήσουν σε απάνεμα λιμάνια. Το έχουμε ανάγκη. Επιτέλους!!! Εύγε…!
* Η Μαρία Ψαρονικολάκη είναι δικηγόρος
