ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ
ΜΙΧΑΛΗ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗ
Στις 4.00 το απόγευμα της Πέμπτη 15-1-2015κηδεύτηκε
στον Πλάτανο Αμαρίου «Ο γιατρός των φτωχών»
Συγκλονισμένο το Τυμπάκι πληροφορήθηκε αργά το απόγευμα την είδηση του θανάτου του γιατρού Μιχάλη Γιαννακάκη.
Του ανθρώπου που πάνω από 35 χρόνια προσέφερε απλόχερα της ιατρικές του γνώσεις στους Τυμπακιανούς, στους Αμαριώτες και γενικά σε όλο τον κόσμο που τις είχε ανάγκη.
Ήταν ο «Γιατρός των φτωχών», ο γιατρός που και μετά τη σύνταξή του έμεινε πιστός στον όρκο και το καθήκον του και συνέχισε να προσφέρει δωρεάν τις γνώσεις του στο Δημοτικό ιατρείο Τυμπακίου που λειτουργούσε δίπλα από το Δήμο.
Γεννημένος το 1943 στον Πλάτανο Αμαρίου ήταν ένα από τα τέσσερα παιδιά του γιατρού Γιάννη Γιαννακάκη και της Γεωργίας Λενακάκη από τον Καλοχωραφίτη.
Ο πατέρας του ήταν ο πρώτος γιατρός στα Αμαριώτικα και εξυπηρετούσε όλα τα χωριά της Ρίζας του Ψηλορείτη. Έτσι ο Μιχάλης ο πρώτος από τα παιδιά του, ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του σπουδάζοντας ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Ήταν γενικός Γιατρός και ήλθε στο Τυμπάκι το 1980. Αρχικά εργάστηκε στο Αγροτικό Ιατρείο Τυμπακίου και στη συνέχεια στο ΙΚΑ Τυμπακίου, ως τη σύνταξή του το 2011.
Αλλά και όταν βρέθηκε συνταξιούχος, αποφάσισε να συνεχίσει να προσφέρει τις ιατρικές του υπηρεσίες στον τόπο του και τους συνανθρώπους του.
Σε συνεργασία με το Δήμο Φαιστού δημιουργήθηκε Δημοτικό ιατρείο, δίπλα στο Δημοτικό κατάστημα, όπου προσέφερε από το πρωί έως το απόγευμα καθημερινά τις γνώσεις του σε όσους τον επισκεπτόταν.
Δεκάδες άνθρωποι έκαναν ουρά κάθε μέρα για να τον συμβουλευτούν και να γράψουν φάρμακα.
Έτσι σήμερα όλο το Τυμπάκι είναι δακρυσμένο. Κλαίει το γιατρό του. Το γιατρό των φτωχών. Τον άνθρωπο που το στήριξε σε καλές μα και σε δύσκολες εποχές.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψάλλει αύριο Πέμπτη στις 4.00 το απόγευμα στο χωριό του, στον Πλάτανο Αμαρίου, στον Ιερό ναό Αγίου Ιωάννου.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
Ένα ξεχωριστό ευχαριστώ.
Κλείνοντας αυτό το μικρό σημείωμα θα ήθελα να του πω ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς του ΕΕΕΕΚ Τυμπακίου, που τον είχαμε στήριγμα μας όλο αυτό τον καιρό, δίπλα μας, που με την παρουσία του νιώθαμε όλοι σιγουριά και ασφάλεια.
Και όσες φορές χρειάστηκε να έλθει στο σχολείο για να δει επείγοντα περιστατικά το έκανε ευχαρίστως.
Και είχε έλθει αρκετές φορές και μας προσέφερε τις γνώσεις του, που κάποιες από αυτές αποδείχτηκαν σωτήριες για τα παιδιά μας.
Οι ευχές και οι προσευχές όλων μας, ας τον συντροφεύουν στο στερνό του ταξίδι. Ζ.Κ.
