Posted by olympiada στο Μαρτίου 2, 2013
Κράμα αντοχής ετών 104! Είναι με τον Λάμπη Κούνουπα,των 107 χρόνων στο Νευς Αμάρι, οι γηραιότεροι της επαρχίας Αμαρίου και μένουν, παρά την υπεραιωνόβια ζωή τους, εκείνοι που τους… φοβήθηκε και ο χάρος και δεν τους πλησιάζει! Αυτοί οι «γίγαντες» είναι μιας άλλης εποχής, που τους τάραξαν μεγάλα εθνικά και τοπικά γεγονότα, όμως δεν τους έκαμψαν και συνεχίζουν, αν και οι βιολογικές τους ικανότητες έχουν υποχωρήσει, να νιώθουν ακμαίοι…
Η Αργυρώ Τζωτζάκη- Σκουλουφιανάκη, μεγαλωμένη σε ένα ένθερμο βενιζελογενές περιβάλλον, δυναμική και αποφασιστική στην επιβολή της άποψής της, με ηγετικές ικανότητες στο σπίτι της, μια σεβάσμια σοφή, είναι μια… κινητή βιβλιοθήκη που κατέγραψε στη σώα μνήμη της ιστορικές στιγμές και κάποιες φορές, όταν δοθεί η ευκαιρία, τις ξετυλίγει και ξαναφέρνει στο θυμικό της εικόνες των άλλων καιρών!
«Εγώ γεννήθηκα το 1909, Αύγουστο το Δεκαπεντάρη», ξεκινά την αφήγησή της.«Γεννήθηκα στους Γουργούθους που τότε ήταν μεγάλο χωριό μα σήμερα δεν έχει ανθρώπους! Το χωριό μας ήταν δροσερό, είχε πολλά νερά, δέντρα και περιβόλια. Γείτονάς μας ήταν ο Μιχάλης ο Γενεράλης ο δάσκαλος, που κάθε πρωί τον ακολουθούσα μαθήτρια και πήγαινα στο δημοτικό σχολείο στο Γερακάρι. Αυτός ο Γενεράλης και ο Σταυρουλάκης από το Θρόνος ήταν οι καλύτεροι δάσκαλοι…»
Μαθήτρια, αρχικά στο σχολείο των Βρυσών και αργότερα στο Γερακάρι, έχει και σήμερα στη θύμησή της την έκρηξη πόνου της μάνας των αδελφών Κουτελιδάκη που σκοτώθηκαν στις μάχες της Μικράς Ασίας: «Δε βγάζω από το μυαλό μου την εικόνα με τη μάνα των πέντε αδελφών στο Γερακάρι, που χάθηκαν στον πόλεμο της Μικράς Ασίας: Είχε βγει στους δρόμους, έκλαιγε και χτυπιούνταν. Δεν γύρισαν και τα δυο αδέλφια από τις Βρύσες…»
Ο ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΜΕ ΤΑ ΣΑΠΟΥΝΙΑ…
Και δεν έφτανε που έζησε τον πόνο από τις απώλειες, στην καταστροφή των «αλησμόνητων πατρίδων», στα κοντινά χωριά. Ήταν γραφτό της να βιώσει και τις σκληρές στιγμές που έζησαν κάποιοι από τους πρόσφυγες. Παντρεμένη ήδη στους Αποστόλους «με προξενιό» με τον Μανώλη Σκουλουφιανάκη, ένα χωριό τριακοσίων ανθρώπων, αναπολεί «τον πρόσφυγα που έμενε σε ένα παλιό σπίτι στα «Μαρκιδιανά» και έκανε σαπούνια».
Μένει ακόμη με τη φυσιογνωμία και τη συμπεριφορά του: «Ήτανε ένα αγαθό ανθρωπάκι και αυτός έμαθε και τους χωριανούς να κάνουν μόνοι τους σαπούνια! Γυρνούσε, ύστερα, μόνος του τα χωριά και τα πουλούσε…» Πριν έλθει η κατοχή, ο Μανώλης και η Αργυρώ Σκουλουφιανάκη είχαν ήδη τα πέντε τους παιδιά, το 1932 το Νίκο, μετά δυο χρόνια την Άννα, το 1936 τη Μαρία, το 1939 την Ειρήνη και τον επόμενο χρόνο τον Γιώργο… Η πολυπληθής φαμίλια«δεν πείνασε, όμως συνάντησε τις δυσκολίες της εποχής».
Ο Μανώλης Σκουλουφιανάκης, αφιερωμένος στην εκκλησία και στο ψαλτήρι για πενήντα πέντε χρόνια , διατηρούσε από νέος το καφενείο του, που ήταν και μπακάλικο και τηλεφωνείο και τηλεγραφείο και ταχυδρομείο και εκεί στις κρίσιμες περιόδους«παίρνονταν αποφάσεις που αφορούσαν στο χωριό και στους αγώνες για τη λευτεριά από τους κατακτητές».
Σ’ αυτό το χώρο, τόπο συνάντησης των κατοίκων, υπήρχε και η ενημέρωση για τα τεκταινόμενα από το ραδιόφωνο της εποχής, που «ήταν και το πρώτο το 1937 που αγοράστηκε στην επαρχία, και αυτό ήταν ένα «Στρόμπερ» αμερικάνικο».
Τα δύσκολα, βέβαια, ήλθαν με την κατοχή από τους Γερμανούς. Την ημέρα που εμφανίστηκαν στους Αποστόλους η Αργυρώ Σκουλουφιανάκη βρίσκονταν στο χωριό και «ζύμωνε ψωμί». Δεν κούνησε και μόνο όταν ψήθηκε, έφυγε με το ψωμί για τη «Λουματαρέ» για να συναντήσει την οικογένεια της. Έμεινε με τον άντρα και τα παιδιά της για μερικές μέρες και αφού υπήρξε η διαβεβαίωση ότι «οι Γερμανοί δεν πειράζουν γύρισαν στο χωριό».
Και η συχνή εμφάνιση των κατακτητών δεν ήταν μόνο όταν αναζητούσαν τον ηγούμενο της Μονής Πρέβελη Αγαθάγγελο Λαγουβάρδο, που βρίσκονταν τακτικά στη γενέτειρά του νιώθοντας περισσότερη ασφάλεια, αλλά και άλλες μέρες για να «κλέψουν με τους κακούς ανθρώπους», που τους ακολουθούσαν. Όμως, η πλέον, σκληρή περίοδος που έζησε ήταν μετά το κάψιμο των χωριών που Κέντρους, που συγγενείς της βρήκαν καταφύγιο στο χωριό και στο σπίτι της, πρόσφυγες από το Άνω Μέρος…
ΗΡΕΜΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ
Αυτή η γριούλα με την «ατσάλινη» καρδιά οδεύει τα χρόνια της, διαμορφώνοντας άποψη για τα δεινά των τελευταίων χρόνων και ζητώντας από τα νέα παιδιά «να έχουν εντιμότητα και να πολεμούν για τη ζωή με την εργασία τους». Γέννησε πέντε παιδιά και έγινε γιαγιά 13 εγγονιών και 22 δισεγγονιών και ήδη μια δισεγγονή της η Ελένη Πατάτα, αρραβωνιασμένη στα 25 της χρόνια, θα της δώσει και τρισέγγονο.
Τον Αύγουστο, πάντως, όλο το σόι θα γιορτάσει και φέτος μαζί της την είσοδο στον 105ο χρόνο της ζωής της. Και η υπεραιωνόβια των Αποστόλων θα σβήσει κεράκια και θα ακούσει και το σχετικό τραγουδάκι…
MadeinCreta
