AΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ MΑΝΩΛΗ ΤΣΑΧΑΚΗ
Πέμπτη 7Απριλίου 2016
Αγαπημένε μας Μανώλη
Άφωνους μας άφησε το θλιβερό άγγελμα του αιφνιδίου θανάτου σου το οποίο κατέπεσε σαν κεραυνός στα βάθη της ψυχής όλων μας και μας συγκλόνισε.
Θρηνούμε θρήνον μέγα για την απώλειά σου.
Ο Μανώλης γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1962 και είναι γόνος της ηρωικής οικογένειας των Τσαχάκηδων από το Μέρωνα Αμαρίου .Είναι το 3ο από τα 4 παιδιά του Γενναίου Τσαχάκη και της Ευαγγελίας Μυτιληνάκη.
Ο πρώτος ο Κώστας έφυγε από τη ζωή τον Οκτώβριο του 2008.
Δύσκολη η δεκαετία του 1960 υποχρέωσε τους γονείς του συμπαρασυρόμενοι και από το μεγάλο ρεύμα της αστυφιλίας να μετεγκατασταθούν στην Αθήνα το 1971 για καλύτερη τύχη και προοπτική για τα παιδιά τους.
Εγκατεστάθησαν στη Ν.Ιωνία και υπήρξαν υπόδειγμα οικογένειας της δουλειάς και του μόχθου.
Ο Μανώλης φοίτησε σε Τεχνική Σχολή και ασχολήθηκε με το αυτοκίνητο που ήταν η μεγάλη του αγάπη.
Με ασπίδα τις σοφές συμβουλές των περήφανων γονιών του ξεκίνησε αμούστακο αγόρι να κατακτήσει την Αθήνα. Δεν χάθηκε όμως μέσα στις μυλόπετρες της νέας εποχής .Δεν επέτρεψε ποτέ στον εαυτό του να χαθεί στις συμπληγάδες της εφήμερης μόδας της εύκολης αναρρίχησης της απάτης και των εκπτώσεως που μας περιβάλλουν.
Αργότερα ήλθε και ο γάμος του με την αγαπημένη του Στέλλα και τους αξίωσε ο θεός να δημιουργήσουν μια αξιολάτρευτη οικογένεια και να αποκτήσουν και το Γενναίο.
Ο Μανώλης συνέχισε τη δουλειά του ακούραστος και δημιουργικός. Κράτησε τις ρίζες του και διατήρησε τις αρχές και τις αξίες του.
Ήταν πάντα ένα χαμογελαστό και ευχάριστο παιδί γεμάτο καλοσύνη και αγάπη. Προτιμούσε στις συναλλαγές του να χάσει παρά να σε αδικήσει. Ποτέ δεν φιλονίκησε με κανένα και για τίποτα. Μίλαγε και ντρεπόταν να σε κοιτάζει στα μάτια.
Όποιοι τον γνώριζαν έμεναν εντυπωσιασμένοι με τον χαρακτήρα του και την ανατροφή του. Έμεινε απλός και πρόσχαρος.
Αυτός ήταν ο Μανώλης
Μια ήρεμη δύναμη γλυκύτατος με αγάπη για τον άνθρωπο. Ήξερε πως μόνο αν αγαπήσεις τον συνάνθρωπό σου θα αγαπηθείς και εσύ. Και αυτό ήταν στάση ζωής.
Ακούραστος αρωγός η σκέψη του το ήθος του και ο πολιτισμός του παρακαταθήκη για τους νεότερους.
Θα τον αποχαιρετίσω με λίγους στοίχους από την πατρίδα που γεννήθηκε και αγάπησε την Κρήτη:
-Να το πιστέψω δεν μπορώ τη λογική μου χάνω
Πως έφυγες απ τη ζωή τον κόσμο τον απάνω.
-Έφυγες τόσο γρήγορα Μανώλη από κοντά μας
Με πόνο θλίψη γέμισες και μαύρο τη Καρδιά μας
-Μανώλη δεν εμπόρεσες το χάρο να νικήσεις
Κι ήταν γραφτό σαν αστραπή απότομα να σβήσεις
-Σιγά-σιγά σκαλί-σκαλί να κατεβείς στον άδη
Κι εμείς το καντιλάκι σου θα ανάβουμε με λάδι
-Στα όνειρά μας νάρχεσε συχνά να σε θωρούμε
Πάντα θα σε σκεφτόμαστε και θα σε νοσταλγούμε
Εύχομαι ακόμη νάναι γλυκός και ανάλαφρος ο αιώνιος ύπνος σου.
Στη χαροκαμένη μάνα σου στη πολυαγαπημένη σου σύζυγο στο λατρευτό σου καμάρι το Γενναίο στα αδέλφια σου και σε όλους τους συγγενείς σου ο θεός ας είναι απλόχερος στο βάλσαμο παρηγοριάς του μισεμού σου
Καλό σου ταξίδι
Αντώνης Μυτιληνάκης
Αντιστράτηγος ε.α. επί τιμή
