Αναδημοσίευση
Ούτε για δείγμα άδεια οικοδομής, μόνο ανακαινίσεις και ανακατασκευές
Το επαγγελματικό του μέλλον «χτίζει» στον Πατσό των ογδόντα ανθρώπων που γεννήθηκε, ο νέος επιστήμονας Παύλος Κουρκουλός και εκεί αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί! Είναι, ίσως, μια από τις εξαιρέσεις του κανόνα που θέλει τους πτυχιούχους των πολυτεχνικών και τεχνολογικών σχολών, να εγκαθίστανται και να λειτουργούν επαγγελματικά στις πόλεις, κοντά στις δημόσιες υπηρεσίες του χώρου τους…
Ήταν τυχαία η επιλογή του; Το είδε έτσι, το είδε και αλλιώς σε μια συγκυρία που και ο κατασκευαστικός κλάδος που άλλοτε ήταν μια ζωογόνα ένεση της οικονομίας καταρρέει, μέτρησε την επιστημονική του επιβίωση, είδε και τις προοπτικές της οικοδομής και το αποφάσισε. Βέβαια, έκδοση νέας οικοδομικής άδειας δεν εμφανίζεται ούτε για… δείγμα, όμως στο χωριό και ευρύτερα, παρατηρείται ενδιαφέρον από ανθρώπους σε ανακαινίσεις και ανακατασκευές κατοικιών…
«Τα χωριά και γενικά η περιφέρεια έχουν προοπτικές», προβλέπει. «Ο κλάδος της οικοδομής έχει πληγεί από την κρίση και εδώ υπάρχουν άνθρωποι, που είτε επιστρέφουν από τις πόλεις για μόνιμη εγκατάσταση είτε νοιάζονται να κρατήσουν όρθια τα σπίτια τους για να τα χρησιμοποιούν και να μένουν όταν έρχονται. Εγώ πιστεύω, έτσι όπως είναι τα πράγματα σήμερα, ότι η ύπαιθρος έχει μέλλον και ο κόσμος σιγά-σιγά επιστρέφει».
Η διαδρομή του 28χρονου πολιτικού μηχανικού Τ.Ε. αρχίζει από το χωριό που γεννήθηκε και διέμεινε μέχρι τα 10 του χρόνια, συνέχισε τη φοίτησή του σε σχολεία της πόλης του Ρεθύμνου και αργότερα ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο ΤΕΙ Ηρακλείου. Τη χρονιά που εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια της κρίσης, το 2009, ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία με την εγκατάστασή του στο χωριό.
Άποψη του χωριού Πατσός
ΟΙ ΛΟΓΟΙ…
Δεν κρύβει την αγάπη του στον τόπο που γεννήθηκε και είχε το μεγάλο μέρος των βιωμάτων του: «Μου αρέσει το χωριό και γενικά η περιφέρεια γιατί εδώ υπάρχει ποιότητα στη ζωή. Αυτός είναι και ο πρώτος λόγος στη λήψη της απόφασής μου! Ύστερα είναι οι οικονομικές δυσκολίες που θα συναντούσα αν θα είχα γραφείο στην πόλη, τα έξοδα θα ήταν μεγάλα και δουλειά ελάχιστη έως ανύπαρκτη.
Κερδίζω πολλά περισσότερα έστω κι αν οι δημόσιες υπηρεσίες της δουλειάς μου είναι στην πόλη, έστω κι αν δεν έχω πρόσβαση στην ποικιλία ζωής που έχει ένα αστικό κέντρο. Και αυτά μπορώ να τα έχω με τις μετακινήσεις μου και για μένα δεν είναι πρόβλημα…»
Οι καιροί της εύπλαστης ευμάρειας που τα πολυώροφα κτήρια «φύτρωναν» παντού, που περιοχές απαξιωμένες από τις… ευγενείς τάξεις, «εν μια νυχτί», χωρίς σχεδιασμό και υποδομή έγιναν οι «χρυσοφόροι» χώροι των μικροαστών, ανήκουν στο παρελθόν. Οι νέοι επιστήμονες ψάχνουν τη ζωή τους αλλιώς!
