ΕΝΑΣ ΑΚΡΑΙΦΝΗΣ ΜΕΡΩΝΙΑΝΟΣ
Στα μέσα Ιουνίου ε.ε έχασε την τελευταία του μάχη με την μακρόχρονη αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε ο Λευτέρης Μαυραλέξης. Παρά τον ηρωικό αγώνα του, με τη συνεχή συμπαράσταση της συζύγου του, στο τέλος ελύγισε. Η σταδιακή αποδοχή της απώλειας, δεν απαλύνει καθόλου τον πόνο της. Πλήθος πολύ τον συνόδεψε στην εξόδιο ακολουθία στο Ρέθυμνο και στην ταφή του στο Μέρωνα.
Ο Λευτέρης γεννήθηκε στο τέλος της κατοχής στο Ρέθυμνο. Μέλος μιας πολυμελούς οικογένειας (τέσσερα αδέρφια) με πατέρα βιοπαλαιστή (φούρναρης) αλλά με κοινωνικές ευαισθησίες, αφού μοίραζε το κέρδος του στους πεινασμένους της εποχής. Στην εφηβεία του κατάφερε να διακριθή στον υγρό στίβο, χαρίζοντας μαζί με τον αδελφό του, διακρίσεις και Παγκρήτια κύπελα στον Ναυτικό Όμιλο Ρεθύμνου. Το ίδιο πέτυχαν πολλά χρόνια μετά τα δυο του παιδιά ο Στρατής και ο Κωστής, με διακρίσεις και πρωτιές στον ΝΟΡ.
Μετά τη θητεία του ο Λευτέρης παρακολουθεί τις Σχολές Μαθητείας της ΔΕΗ και προσλαμβάνεται στην τεχνική της υπηρεσία. Σ΄ αυτή ανατίθεται τη δεκαετία του ‘60 ο εξηλεκτρισμός της υπαίθρου. Η ηλεκτρική ενέργεια φτάνει σε κάθε σπίτι και καταργεί τον λύχνο. Ο Λευτέρης και τα μέλη των συνεργείων δέχονται τις ευχές, τα κεράσματα και τις ευχαριστίες των νοικοκυριών. Μεταξύ αυτών και ο λαϊκός ποιητής του Μέρωνα Στυλιανός Καλοειδάς (Τσουκνοστελιανός) ευχαριστώντας τα συνεργεία, απευθύνεται ιδιαιτέρως στον Λευτέρη με την εξής ρίμα “…μα πιο πολύ ευχαριστώ ετούτο το κοπέλι που μούφερε το ηλεκτρικό απάνω στο βαρέλι”.
Από το γάμο του με τη Μερωνιανή Μαρία Μ. Σημαντήρη (εγγονή του Πολυζοχαραλάμπη) αποκτούν δύο αγόρια στελέχη σήμερα της GRECOTEL. Αυτά με τη σειρά τους, του δίνουν τη χαρά να απολαύσει τρία εγγόνια ( 2 Λευτεράκια και το Στελιανό).
Μετά τη συνταξιοδότηση του ασχολείται δυναμικά με αγροτικές εργασίες στο Μέρωνα. Καλλιεργεί, κλαδεύει και παράγει εκλεκτό ελαιόλαδο. Πρωτοπόρος φυτεύει γραμμικό αμπέλι, βγάζει εξαιρετικής ποιότητας κρασί και ρακί και τα καλοκαίρια αναζωογονεί το Μέρωνα δημιουργώντας περβόλια και μπαξέδες με κάθε είδους ζαρζαβατικά. Κι όλα αυτά για να τα προσφέρει σε συγγενείς, φίλους, παραθεριστές. Και να καμαρώνει για την παραγωγή του και την προσφορά του. Γιατί αυτές ήταν οι αξίες του: η προσφορά στον συνάνθρωπο χωρίς υστεροβουλία και απαίτηση ανταμοιβής. Ήτανε ένας ΗΘΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, με ένα δικό του κώδικα αξιών. Δεν είπε κακό λόγο ποτέ για κανένα. Όποιος όμως παρέβαινε τον κώδικα, τον χαρακτήριζε “ατάσθαλο”. Αυτή ήταν η χειρότερη απαξίωση.
Εμείς όλοι που σε γνωρίσαμε και σ’ αγαπήσαμε, σου υποσχόμεθα να μην σε ξεχάσουμε. Θα συνεχίσουμε να πίνουμε τη ρακή σου όμως αντί για την υγειά σου, θα σου ευχόμαστε καλό κατευόδιο, καλή ανάπαυση και καλή αντάμωση.
Ιούνιος 2022
Ν.Σ.Β
