του Παραδεισανού Ρήγα
Μετά την καθιέρωση του ΟΚΤΑΩΡΟΥ της εργασίας που καταχτήθηκε με αγώνες θυσίες και αίμα, ο εργάτης-υπάλληλος ήθελε και την καλοκαιρινή του ξεκούραση δηλαδή (ΔΙΑΚΟΠΕΣ). Κατ΄ αρχήν οι μέρες διακοπών ήταν λίγες επτά, δέκα, δεκαπέντε και τέλος έφθασαν σε τέσσερις βδομάδες εργάσιμες ημέρες. Τα χρήματα επίσης για διακοπές δεν περίσσευαν ,μετά ήταν πολύ λίγα μετά πιο πολλά και φθάσαμε να έχουμε το επίδομα διακοπών μισό μηνιάτικο (τώρα δεν υπάρχει ,κόπηκε και αυτό). Στις μέρες μας και γι΄αυτές που έρχονται θα έχουμε χρήματα να πηγαίνουμε διακοπές στα χωριά μας; Θα μπορούμε να επισκεπτόμαστε και να μένουμε στα σπίτια που κτίσαμε εκεί; Είναι ερωτήματα που κανείς δεν μπορεί σίγουρα να απαντήσει ούτε οι άρχοντες του τόπου, ούτε οι οικονομολόγοι, ούτε οι πολιτικοί, κανένας απ΄ αυτούς. Εγώ θα προσπαθήσω να σας εξιστορήσω όσα μπορώ και θυμάμαι και έχω ακούσει από συγχωριανούς για παραθεριστές του καλοκαιριού στο χωριό μου Άγιος Ιωάννης (ΑΗΓΙΑΝΝΗΣ) Αμαρίου τα τελευταία εξήντα χρόνια.
Πρώτον αυτοί που έφυγαν πριν την κατοχή ή την δεκαετία της, επισκεπτόταν το χωριό μετά από τρία, πέντε, είκοσι χρόνια για λίγες συνήθως μέρες , μερικοί από τους ξενιτεμένους δεν γύρισαν ποτέ.
Δεύτερον αυτοί που άρχισαν να παίρνουν σύνταξη και οι μισθωτοί – μεροκαματιάρηδες που έπαιρναν το επίδομα διακοπών , πήγαιναν και έμεναν στο χωριό για περισσότερες μέρες, είχαν γονείς ,αδέλφια, συγγενείς, καλούς γείτονες και καλοπερνούσαν (Σταφυλάδες, Αυγουλάδες, Συκοφάγους τους έλεγαν).
Τρίτον όταν περάσαμε στον 21ο αιώνα τα ψεύτικα (όπως αποδείχτηκε) οικονομικά μας, μας έδιναν δικαίωμα να μένουμε για περισσότερο χρόνο στο χωριό μας και περνάγαμε καλά – καλά. Είχαμε στο χωριό παραθεριστές ,παλιννοστούντες χωριανούς ,συγγενείς, φίλους των. Το χωριό γέμιζε ξενομπάτες από Ιούνιο μέχρι Σεπτέμβριο και ειδικά τον Αύγουστο για την μεγάλη γιορτή, το πανηγύρι του Αη Γιαννιού. Χωριανοί και ξένοι περνούσαν πάρα πολύ ωραία, τα καλοκαίρια, μέρες και νύχτες με παιδιά και παρέες ,πολλά βράδια ήταν πανηγυρικά με φαγοπότι, τραγούδια, χορούς και πολύ κέφι μέχρι το πρωί. Πρέπει να σημειώσω τα τρία καφενεία- φαγάδικα στο χωριό που είναι ανοικτά όλο το χρόνο και είναι φημισμένα για την καλή τους περιποίηση.
Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι, είναι περίπου πενήντα .Τον περασμένο χειμώνα ήταν πάνω ρούγα 25 και κάτω ρούγα 23. Τις ΡΟΥΓΕΣ (γειτονιές) χωρίζει ο κεντρικός δρόμος που διαπερνά το χωριό. Παρακάτω θα σας αναφέρω όπως κατέγραψα παραθεριστές και κατοίκους σπίτι – σπίτι τα έξι (6) τελευταία χρόνια. Σημείωσα αυτούς που έμειναν στο χωριό και ξώμειναν (κοιμήθηκαν) έστω και ένα βράδυ τα καλοκαίρια τους μήνες ΙΟΥΝΙΟ, ΙΟΥΛΙΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ και ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ.
..//..
-2-
ΕΤΟΣ 2011 Πάνω ρούγα 274 – Κάτω ρούγα 138 – Σύνολο : 412
» 2012 » » 248 » » 118 » :366
» 2013 » » 238 » » 114 » : 352
» 2014 » » 250 » » 136 » : 386
» 2015 » » 245 » » 127 » : 372
» 2016 » » 284 » » 140 » : 424
Από τα εκατό (100) περίπου σπίτια του χωριού το 2016 ανοικτά ήταν τα εβδομήντα (70).
Τα σπίτια στων οποίων φιλοξενήθηκαν οι περισσότεροι παραθεριστές είναι :
Παραδεισανός Στυλιανός του Διογένη -27- 2014, 2015
Μπριλλάκης Νικόλαος του Μανούσου -19- 2012
Παραδεισανός Παντελής του Δημοσθένη -19- 2013
Γιαννουλάκη – Δάρρα Κούλα του Μιλτιάδη -15- 2011 και
Καλογεράκης Γεώργιος του Στυλιανού -15- 2015.
Πεντέξι σπίτια μοναχά είναι εις το χωριό μου
ένας άνθρωπος μένει σ΄αυτά κι΄είναι παράπονό μου.
Τα σπίτια πούν΄ ερείπια και πρέπει να φτιαχτούνε
παρακαλούνται οι κάτοχοι να ενδιαφερθούνε.
Το καλοκαίρι στο χωριό όλοι σας να φανείτε
πόρτες κλειστές ν΄ ανοίξετε και να φχαριστηθείτε .
Παράθυρα ν΄ ανοίξουνε σπίτια να δροσιστούνε
γέλια, χαρές, φωνές πολλές όπως παλιά να βγούνε.
Το καλοκαίρι στο χωριό θα λέμε την ευχή μας
γι’ αυτούς που το ξεχάσανε ναρθούν νάνε μαζί μας.
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ – ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟ 2017
Μάρτιος 2017
