Σύλλογος Ανωμεριανών Αθήνας
<<Η ΚΑΛΟΕΙΔΕΝΑ>>
ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ ΣΟΦΙΑΔΑΚΗΣ ( ΣΤΙΝΟΣ) 1938-2022
(Από εξιστόρηση του στον ρεπόρτερ Νίκο Καρατζά το 2015).
<<Γεννήθηκα το 1938 στό χωριό Άνω Μέρος Αμαρίου από φτωχή οικογένεια. Είμασταν έξη αδέρφια.Δύσκολα τότε χρόνια, με την Κατοχή από τους Γερμανούς.Έκαψαν όλο το χωριό και σκότωσαν πολλούς χωριανούς μεταξύ αυτών ήταν και ο πατέρας μου Μανώλης.Μείναμε έξη κοπέλια στούς πέντε δρόμους.Η μάνα μας Αριστέα μετά δυσκολίας έβγαζε τα πρός το ζείν.Η λύρα ήρθε στή ζωή μου γιατί από μικρός μ άρεσε να μάθω να παίζω λύρα.Την πρώτη μου την έφτιαξα μόνος μου με ένα σανίδι και από κάτω είχα βάλει ένα σαρδελοκούτι, και δοξάρι έκανα από τρίχες του αλόγου.Μα δεν κάτεχα πράμα.Το μόνο που έκανα τριγούνιζα. Μετά από χρόνια ήθελα να αγοράσω μια καλή λύρα αλλά που να βρεθούν λεφτά.
Υπήρχε ένας βοσκός πού είχε μια ωραία λύρα και μου είπε να μου την πουλήσει αλλά ήθελε 20 δραχμές τότε.Το είπα στη μάνα μου και αυτή μου λέει.Που να βρώ τόσα λεφτά παιδί μου;
Εγώ άρχισα να κλαίω. Απο τίς πολλές φορές που μ άκουγε να κλαίω μου είπε να πάω στον μπακάλη καί να του πώ να μου δώσει τις 20 δραχμές και όταν μπορέσει να του τις δώσει.Εβοήθησα και εγώ με τα αδέρφια μου.Επηγέναμε στον ποταμό Αύλακα και γεμίζαμε τα μιγόμια με άμμο και την πουλούσαμε.Εγώ είμουνα χαρούμενος πού είχα τα λεφτά…και ετσά πήρα την πρώτη μου λύρα.>>
Η μουσική ιστορία του Άνω Μέρους, με το φευγιό του Στίνο, έκλεισε ένα μεγάλο κεφάλαιο πολλών χρόνων.
Από τότε που γεννηθήκαμε δεν υπήρξε όμορφη στιγμή στο Άνω Μέρος που να μην ήταν συνυφασμένη με τη λύρα του, στα γλέντια μας, στα πανηγύρια μας στη μουσική μας παράδοση, στη μουσική μας παιδεία!!!
Αυτοδημιούργητος με το καφενείο του,το κουρείο του,αγρότης,και λυράρης ,με αγάπη στον Μουντάκη στον Σκορδαλό στον Κλάδο.
Η μεγάλη του αγάπη, να μάθει να παίζει λύρα, τον καταξίωσε σε όλο τον κόσμο.Με το πάντα πλατύ χαμόγελο του και το ιδιαίτερο παίξιμο του στα Αμαριώτικα–Ανωμεριανά πεντοζάλια,το δοξάρι του κατάφερε επίσης να μας μυήσει στις ευρωπαϊκές μελωδίες του τανγκό και των λαϊκών τραγουδιών που μόνο αυτός είχε την δεξιότητα να πλάθει.Ήταν κρίκος συνοχής και συνεχούς διασκέδασης στο χωριό μας, στην επαρχία
μας.Δεν στερηθήκαμε ποτέ γλέντι γιατί πάντα παρόντας ήταν ο Στίνος.
Δεν θα ξεχάσουμε ότι μαζί του χορέψαμε , τραγουδήσαμε,αγαπήσαμε και κάναμε τις καντάδες μας.
Πριν φύγει, το Μουσικό Διδασκαλείο, στο Μέρωνα (του οποίου τους συντελεστές ευχαριστούμε) πρόλαβε και κατέγραψε τη μουσική του Στίνο, με σκοπό να εκδοθεί ένας ψηφιακός μουσικός δίσκος, παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Τίμησες το χωριό μας με το ήθος σου και την πρεπειά σου.
Εψήλωσες το το Χωριό
στα πέρατα του κόσμου,
Στίνο παίξε τη λύρα σου
σ’ ούλους του κάτω κόσμου.
Παίξε το πρώτο το συρτό
στσι πρωτοχορευτάδες,
εδά γλέντια θα γίνουνται
στσι <<κάτω μαχαλάδες>>.
Με πεντοζάλι ,και ταγκό
κι όμορφες μαντινάδες,
Στίνο παίξε τη λύρα σου
για τσι τραγουδιστάδες.
Και μεις που απομείναμε
με θύμισες… θα ζούμε,
σε ευχαριστούμε από καρδιάς
Στίνο, δεν σε ξεχνούμε.!!!
(Γ.Κ.Δ.)
Καλό ταξίδι… αγαπημένε σε όλους μας Στίνο.