Η Σημαία όπως είναι γνωστό είναι το πολυτιμότερο σύμβολο κάθε
έθνους . Ούτω αν κάποιοι γραικύλοι χλευάσουν αυτή την πρωτοβουλία μου , θα
τους ρωτήσω αν γνωρίζουν το τρίτο τετράστιχο του Εθνικού μας Ύμνου, ή τον
Θούριο του Ρήγα Βελεστινλή – Θετταλού όπως υπέγραφε , και θα τους επισημάνω
επίσης ότι ο κομματικός φανατισμός είναι αδελφός του φασισμού .
Η Ελληνική Σημαία έχει πέντε λουρίδες μπλε και τέσσερις λευκές , και στην
κορυφή έχει το σταυρό. Οι μπλε αντιστοιχούν με τις συλλαβές Ε-ΛΕΥ-ΘΕ-ΡΙ-Α,
και οι λευκές με το Η-ΘΑ-ΝΑ-ΤΟΣ . Ο σταυρός συμβολίζει το “ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ”
που ανέφερε ότι είδε στον ουρανό ο Μέγας Κωνσταντίνος . Τα χρώματα
συμβολίζουν τη μπλε βράκα που φορούν οι νησιώτες μας και το λευκό της
φουστανέλας των ορεινών και των {Τσολιάδων}. Η επίσημη κρατική Σημαία έχει
. Εύχομαι δε να μην ξανασυμβούν κρούσματα βεβήλωσης του Εθνικού μας
συμβόλου, γιατί είναι προσβολή σ’ αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για να
είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι . Είναι επίσης προσβολή στον ηρωικό τσολιά
“Κώστα Κουκίδη” , που ήταν φρουρός της στις 27 Απριλίου 1941 και που όταν οι
Γερμανοί τον διέταξαν να κατεβάσει την Ελληνική Σημαία στην Ακρόπολη για να
ανεβάσουν τη μισητή Σβάστικα με τον αγκυλωτό σταυρό, την κατέβασε από τον
ιστό της , τυλίχτηκε με αυτήν και πήδησε από τον “Ιερό Βράχο” {Μνημείο
της Ανθρωπότητας, μη αντέχοντας στην ταπείνωση της παράδοσης της
ένδοξης Ελληνικής Σημαίας . Το γεγονός αυτό δεν έγινε αμέσως και ευρέως
γνωστό γιατί ο ελεγχόμενος από τις κατοχικές δυνάμεις τότε τύπος το
αποσιώπησε. Η επίσημη αναφορά έγινε από την αγγλική εφημερίδα “Daily Mail”
στις {9 Ιουνίου 1941} από το συντάκτη της “Νίκολας Χάμοντ” σε ανταπόκρισή
του από το Κάιρο. Το έτος {2001} ο Δήμος Αθηναίων ανήγειρε στην
Ακρόπολη μαρμάρινη στήλη στη μνήμη του ηρωικού εύζωνος “Κωνσταντίνου
Κουκίδη” .
Εν συνεχεία δυο ηρωικά ελληνόπουλα ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος {Λάκης}
Σάντας , {25 ετών τότε φοιτητές} κατέβασαν αυτή τη μισητή σημαία από την
Ακρόπολη εν ίδει εκδίκησης -κατά κάποιο τρόπο- του Κ.
Κουκίδη που με τον ηρωικό του θάνατο πέρασε στην αθανασία !… Τα ονόματα
των ηρωικών…δραστών αυτής της πράξης τα δημοσίευσε πρώτη η εφημερίδα
“Ριζοσπάστης” στις {25 Μαρτίου 1945}. Το ηρωϊκό αυτό κατόρθωμα επετεύχθη τη
νύχτα του Σαββάτου της {31ηςΜαϊου 1941}, και όταν το πρωϊ ξύπνησαν οι
Αθηναίοι , είδαν με αγαλλίαση να κυματίζει μόνη της η Γαλανόλευκη Σημαία μας
στην Ακρόπολη . Ο δε κατευθυνόμενος από τους ναζί τύπος με πρωτοσέλιδα
κατεφέρετο εναντίον των δραστών που υπεξαίρεσαν την … τιμημένη Σημαία
του Γ’ Ράϊχ ! Αναφέρω χαρακτηριστικώς δύο αποσπάσματα από την εφημερίδα “η
βραδινή”, της Δευτέρας {2- Ιουνίου 1941}:
1. “Δεν είναι δυνατόν να ήσαν άνθρωποι με σώας τας φρένας αυτοί που
υπεξαίρεσαν εν ώρα νυκτός την Γερμανική Σημαία, η οποία κυμάτιζε επί της
Ακροπόλεως , παραπλεύρως της Εθνικής μας Σημαίας . Πάντως δεν είναι δυνατόν
να ήσαν Έλληνες που αγαπούν το Έθνος των…”
2. “Το Ελληνικόν Εθνος απεδέχθη την Σημαία του Νέου Ράϊχ που δημιούργησε
η μεγαλοφυής διάνοια του Αδόλφου Χίτλερ…” .
Ενα ακόμα παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας είναι και αυτό του
Κρητικού Σπύρου Καγιαλέ – Καγιαλεδάκη, που στις {9 Φεβρουαρίου 1897} όταν
κατόπιν του βομβαρδισμού των Κρητών επαναστατών στο Ακρωτήρι των Χανίων, από
το στόλο των Μεγάλων Δυνάμεων, μια οβίδα έσπασε τον ιστό της Σημαίας μας ,
τη σήκωσε με τα χέρια του μεταβάλλοντας το σώμα του σε ιστό. Προς τιμήν του
δε ο Ιταλός ναύαρχος “Κονεβάρο”, βλέποντας από τη ναυαρχίδα του την ηρωική
αυτή πράξη διέταξε την παύση του βομβαρδισμού. Αρχηγός της Επανάστασης ήταν
ο Οπλαρχηγός Αντώνης Σήφακας , και μέλη της οι : Ελ.Βενιζέλος , Νίκος
Πιστολάκης, Γιώργος Μυλωνάκης , Χαράλαμπος Παπαδάκης και Κώστας Φούμης.
Μεγάλες τιμές δικαιούται και ο ξεχασμένος από τους ιστορικούς , Έλληνας
πρωθυπουργός Α. “Κορυζής” που αυτοκτόνησε στις 18 Απριλίου 1941, για να μην
υπογράψει αυτός το Πρωτόκολλο παράδοσης της Ελλάδος στους Γερμανούς . Ένα
ακόμα παράδειγμα ήθους και πατριωτισμού ήταν επίσης και ο τότε Αρχιεπίσκοπος
Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρύσανθος {κατά κόσμον Χαρίλαος Φιλιππίδης} που
είχε ξεσηκώσει τον ελληνικό λαό τον Οκτώβριο του 1940 καλώντας τον να
προτιμήσει το θάνατο από τη σκλαβιά , και το 1941 καλώντας τον σε πόλεμο
υπέρ βωμών και εστιών. Ο Μακαριστός Χρύσανθος αρνήθηκε να παραστεί στην
παράδοση της Αθήνας στους κατακτητές λέγοντας ότι :
“Καθήκον του Αρχιεπισκόπου είναι απελευθέρωση της πόλης και όχι η παράδοσή
της”. Μετά από λίγες ημέρες , αρνήθηκε να ορκίσει και την προδοτική
κυβέρνηση του “Τσολάκογλου”, λέγοντας στον Γερμανό Φρούραρχο “φον Στούμε”
ότι : “Δουλειά μου είναι να ορκίζω κυβερνήσεις που εκλέγει ο λαός και όχι ο
κατακτητής” ! Κατόπιν αυτών τον έπαυσαν από Αρχιεπίσκοπο και ανέλαβε ο
Αρχιεπίσκοπος για όλες της δουλειές , κατόπιν δε και Αντιβασιλέας
“Δαμασκηνός”, κατά κόσμον “Δημήτριος Παπανδρέου”. Όλως δε περιέργως , η
Ελληνική Εκκλησία δεν αναφέρεται και δεν μνημονεύει τον αδάμαστο αυτόν
πατριώτη Ιεράρχη Χρύσανθο ! Αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία που χαρακτηρίζουν
τους ήρωες από τους προσκυνημένους . Δυστυχώς δε για την Ελλάδα επέπλευσαν
οι τελευταίοι .
Όπως είναι γνωστό οι φελλοί και τα κόπρανα επιπλέουν .
Ένα θαυμάσιο λαϊκό άσμα που εκφράζει αυτή την πραγματικότητα , και που
ερμηνεύει υπέροχα μέσα από τα φυλλοκάρδια του ο Γιώργος Νταλάρας αναφέρει ότι
: “Όσοι άξιζαν για κρεμάλα στα ψηλά και στα μεγάλα , κι’
οι λεβέντες και οι άντρες μ’ αίμα βάψανε τις μάντρες”.
23-7-2010 Ανδρέας Γούλας
