ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΤΡΟΥΛΛΙΝΟ
Μία σύντομη αναφορά σε έναν μεγάλο αγωνιστή της ζωής.
Την Πέμπτη 30 Ιουλίου 2020 φεύγει για το μεγάλο ταξίδι ο Νίκος Τρουλλινός.
Ο Νίκος έρχεται στην ζωή το έτος 1939 στις Βρύσσες Αμαρίου, γιος του Γιώργου Τρουλλινού και της Μαρίας το γένος Παραδεισανού, κόρης του Αδάμ Παραδεισανού από τον Αϊ Γιάννη Αμαρίου.
Η τραγική απώλεια του πατέρα του ως θύμα του ολοκαυτώματος των χωριών του Κέντρους στις 22 Αυγούστου 1944 και η επακόλουθη καταστροφή του χωριού και των περιουσιών των κατοίκων, αναγκάζουν την μητέρα του Μαρία με τον Νίκο και την τότε σε βρεφική ηλικία αδελφή του Αγγελική να εγκαταλείψουν τις Βρύσσες και να διανύσουν με τα πόδια την απόσταση, που ακόμη και με σημερινά δεδομένα θεωρείται μεγάλη, έως το χωριό Αϊ Γιάννης, ώστε να βρουν στέγη και καταφύγιο στο φιλόξενο και πάντα ανοιχτό σπίτι του παππού του Αδάμ Παραδεισανού.
Ακολουθεί μετά από χρόνια η εγκατάσταση της οικογένειας στο Ηράκλειο όπου η μητέρα του Μαρία μόνη της εργάζεται ακατάπαυστα και ακούραστα χωρίς να χάσει την πάντα καλή της διάθεση, το χαμόγελό της και την ευγενική της συμπεριφορά, για να μεγαλώσει τα δύο της παιδιά.
Στο Ηράκλειο ο Νίκος τελειώνει το Γυμνάσιο και το έτος 1957 χρονιά μεγάλης οικονομικής κρίσης, αποφασίζει να ναυτολογηθεί και να εργαστεί στο εμπορικό ναυτικό, όπου και παραμένει συνολικά για περίπου δέκα χρόνια όποτε και αποκτά τον βαθμό του καπετάνιου.
Στην προσωπική του ζωή παντρεύεται την Μαργαρίτα, άξια, φιλότιμη και ικανότατη σύζυγο που του συμπαραστέκεται με αυταπάρνηση σε όλες τις επαγγελματικές του προσπάθειες και σε οτιδήποτε αντιμετωπίζουν στην ζωή τους, αποκτούν τις κόρες τους Κλαούντια και Μαρίζα που μαζί με τους συζύγους και τα παιδιά τους αποτελούν υποδειγματική οικογένεια.
Όμως οι επιδιώξεις του και οι επαγγελματικές του φιλοδοξίες του συνεχώς τον ωθούν σε κάτι διαφορετικό και περισσότερο δημιουργικό. Αποφασίζει να ασχοληθεί με την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή αγροτικών προϊόντων υψηλής ποιότητας.
Μετά από αναζητήσεις καταλήγει στην περιοχή Βάι όπου μετατρέπει με την συνεχή του εργασία που πολλές φορές διαρκεί από νύχτα σε νύχτα, την μέχρι τότε άγονη περιοχή σε εύφορη γη. Παράγει κυρίως μπανάνες και βιολογικό ελαιόλαδο και συνεχώς προσπαθεί να αναβαθμίσει και να βελτιώσει τις μεθόδους καλλιέργειας στην παραγωγή και ποιότητα των προϊόντων του.
Στον χώρο της φυτείας φτιάχνει την περίφημη καλύβα που είναι πολύ συχνά πόλος έλξης, διασκέδασης και φιλοξενίας των εκάστοτε συγγενών, φίλων και γνωστών που τον επισκέπτονται και το γνωστό κιόσκι κοντά στην φυτεία με τις μπανανιές όπου και προσωπικώς εμπορεύεται μέρος των προϊόντων του.
Με τις συνθήκες αυτές εργάζεται αδιάκοπα, ευσυνείδητα και με ιδιαίτερη φροντίδα για τα προϊόντα του μέχρι την εμφάνιση του προβλήματος της υγείας του.
Η επαγγελματική δραστηριότητα του Νίκου στο εμπορικό ναυτικό όπου γνωρίζει τόπους, πολιτισμούς, ανθρώπους με διάφορες νοοτροπίες, η μετέπειτα απασχόληση του με την γεωργική παραγωγή, η ορθότητα των απόψεών του και η ωριμότητα της κρίσης του, συμβάλλουν ώστε να κερδίσει την αγάπη, εμπιστοσύνη, εκτίμηση και τον σεβασμό όλων μας ώστε οι μεγαλύτεροι σε ηλικία συγγενείς να ζητούν την γνώμη του και την συμβουλή του για κάτι που τους απασχολεί και εμείς τα ξαδέλφια να τον θεωρούμε τον μεγάλο μας αδελφό.
Ο Νίκος που από την νηπιακή του ηλικία γνωρίζει την πολύ σκληρή και απάνθρωπη πλευρά της ζωής, ουδέποτε μεμψιμοιρεί ούτε προσπαθεί να κερδίσει την συμπάθεια των άλλων ανθρώπων επικαλούμενος τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, πάντα κοιτάζει προς το μέλλον και χωρίς διακοπή προσπαθεί και μάχεται στην ζωή του για την πρόοδο με όλες του τις δυνάμεις.
Ανταποδίδει πάντα προς όλους μας τα συναισθήματά του με αγάπη, συμπαράσταση, ειλικρίνεια, γενναιοδωρία, χαμόγελο, ευγενική διάθεση, φιλοξενία, κοινωνικότητα και φιλική συμπεριφορά και εξακολουθεί συνεχώς να νοιάζεται με συνέπεια και αφοσίωση για την οικογένειά του μέχρι και τις ημέρες της νοσηλείας του σε νοσοκομείο του Ηρακλείου
Το κείμενο αυτό είναι γραμμένο σε χρόνο ενεστώτα γιατί η παρουσία του Νίκου, ως πρώτος μου εξάδελφος από την μητέρα μου Άννα, όλα αυτά τα χρόνια παραμένει αδιάλειπτη και ζωντανή δίπλα σε όλους μας και εξακολουθεί να είναι μαζί μας, στις οικογενειακές, συγγενικές και φιλικές μας σχέσεις και αρωγός στις προσπάθειές μας για πολλά χρόνια ακόμα.
Ο εξάδελφός σου Αδάμ Κανακάκης