ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΑΔΡΑΜΗ.
Αδελφέ μου Δημήτρη ,έφυγες γι αυτό το μεγάλο ταξίδι χωρίς επιστροφή, αλλά συγνώμη κάνω μάλλον λάθος , διότι δεν ήταν δικό σου φταίξιμο. Ήταν αυτής της επάρατου της αδηφάγου και χωρίς έλεος νόσου που καταβροχθίζει χιλιάδες ανθρώπους καθημερινά, θα μας λείψεις αδερφέ μας . Θα ζούμε πλέον χωρίς αυτήν την βροντερή φωνή σου, τα αστεία σου, το γλυκό σου τραγούδι, όταν έλεγες τον <<αετό>> και τα <<αγρίμια>> αντιλαλούσαν τα βουνά του ωραίου χωριού μας. Αναγκάστηκες όμως όπως όλοι μας να φύγεις από το ωραίο χωριό της Κρήτης ,τον Μέρωνα. Κυνηγημένος από την φτώχεια και την ανέχεια, ρίζωσες εδώ. Δημιούργησες αυτήν την ωραία οικογένεια. Εργάστηκες σκληρά. Μεγάλωσες καλοαναθρεμμένα παιδιά. Τα στέγασες όλα και θα έπρεπε να ζήσεις ακόμη πολλά χρονιά να τα χαρείς. Η ζωή όμως και η τύχη είχαν δυστυχώς άλλα σχέδια για εσένα . Έφυγες και άφησες την αγαπημένη σου γυναικά μόνη της στην ζωή, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα βρει το θάρρος και το κουράγιο να συνεχίσει το έργο σου .
Αγαπητή Ελένη ,και αγαπητά μου παιδιά , συνεχίστε την ζωή σας , έχοντας ως οδηγό την ανάμνηση του που τόσο σας αγαπούσε πάντοτε . Να θυμάστε πάντα με σεβασμό και αγάπη αυτόν τον <<άγριο κοκκάρη >> όπως ήθελε να τον φωνάζουν . Που ήταν πάντοτε δίκαιος και φιλαλήθης , αφού έλεγε συνέχεια τα πράγματα με την σωστή σημασία . Γι αυτό φίλοι μου και όλοι που είμαστε παρόντες σ’ αυτόν τον ιερό χώρο , ας του φωνάξουμε από καρδιάς <<καλό του ταξίδι>> γιατί πρέπει να είναι καλό , αφού δεν θα έχει πλέον βάσανα, πόνους και στεναγμούς. Γιατί αρκετά πέρασε ο καημένος τα τελευταία χρόνια .
Εγώ αδελφέ μου θα σε θυμάμαι όσο ζω, με αγάπη και σεβασμό και σε ευχαριστώ που φύλαξες μόνο σε εμένα από όλα τα αδέρφια σου το προνόμιο να σε αποχαιρετίσω όταν ήσουνα ακόμη στη ζωή.
Και θα σε έχω στην μνήμη μου , όπως σε ήξερα με όλη σου την λεβεντιά.
Αναπαύσου λοιπόν αδερφέ μου εν ειρήνη.