ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗ
Θλιβερό καθήκον μας συγκέντρωσε πάλι σήμερα σ’ αυτό τον ιερό χώρο για να αποχαιρετήσουμε τον αγαπητό Λευτέρη που μας αφήνει για το ταξίδι που γυρισμό δεν έχει.
Γεννήθηκε σε τούτο το χωριό και από μικρός μπήκε στα βάσανα και δοκίμασε τις πίκρες της ζωής. ’Ήταν μόλις 9 ετών όταν έχασε τον πατέρα του, όταν οι βάρβαροι τον σκότωσαν μαζί με άλλους 30 και έγινε τρόχαλος το σπίτι του, όπως και όλα τ΄ άλλα του χωριού.
Έτσι έζησε τα κατοχικά χρόνια και τα μετακατοχικά που ήταν πολύ σκληρά και δύσκολα. Και άρχισε ο αγώνας για επιβίωση! Φτώχεια πείνα και δυστυχία. Μαζί με άλλα παιδιά βιώσαμε την ορφάνια και γυρίζαμε στους δρόμους με το πικρό παράπονο στα χείλη.
Τρία χρόνια δοκιμάσαμε μαζί και τη ζωή του ιδρύματος στο Ορφανοτροφείο Ρεθύμνης με πολλές στερήσεις , μακριά από τις μάνες μας, τ’ αδέρφια, τους φίλους, τους συγγενείς. Οδυνηρές αναμνήσεις και αυτές!
Μετά γύρισε εδώ και ανέλαβε το ρόλο του προστάτη, σαν μεγαλύτερος αδελφός. Δουλειά στα χωράφια, μυλωνικές, μεροκάματα σε ξένους και άλλα.
Μετά από το στρατό πήρε και το δρόμο της ξενιτιάς για αναζήτηση καλύτερης τύχης. Όμως η γενέθλια γη τον τραβούσε και πήρε το δρόμο της επιστροφής.
Με τη γενναία συντρόφισσα της ζωής του απόκτησε δύο κόρες και τρία εγγόνια. Η μοίρα όμως του στέρησε σε νεαρή ηλικία τη μεγαλύτερή του εγγονή, την αγαπημένη σε όλους μας Λενιώ, κι ήταν μεγάλος και αβάσταχτος αυτός ο πόνος που δοκίμασε και του στοίχισε πολύ.
Με σκληρή δουλειά και με την αγαπητή Γεωργία, τη γυναίκα του, πάντοτε δίπλα του, κατόρθωσε και έκανε περιουσία αρκετή και εργαζόμενος πάντα μέχρι τελευταία έβγαζε αρκετά προϊόντα που έφταναν και περίσσευαν και ήταν η χαρά του να τα προσφέρει σε φίλους και γνωστούς. Ήταν αυτοδημιούργητος.
Ή φιλοξενία του ήταν παροιμιώδης. Το σπίτι του ήταν πάντα ανοιχτό και όποιος περνούσε από αυτό έβρισκε “στρωμένο καναπέ και νερό στην κούπα” κατά τον ποιητή. Ακριβέ φίλε Λευτέρη .
Η ζωή σου ήταν ένας διαρκής αγώνας. Πάλεψες σαν το Διγενή και νίκησες παρά τις συμφορές που σου επιφύλαξε η μοίρα.
Έκανες καλή οικογένεια, που αυτός είναι ο προορισμός κάθε ανθρώπου και πρέπει τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου να είναι περήφανα για σένα .
Καλό σου ταξίδι Λευτέρη και καλή αντάμωση!
Χαιρέτα μου το Λενιώ και τον Κυριάκο!
Γεώργιος Κουκλινός