19 Απριλίου 2015 μέσα στην άνοιξη, στα λουλούδια που ανθίζουν και αγαπούσε, έφυγε από τη ζωή η Ευαγγελία Πατρικαλάκη, σε ηλικία 96 ετών.
Η Ευαγγελία Πατρικαλάκη του Εμμανουήλ και της Παρασκευής το γένος Κοκαράκη από το Κλήμα της Μεσσαράς, ετάφη δίπλα στον άντρα της Αδάμ Πατρικαλάκη του Μιχαήλ και της Αγγελικής στο Πετροχώρι Αμαρίου στις 21 Απριλίου του 2015.
Έφυγε απ τη ζωή η Κυρία του Πετροχωρίου, όπως την έλεγαν στο χωριό.
Όλη της η ζωή μία προσφορά.
Ήθελε να προσφέρει ακόμη και από το υστέρημά της και να βοηθά τους πάντες.
Το σπίτι της και στο χωριό και στην Αθήνα ανοικτό για όλους.
Όσοι την γνώρισαν θα την θυμούνται με αγάπη, για όσα εκείνη έκανε γι αυτούς.
Πάντοτε μια καλή κουβέντα για όλους.
Σαν νέα φρόντιζε όλους τους ηλικιωμένους στο χωριό της το Κλήμα και στο χωριό που αγάπησε και αγαπήθηκε, το Πετροχώρι.
Μικρή, τα καλύτερά της χρόνια τα πέρασε στο Άνω Μέρος, όπου είχε πολλούς συγγενείς (Λινοξυλάκης, Καπαρός και άλλοι).
Στην κατοχή έκρυβε αντάρτες στο σπίτι της στο Κλήμα και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας της έδωσε τιμητικό μετάλλιο – έπαινο. Πλούσια η δράση της.
Το 1952 παντρεύτηκε τον Αδάμ και έκανε 2 παιδιά, τον Σταύρο και την Αγγελική.
Έζησε στην Αθήνα, Γιαννιτσά, Θεσσαλονίκη στο Κλήμα και το Πετροχώρι.
Όπου πέρασε όλοι την θυμούνται για την καλοσύνη της, την αγιοσύνη της.
Η προσευχή της πάντα έφερνε αποτελέσματα.
Όλα τα χρόνια τα έζησε με πλήρη υγεία. Από τα 90 και μετά όλο και λιγότερα θυμότανε, αλλά και πάλι ο Ερωτόκριτος, εκκλησιαστικοί ύμνοι και μαντινάδες ήταν στα χείλη της.
Καρδιά που δεν αγάπησε Καρδία μου γιάντα αγάπησες
κι έρωτα δεν αισθάνθη τώρα δεν αγαπούνε
μιάζει δεντρί χωρίς καρπό μον’ αγαπούνε ψεύτικα
και κήπο δίχως άνθη. την ώρα να περνούνε.
Στο Κλήμα, την Κυριακή του Θωμά γίνεται πανηγύρι. Εκεί τελευταία φορά είχε κοινωνήσει των αχράντων μυστηρίων. Την ημέρα του Θωμά ξεψύχησε…
Τους γονείς του κάθε παιδί τους λατρεύει.
Έτσι και εγώ και τον πατέρα μου και την μητέρα μου είμαι ευτυχής που μέχρι
το τέλος της ζωής τους ήμουν κοντά τους με την μικρή μου προσφορά.
Στο 401 ΓΣΝΑ που ήταν ο χώρος εργασίας μου όταν την πήγαινα για όποιο πρόβλημα, όλοι την λάτρευαν γιατί τους έλεγε μαντινάδες – ερωτόκριτο.
Μάνα σήμερα είναι εδώ όλοι από το Κλήμα, το Πετροχώρι , το Άνω Μέρος,
η Πελαγία Δουκάκη από την Αγία Γαλήνη για να σου πουν το ύστατο χαίρε.
Μάνα πάντα θα ζεις στην μνήμη μας. Ο πατέρας μου έλεγε, όταν θα ανεβούμε
και εμείς στους ουρανούς, θα μας υποδεχθεί από τον παράδεισο η Ευαγγελία.
Ίσως και να ‘χε δίκιο στην πρόβλεψή του.
Με τις αναμνήσεις σου θα πορεύομαι.
Τα εγγόνια σου η Εύα και η Ελεωνόρα σε ευχαριστούν για όσα τους προσέφερες.
Στην μνήμη σου αφήνω ένα στρέμμα χωράφι με ελιές στην εκκλησία του χωριού.
Από εκεί ψηλά που θα βρίσκεσαι να μας οδηγείς πάντα στο σωστό δρόμο.
Και πάλι σ ευχαριστώ για όλα.
Αξέχαστη η φωνή σου να λέει το όνομά μου.
