Την Κυριακή 9 Απρίλιου 2017 στην Πατσό Αμαρίου πραγματοποιήθηκε συνάντηση φιλίας μεταξύ του Άγγλου Δρ. Roderick Bailey, του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, επικεφαλής εκδρομικού γκρουπ και συγχωριανών Πατσωτών. Στη συνάντηση ανταλλάχτηκαν φιλοφρονητικοί χαιρετισμοί μεταξύ του Βασίλη Ψυχαράκη και του επικεφαλής των ξένων επισκεπτών και ακολούθησε πλούσιο γεύμα στο οικογενειακό καφενείο Ψυχαράκη. Διαβάστηκε επιτολή του Γεωργίου Χαροκόπου . Οι ομιλίες ήταν στα Αγγλικά & Ελληνικά . Πιστεύουμε τέτοιοι δεσμού φιλίας είναι ωφέλιμοι για τον τόπο μας γενικότερα.
Πολιτιστικός Σύλλογος Πατσωτών Αθήνας
Δρ. Κ.RoderickBailey
Eκλεκτοί επισκέπτες
Φίλες και φίλοι
Η σημερινή συνάντηση έλκει την αφορμή της ,όταν o Δρ. Roderick Bailey , από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης,πριν από 20 μέρες περίπου,με ενημέρωσε ,στέλνοντας μου ένα email για την σημερινή ξεχωριστή ημέρα και συγκεκριμένα οτι ο ίδιος με ένα γκρουπ που θα επισκεπτόταν την Κρήτη για ένα 7ήμερο ταξίδι που διοργανώνει η εταιρεία «Historical trips », με τον κ. Mike Ivey – που μας τιμά με την παρουσία του -επιθυμούσε να γευματίσει στο οικογενειακό παραδοσιακό καφενείο – ταβέρνα μετά από σύσταση των εκλεκτών φίλων Hughκαι GabriellaBullock (κόρη του Moss).Τους ευχαριστώ και σας ευχαριστώ πολύ για την εκτίμηση και την προτίμηση σας. Από την αρχή, έκανα κάποιες σκέψεις ,η επίσκεψη αυτή να μην περιοριστεί σε μία ιδιωτική επίσκεψη και σε ένα απλό και συνηθσμένο γεύμα.Με αφετηρία τη σκέψη αυτή πήρα την πρωτοβουλία να βρεθούμε όλοι μαζί και να συζητήσουμε.Απευθύνθηκα στους προέδρους των πολιτιστικών συλλόγων οι οποίοι και την απεδέχθησαν.Τους ευχαριστώ και πάλι ,δημόσια.
Ο μεγάλος Κρητικός στοχαστής και φιλόσοφος ,Νίκος Καζαντζάκης ,στην αναφορά του στον προς τον Γκρέκο γράφει : δύο είναι οι αιώνιοι αντίπαλοι , ο νους με το κτήνος και ο πολιτισμός με τη βαρβαρότητα. Στην όμορφη και ιστορική Πατσό στην οποία σας καλοσωρίζουμε και σας υποδεχόμαστε ,πολλοί είναι αυτοί που συνεισέφεραν για να επικρατήσει το δεύτερο ,δηλαδή, ο πολιτισμός απέναντι στη βαρβαρότητα .Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να γίνει σαφές οτι η συνεισφορά όλων ανεξαιρέτως, ήταν πολύτιμη και σημαντική, διότι , προσέφεραν παρά την φτώχεια και την φρίκη της κατοχής καθώς επίσης ,διότι , αγνοούσαν ,ενώ γνώριζαν πολύ καλά ,ότι το τίμημα που θα πλήρωναν σε περίπτωση αποκάλυψης θα ήταν βαρύ. Και αυτό θα ήταν είτε μία ταπείνωση -με τον χειρότερο τρόπο –είτε ακόμα και με την ίδια τους τη ζωή ή κάψιμο του σπιτιού τους ,για ασήμαντη αφορμή. Πέρα από το τυπικό καλοσώρισμα ,σας διαβεβαιώνουμε ότι τα αισθήματα , αλλά και η αγκαλιά μας είναι το ίδιο ζεστά ,όπως και πριν 73 χρόνια, όπως αναφέρει και ο Λοχαγός ΒillyStanley moss στο γνωστό σε όλους μας βιβλίο του ,” κακό φεγγαραντάμωμα ” ,κατα την παραμονή τους 2 βράδυα στην Πατσό ,στις 7 και 8 Μαίου 1944 .
Αν θα τολμούσα να αναφερθώ στη δράση και στο μέγεθος της προσφοράς αυτών που συμμετείχαν και αντιστάθηκαν ,θα έννοιωθα η ταπεινότητα μου να ψελλίζει λόγια θνητά μπροστά στο μεγαλείο τους . Όμως, από την άλλη νοιώθω ελάχιστη ηθική υποχρέωση για μία πολύ σύντομη αναφορά στα όσα έχουν καταγραφεί στα διάφορα βιβλία, όπως του Συνταγματάρχη Chris Woodhouse ,του ταγματάρχη Patrick Leigh,του Λοχαγού Stanley Moss ,του εκλεκτού συγγενή και συγχωριανού μας, Γεωργίου Ευθ. Χαροκόπου και άλλων . Σε όλα γίνεται ιδιαίτερη μνεία τόσο της ζεστής φιλοξενίας που έτυχαν ,όσο και της προστασίας και κάλυψης που τους παρείχαν οι κάτοικοι της Πατσού -και μάλιστα με κίνδυνο της ζωής τους- προκειμένου να μην εντοπιστούν από τον κατακτητή.Αξίζει να σημειωθεί οτι πέραν της φιλοξενίας της οικογένειας του Ευθυμίου Γεωργίου Χαροκόπου , που αναφέρει ο Moss στο βιβλίο που προαναφέρθηκε και η οποία αφορά την παραμομή τους στην Πατσό , ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η απαγωγή, σημαντική υποστήριξη σε τρόφιμα και,παρά την ανέχεια και τη φρίκη της κατοχής , αλλά και κάλυψη από τους κατακτητές , παρείχαν και αρκετοί άλλοι κάτοικοι,όπως ο Ακουμιανάκης Γεώργιος του Ζαχαρία(Ζαχαρογιώργης), ο Κουμεντάκης Νικόλαος τουΜανούσου (Κοκόλης), ο Κουρκουλός Παύλος του Ευστρατίου (Πολιός),τα αδέλφια Φραγκίσκος και Ελευθέριος Χαροκόπος ( Λοχαγός) του Γεωργίου,ο Σαββάκης κωνσταντίνος (Σαββόκωστας)κ.α… Εκτός των παραπάνω συγχωριανών ,τα αδέλφια Γεώργιος και Ελευθερία Ευθυμίου Χαροκόπου που είναι εν ζωή(ζουν στην Αθήνα) αλλά και κάποιοι άλλοι που δεν είναι πλέον σε αυτήν,όπως ο Ευθύμιος Γεωρ.Χαροκόπος (ηγεμόνας) ,πατέρας αυτών ,ο ανθυπολοχαγός Κουμεντάκης Γεώργιος,τα αδέλφια Δημήτριος και Γεώργιος Στυλ. Παττακός και ο Μιχαλάκης Εμμανουήλ του Ιωάννου (Νομπετσής), είχαν μια διαφορετική δράση και εμπλοκή.Συγκεκριμένα ,ο Γεώργιος Στυλ Παττακός οδήγησε το μουλάρι το οποίο είχε δώσει ο Παύλος Κουρκουλός όταν του ζητήθηκε ,με το οποίο μετέφερε τον Κράιπε από την Πατσό και μετά,λόγω της αδυναμίας του να περπατήσει περισσότερο, μετά την συνεχή και εξαντλητική πεζοπορία 12 ημερών. Επίσης είχε στενή συνεργασία και σε διάφορα θέματα με τον Γεώργιο Ευθυμίου Χαροκόπο, η δράση και η συμμετοχή του οποίου είχε ιδιαίτερο βάρος και μάλιστα για πολλά χρόνια και εκτός Κρήτης. Αποτελούσε τον σύνδεσμο μεταξύ ντόπιων και συμμάχων επειδή ήξερε λίγα αγγλικά και έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από τον Paddy (Πάτρικ Λη Φέρμορ).Επίσης,ενώ είχε αποφοιτήσει από την παιδαγωγική ακαδημία,αποφάσισε να διακόψει την όποια καρριέρα του ως δάσκαλος και εξέφρασε την επιθυμία πέρα από την οποιδήποτε προσφορά του μέχρι τότε ,να ενταχθεί εθελοντικά στην ομάδα της απαγωγής.Αυτή έγινε δεκτή και έτσι ακολούθησε την ομάδα μέχρι το Κάιρο και αργότερο κατετάγη στον ιερό λόχο πολεμώντας για την απελευθέρωση των νησιών μας με τελευταία σταθμό της δράσης του την Λαμία.
Εκτός των παραπάνω,θα αποτελούσε σοβαρή παράλειψη να μην τονιστούν κάποιες ξεχωριστές δράσεις υψηλού ρίσκου και απαράμιλλου ψυχικού σθένους .Ξεχωριστές και σημαντικές δράσεις ,γιατί αυτοί που τις εκτέλεσαν ,έδειχναν να αψηφούν τον θάνατο αλλά και γιατί με αυτές έδωσαν σκληρό κτύπημα στην καρδιά του εχθρού . Μια από αυτές είναι η θρυλική απόδραση του Δημητρίου Γεωρ. Παττακού ο οποίος είχε συλληφθεί και προπηλακιζόμενος οδηγείτο για εκτέλεση.Κατά τη διάρκεια με μίας ενδιάμεσης στάσης στο σπίτι του τότε προέδρου Αντωνίου Αλεξάκη (Αντωνάκη) , απέδρασε μπροστά από τα όπλα του εχθρού .Στην θρυλική αυτή απόδραση βοήθησε η θυγατέρα του προέδρου, Κατίνα,με το δικό της τρόπο ,ανοίγοντας την πόρτα,αφού συνεννοήθηκαν με ένα νεύμα ,χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Ο ίδιος (Παττακοδημήτρης) σε συνεργασία με τον επιστήθιο μέχρι και τον θάνατο του, φίλο του, Εμμανουήλ Μιχαλάκη (Νομπετσής) , με μία αιφνιδιαστική και αστραπιαία κίνηση ακινητοποίησαν και αφόπλισαν δύο γερμανούς στρατιώτες μέσα στα σοκάκια του χωριού ,όπου περιπολούσαν.Συνέχεια των παραπάνω ξεχωριστών δράσεων ήταν και η περίπτωση του ανθυπολοχαγού Κουμεντάκη Γεωργίου του Ιωάννου ο οποίος είχε μεγάλη και στενή συνεργασία με τους συμμάχους και ιδιαίτερα με τους Άγγλους .Αυτήν την συνεργασία πλήρωσε αργότερα με την ίδια του την ζωή σε κάποιο «τροχαίο ατύχημα»,στην Αθήνα.
Τώρα,όσο για τη δράση των συμμάχων, όλοι ομολογούν και ομολογούσαν την ηρωική τους στάση ,το θάρρος ,την αποφασιστικότητα αλλά και την πολύτιμη συνεισφορά τους στην αντίσταση, οι οποίοι,μεταξύ των άλλων, εκπαίδευσαν κομμάντος δολιοφθορείς και σε συνεργασία με ντόπιους αντάρτες εκτέλεσαν μια απο τις συγκλονιστικότερες καταδρομικές επιχειρήσεις του ΒΠΠ,σύμφωνα με την Διεύθυνση Ιστορίας του Γενικού Επιτελείου Στρατού, την γνωστή σε όλους απαγωγή του γερμανού στρατηγού Κράιπε και αργότερα σε άλλες αποστολές οπως το σαμποτάζ στη Δαμάστα ,στη Μακεδονία και αλλού .
Στην πολιτισμική βαρβαρότητα των καιρών μας και της απουσίας οποιουδήποτε στοιχείου έχει σχέση με την ιστορική μνήμη και συνείδηση ,μία αναδρομή στην ιστορία με οποιοδήποτε τρόπο ,όπως αυτό το υπέροχο ταξίδι σας ,αλλά και της ετήσιας ευγενικής χορηγίας των υποτροφιών στη φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Κρήτης,όπως έχει πλέον καθιερωθεί από την οικογένεια τoυ Ηugh και της Gabriella Bullock, οι οποίες και φέτος θα δοθούν τέλη Ιουνίου ,ανασύρουν υψηλές ιδέες και ανασταίνουν την ύπαρξη της τοπικής ιστορίας στις συνειδήσεις μας.Σας ευχαριστούμε και είμαστε βαθύτατα ευγνώμονες.
Όμως ,πέρα από τις ευχαριστίες , τις συνηθισμένες αβρότητες και τα φιλόφρονα λόγια που ούτως ή αλλως το γνωστικό σας επίπεδο,το συγγραφικό σας έργο και το επιστημονικό σας κύρος δεν έχει ανάγκη, θα ήθελα να εξομολογηθώ ότι σε προσωπικό επόπεδο , τέτοιου είδους ενέργειες με επηρέασαν καταλυτικά για να καταλήξω στην πρόταση,και να προτείνω το εξής: Η σημερινή συνάντηση να αποτελέσει την απαρχή και να καθιερωθεί θεσμικά και από κοινού κάποια εκδήλωςη , ένα ιστορικό μνημόσυνο ,προκειμένου οι ένδοξοι πρόγονοι μας να τιμούνται όπως τους αρμόζει ,εις το διηνεκές.
Δεν θα ήθελα μονολογώντας να καταχραστώ τον πολύτιμο χρόνο σας, προκειμένου να συνομιλήσουμε και να γνωριστούμε καλύτερα. Επίςης, δεν είναι σκοπός της σημερινής συνάντησης.Τελειώνοντας ,θα ήθελα, η σημερινή επισκεψη σας να μην μείνει στη μνήμη μας ως ένα απλό πέρασμα και γνωριμία , διότι εχει διαφορετικό χαρακτήρα απο τις συνηθισμένες . Έχει σχέση με τους προγόνους μας και την ιστορία. Έχει σχέση με την ιστορική μας μνήμη .Θα θέλαμε ,και σας παρακαλούμε,μαζί να φυτεύσουμε μια ελιά ,το αιώνιο σύμβολο των ιδεωδών της ειρήνης, της ελευθερίας και της ευημερίας , τα οποία οι ένδοξοι πρόγονοι μας ,σε συνεργασία με τους συμμάχους (Βρετανούς, Αυστραλούς, Νεοζηλανδούς )υπερασίστηκαν κατά την περίοδο 1941-1944 ,αποτίοντας με αυτόν τον ξεχωριστό τρόπο, τον ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης προς αυτούς. Επίσης η ελιά αυτή να αποτελεί στο διάβα των αιώνων τη γέφυρα μεταφοράς και γνώσης της τοπικής ιστορίας ,καθώς επίσης τον ισχυρό συνδετικό κρίκο για τις επερχόμενες γενεές.
Σας ευχαριστώ
Βασίλειος Ετστρ. Ψυχαράκης (Σχης ε.α)
ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΑΡΟΚΟΠΟΥ
Αγαπητέ Δρ. Bailey,
Χαιρετίζω την άφιξή σας στη γενέτειρά μου, το ιστορικό χωριό της Πατσού που είναι ένα από τα κέντρα όπου πολλοί σύμμαχοι στρατιώτες και αξιωματικοί διακομίστηκαν μετά τη μάχη της Κρήτης το 1941. Το όνομά μου είναι Γεώργος Ευθυμίου Χαροκόπος και κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ενήργησα ως σύνδεσμος στη Μονή Prevely στη Νότο Κρήτη, όπου δημιουργήθηκε το πρώτο κέντρο διάσωσης και φροντίδας και στη συνέχεια το δίκτυο διασώσεως επεκτάθηκε σε όλη την Κρήτη. Ήμουν φίλος και Σύντροφος των τελευταίων ηρώων Sir Patrick Leigh Fermor και Stanley Moss και – μετά την απαγωγή του στρατηγού Kreipe – οδήγησα την ομάδα με ασφάλεια στο νότιο τμήμα της Κρήτης, όπου όλοι αναχωρήσαμε στη ΜarshaΜatroughστην Αίγυπτο. Η ιστορία της ηρωικής πράξης της απαγωγής περιγράφεται στο βιβλίο μου “Η απαγωγή του στρατηγού Kreipe”, το οποίο είναι το πρώτο γραπτό για το θέμα στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο, με βάση τα πραγματικά γεγονότα και την προσωπική μου εμπειρία.
Είμαι 98 ετών και μένω στην Αθήνα, όπου μετακόμισα μετά τον πόλεμο. Δυστυχώς οι περισσότεροι από τους πρωταγωνιστές του πολέμου και της αντίστασης την Κρήτη δεν είναι πλέον ζωντανοί. Είμαι ευγνώμων στον Θεό που είμαι ζωντανός και είμαι σε θέση να μεταδώσω τις γνώσεις και τα πραγματικά γεγονότα εκείνης της περιόδου στις νεότερες γενεές. Υπηρέτησα στο κίνημα αντίστασης στην Κρήτη και συνέβαλα ουσιαστικά στη διάσωση των συμμάχων Στρατιωτών, δημιουργώντας ένα κέντρο διάσωσης στο χωριό μου με τη βοήθεια του ηρωικού λαού του Πατσού. Η ιστορία περιγράφεται λεπτομερώς στο βιβλίο μου “Το Φρούριο Κρήτης” – Κατασκοπεία και κατασκοπεία στην κατεχόμενη Κρήτη – που ήταν επίσης το πρώτο βιβλίο που γράφτηκε στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο επί του θέματος, με βάση τα πραγματικά γεγονότα και την εμπειρία και τα οποία θα λάβετε σύντομα. Η έρευνά σας και η μελέτη σας έχουν μεγάλη σημασία, διότι οι ηρωικές προσπάθειες και θυσίες του Κρητικού λαού να διασώσουν και να φροντίσουν τις συμμαχικές δυνάμεις όχι μόνο έσωσαν πολύτιμες ζωές αλλά και ενέπνευσαν το Μεγάλο Winston Churchill να ξεκινήσει την προσπάθεια για την τιμωρία των εγκληματιών του πολέμου , όπως περιγράφεται στα απομνημόνευμά του για τον “Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο” “: “Άνω των 5.000 βρετανικά στρατεύματα έμειναν κάπου Στην Κρήτη και είχαν εξουσιοδοτηθεί από τον στρατηγό Wavell να συνθηκολήσουν. Πολλά Άτομα, ωστόσο, διασκορπισμένα στο ορεινό νησί, το οποίο έχει 160 μίλια μήκος υποστηρίχθηκαν από τους χωρικούς οι οποίοι τιμωρήθηκαν ανελέητα κάθε φορά που εντοπίζονταν. Βάρβαρα αντίποινα έγιναν σε αθώους και γενναίους αγρότες, που σκοτώθηκαν σε μικρές ηλικίες (από είκοσι μέχρι τριάντα). Για το λόγο αυτό πρότεινα στο Ανώτατο Συμβούλιο Πολέμου, τρία χρόνια αργότερα το 1944, τα τοπικά εγκλήματα θα πρέπει να δικάζονται τοπικά και οι κατηγορούμενοι να επιστρέφονται για δίκη επί τόπου. Αυτή η αρχή έγινε δεκτή και ορισμένα από τα εκκρεμούντα χρέη καταβλήθηκαν … (Τόμος ΙΙΙ, σελίδα 266)
Καλώς ήλθατε στον Πατσό, Δρ Bailey.
Σας ευχαριστούμε για τις προσπάθειές σας να επισημάνετε και να μεταδώσετε τα ιστορικά γεγονότα στις επόμενες γενιές.Εύχομαι καλή επιτυχία στην αποστολή σας!
Με τις θερμότερες ευχές μου
Γιώργος Ευθυμίου Χαροκόπος
ΟΜΙΛΙΑ Rodwrick Bailey
Κυρίες και κύριοι,
Συνταγματάρχα κ.Ψυχαράκη ,
Νοιώθουμε ιδιαίτερη τιμή καιχαρά που είμαστε εδώ σήμερα για να σας συναντήσουμε . Έχουμε την τιμή να είμαστε μαζί με απόγονους εκλεκτών οικογενειών, που μας υποδέχονται με τέτοια ζεστασιά και αγάπη. Όπως ο Συνταγματάρχης Κ. Ψυχαράκης εξήγησε, η ομάδα μας ακολουθεί τα βήματα των βρετανών και κρητικών μαχητών που απήγαγαν τον γερμανό στρατηγό Κράιπε, 73 χρόνια πριν. Στην διαδρομή τους προς Νότο (Ροδάκινο), η ομάδα ήρθε εδώ, στην Πατσό , και βρήκε καταφύγιο και προστασία. Αυτό έθεσε σε τεράστιο κίνδυνο τους ανθρώπους του χωριού. Για να εξηγήσω γιατί ο κίνδυνος αυτός ήταν τόσο μεγάλος, θα ήθελα να παραθέσω τα λόγια ενός νεαρού Βρετανού αξιωματικού, του Λοχαγού John Houseman. Ήταν μόλις 20 ετών όταν έφτασε στην Κρήτη το 1944 για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην κρητική αντίσταση. Για πολλούς μήνες έζησε στα βουνά . Τον Ιανουάριο του 1945, ο νεαρός Λοχαγός Houseman έγραψε μια έκθεση για την εμπειρία του. Η έκθεσή του ξεκινά με αυτά τα λόγια: «Θα ήθελα να δώσω μια ιδέα της ζωής μου ως Βρετανός αξιωματικός στην Κρήτη κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, που έζησε με ένα λαό ,από τους πιο ευτυχισμένους της Ευρώπης. Δουλέψαμε με πολιτικά ρούχα, και μιλούσαμε τη γλώσσα τους. Περπατούσαμε πολύ και ήμασταν πολύ βρώμικοι και σε άθλια κατάσταση. Ήταν μάλλον κουραστικό, να φοβάσαι συνεχώς από προδότες και γερμανικές περιπολίες. Αλλά ο κίνδυνος δεν ήταν για μας προσωπικά, γιατί θα μπορούσαμε πιο εύκολα να ξεφύγουμε. Ο κίνδυνος ήταν για τις οικογένειες που μας προστάτευαν και μας πρόσφεραν ό, τι είχαν. Διότι, αν τους πρόδιδαν , έπρεπε να υποστούν την απώλεια της ζωής τους ,όλων των υπαρχόντων τους και ίσως το κάψιμο όλου του χωριού.»
Αυτή είναι μια ακριβής περιγραφή των κινδύνων που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι της Πατσού κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Όμως, παρά αυτούς τους κινδύνους, προστάτευσαν τη ζωή πολλών Συμμάχων στρατιωτών . Δεν ήταν μόνο οι ζωές των ανθρώπων, όπως ο Πάτρικ Λη Φέρμορ και ο Billy Moss, αλλά και οι ζωές των άλλων στρατιωτών από τη Βρετανία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία που ήταν εδώ το 1941.
Μετά τον πόλεμο, ο John Houseman, ο νεαρός Άγγλος αξιωματικός του οποίου τα λόγια μόλις αναφέρθηκαν, επέστρεψε στην Κρήτη για να παντρευτεί μια νεαρή Κρητικιά κοπέλα . Είχαν γνωριστεί στο νησί κατά τη διάρκεια του πολέμου. Δεν ξέρω αν η πολύ ευχάριστη σημερινή μας συνάντηση θα οδηγήσει σε κάποιους γάμους. Αλλά ελπίζω ότι γεγονότα όπως η σημερινή μας συνάντηση θα οδηγήσει σε σταθερές φιλίες, και θα διασφαλίσει ότι οι σημαντικές αναμνήσεις από φιλίες του παρελθόντος θα διατηρηθούν και στο μέλλον.
Ευχαριστώ.
Dr. Roderick Bailey
ΣΤΟ ΚΡΗΣΦΥΓΕΤΟ «ΧΑΡΑΚΑΣ»
ΦΑΓΗΤΟ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ- ΤΑΒΕΡΝΑ ΨΥΧΑΡΑΚΗ
