«Μετά των Αγίων ανάπαυσον Χριστέ τας ψυχάς των δούλων σου, ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος…»
Τελούμε αγαπητοί σήμερα δύο μνημόσυνα τεσσαρακονθήμερα του αγαπητού μας συγχωριανού Σταύρου Τρουλινού και του πρωτοπρεσβυτέρου π. Εμμανουήλ Ταταράκη, πρώην εφημερίου της ενορίας μας Γερακαρίου.
Καθήκον θεωρώ να απευθύνω δύο λόγια στη μνήμη του. Ο μεταστάς πρωτοπρεσβύτερος π. Εμμανουήλ γεννήθηκε στο Γερακάρι το έτος 1935, από τους ευσεβείς γονείς Ιωάννη και Μαρία το γένος Ν. Παπαγιαννάκη. Εγκύκλιες σπουδές άκουσε στο Δημοτικό σχολείο της γενέτειρας του, δάσκαλοι του οι Γεωργία Φραδέλου, Μιχαήλ Ανδρουλάκης – Ιωάννης Ξέκαλος, και στο οκτατάξιο γυμνάσιο αρρένων Ρεθύμνης.
Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων (σμηνίτης – ασυρματιστής) με την προτροπή του Επισκόπου Λάμπης και Σφακίων Ισιδώρου (1958-1968) εισάγεται στο Ανώτερο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Κρήτης (διετούς κύκλου). Αποφοίτησε ευδοκίμως το 1960 και την ίδια χρονιά νυμφεύθηκε τη Χρυσή Μιχ. Θραψανάκη από το Σπήλι. Χειροτονήθηκε διάκονος 14/9/1960 και πρεσβύτερος 25/9/1960 και τοποθετήθηκε μόνιμος εφημέριος Γερακαρίου. Την ενορία διαποίμανε Θεοφιλώς και ευσυνειδήτως δώδεκα χρόνια (1960-1972). Το 1972 με την ευμενή συναίνεση του Αρχιεπισκόποου Αθηνών Ιερονύμου μετακινήθηκε από την ενορία Γερακαρίου, στην ενορία Αγίου Νικολάου Καλλιθέας Αθηνών και στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι συνταξιοδοτήσεώς του.
Το έτος 2004 εκοιμήθη εν Κυρίω η αγαπητή του πρεσβυτέρα Χρυσή μήνα Ιούνιο. 0 μακαριστός π. Εμμανουήλ υπηρέτησε επί μισόν αιώνα, 50 χρόνια συνεχή τον αμπελώνα του Κυρίου με ζήλο και ταπείνωση. Ο αείμνηστος Λειτουργός του Υψίστου διακρινόταν για την απλότητα, την πίστη, την εργατικότητά του και την αγάπη του προς την Ορθοδοξία. Είχε αυξημένη πίστη, ευσέβεια και διάθεση διακονίας λαού και Θεού. Κλήθηκε από τον Κύριό μας να ποιμάνει τον ευσεβή λαό του. Κύρια εφόδια της Ιερατικής του διακονίας δεν ήταν η μεγάλη μόρφωση και τα πανεπιστημιακά πτυχία, αλλά η πλούσια καρδιά του. Μία καρδιά πλημμυρισμένη από αγνά συναισθήματα και βιώματα χριστιανικά και θείες εμπειρίες. Προπάντων μια καρδιά γεμάτη με τη χάρη του Θεού, που «τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί».
Σήμερα συμπληρώνονται 40 ημέρες από τον θάνατό του. Ο π. Εμμανουήλ πήγε κοντά στο Θεό. Έφυγε σεμνός και ταπεινός λευίτης αφήνοντας σε εμάς που τον γνωρίσαμε και τον ζήσαμε ανάμνηση αγαθή. ‘Ηδη δέεται για όλους μας. Δέεται για τους ενορίτες και όλους τους οικείους του και τους συγχωριανούς του Γερακαριανούς.
‘Ολοι εμείς ευγνώμονες για ότι εκείνος προσέφερε, τιμούμε σήμερα τη μνήμη του και δεόμαστε με όλη μας την ψυχή προς τον Κύριο: «Δέσποτα Χριστέ, ον μετέστησας εξ’ ημών, εν τοις των αγίων σον κατάταξον σκοιναίς το Πνεύμα του σου Δούλου σου», π. Εμμανουήλ. Και απευθύνουμε σ’ εκείνον τον ύστατο λόγο μας. Πολυσέβαστέ μας π. Εμμανουήλ! Υπήρξες ευγενής. Υπήρξες άνθρωπος της σιωπής αλλά και της αντίστασης. Της σιωπής όχι γιατί δεν είχες τι να πεις, αλλά γιατί ήθελες να μιλάς με περίσκεψη. Σήκωσες με σιωπή και αγόγγυστα διπλό Σταυρό, της χηρείας σου και των ασθενειών που σε βασάνιζαν.
Υπήρξες άκακος και αμνησίκακος. Ποτέ δεν κακολόγησες όποιον σε πίκρανε. Η εκδίκηση ούτε ως λέξη δεν υπήρξε στο λεξιλόγιο της καρδιάς σου. Υπήρξες αφιλοχρήματος. Ποτέ σου δε ζήτησες. Χέρι δεν άπλωσες. Δεν αγάπησες τα χρήματα. Γι’ αυτό και γεύτηκες πλούσια την αγάπη των ενοριτών σου τόσο στο Γερακάρι όσο και στην Αθήνα. Εξάλλου πολλοί είναι και εκείνοι που γεύτηκαν την δική σου αγάπη. ‘Έκανες το καλό και το ξεχνούσες. Σου έφτανε που το γνώριζε ο Κύριος. ‘Ήσουν φιλότιμος. Είχες πνεύμα νοικοκυροσύνης. Τα ήθελες όλα καλά και ωραία, τέλεια. Υπήρξες ακούραστος λειτουργός του Υψίστου και φίλος των Αγίων και της Παναγίας γι’ αυτό έφτιαξες και το εικονοστάσι της την Πορτατησά στην Αγία Χρυσή.
Η ιδιαίτερη αγάπη σου στη γενέτειρά σου στο Γερακάρι προσέφερε πάρα πολλά, με πρώτο και κύριο τον καλέστατο Ι.Ν. Αγίας Χρυσής που αφιέρωσες στη μνήμη της συζύγου σου Χρυσής πρεσβυτέρας και την παραχώρησες στην ενορία. Αλλά και σε όλες τις εκκλησίες του χωριού μας υπάρχει η σφραγίδα σου και η αγάπη σου. Στην Παναγία που βρισκόμαστε η Πλατυτέρα τοιχογραφία Ιερού, Εξαπτέρυγα, Αρτοφόριο, φανοί, Ευαγγέλια, Δισκοπότηρα, Θυμιατά και άλλα πολλά.
Στον Άγιο Χαράλαμπο τέμπλο, εικόνες, Αρτοφόριο κ.λπ. Στο Κοιμητήριο του χωριού μας η δωρεά σου για την επέκτασή του. Η αγάπη σου δεν περιοριζόταν μόνο στην Εκκλησία αλλά και στην πολιτιστική κληρονομιά του χωριού μας. Πρωτοστάτησες και έγινε ο ανδριάντας του πατριώτη Ταταρογιάννη. Εξέδωσες σε συνεργασία με τον αείμνηστο Σπύρο Μαρνιέρο το βιβλίο «Αγρίμια του Κέντρους» και πολλά άλλα τα οποία όλοι γνωρίζουν και καταμαρτυρούν την αγάπη σου για την γενέτειρά σου. Πέρυσι έστειλες βιβλία με του βίους των Αγίων της Κρήτης και θα τα μοίραζες όταν θα ερχόσουν, τα οποία εμείς σήμερα θα μοιράσουμε στη μνήμη σου.
Αδελφέ μας αλησμόνητε, πρέσβευε για όλους εμάς τον κλήρο και τον λαό στο Επουράνιο Θυσιαστήριο.
Ας είναι μακαρία η μνήμη σου σεβαστέ πατέρα και αδελφέ! Η αγάπη μας και η βαθύτατη ευγνωμοσύνη μας θα σε συνοδεύουν.
Ας είναι αιωνία η μνήμη σου και η ψυχή σου να βρει καλό παράδεισο, όπως βεβαίως και του αγαπητού Σταύρου. Αμήν.
*(Λόγος εκφωνηθείς στο Γερακάρι Αμαρίου στο 40ήμερο μνημόσυνο τον π. Εμμανουήλ Ταταράκη από τον π. Μιχαήλ Λίτινα στις 24/6/2018)
