Σε μια βδομάδα μέσα έφυγαν πλήρεις ημερών τα δυο αγαπημένα μα και τόσο αταίριαστα αδέρφια, ο Ευθύμης Κουμεντάκης και η Χρυσή Κουμεντάκη-Παντινάκη από την Πατσό.
Πρώτος, στις 7 του Οκτώβρη 2014, μετουσιώθηκε σε πνεύμα, ο Ευθύμης,
«το πελεκημένο ξύλο» της μεγάλης οικογένειας του Κουμεντομανούσου.
Είχε τελειώσει το μεγάλο σχολειό, το Πανεπιστήμιο και διέπρεψε στη δουλειά του ως γενικός διευθυντής του ΙΚΑ. Κι έπαιρνε τα λεφτά απ’ το «παραθυράκι» και καμάρωνε η μάνα του η Θεοδοσία κι ήτανε εντολή ο λόγος του για όλη την οικογένεια….
«Ό,τι πει παιδί μου ο Ευθύμης!»
Τον ακολούθησε η θεία μου η Χρυσή, η πρώτη από τα δέκα παιδιά της οικογένειας, που είχε πάρει τη σκυτάλη από τη μάνα της και διπλοκαμάρωνε βλέποντάς τον να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της προόδου στο διάβα της ζωής του.
Βιάστηκε να τον ανταμώσει κι έφυγε και κείνη στις 15 του Οκτώβρη 2014.
Ένα χρόνο πριν, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πατσωτών Αθήνας πρόλαβε να την βραβεύσει, ως υπέργηρη, Πατσώτισσα μάνα. Ήταν 97 χρονών κι ήρθε καμαρωτή στη γιορτή για να παραλάβει το βραβείο! Έλαμπε ολόκληρη απ’ τη χαρά της.
Η θεία μου η Χρυσή, ήταν μια απλή γυναίκα του χωριού, μια χωραφού, αλλά οι ατάκες της ήταν ανεπανάληπτες και χάραξαν ανεξίτηλα το μνημονικό μου.
«Να γράψεις το σπίτι μιας κοπελιάς να παντρευτεί Ευθύμη» του είχε πει τελευταία στο τηλέφωνο.
«Στο Πανεπιστήμιο θα τα γράψω ούλα αδερφή, της είχε απαντήσει, για να μαθαίνουν γράμματα τα φτωχά κοπέλια.»
Δεν ξέρω ποιος από τους δύο είχε δίκιο. Εξάλλου, αυτούς τους δύο, τους ένωνε και τους χώριζε μια κλωστή. Για ένα μόνο είμαι σίγουρη. Οι συγκρούσεις τους θα συνεχιστούν και στον παράδεισο….
Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα αγαπημένοι μου θείοι!
Κουμεντάκη Σμαράγδα
