Αναδημοσίευση από : madeincreta.gr
Έκλεψαν ακόμα και το υποζύγιο… μνημείο, αγρότη στις Βρύσες
Toυ Μανόλη Παντινάκη
Οι άνθρωποι χάθηκαν επικίνδυνα στις Βρύσες του Αμαρίου, στο χωριό του μαρτυρίου και του πόνου, και ίσως σε «πέντε άντε δέκα χρόνια», οι μετρημένοι να… ψάχνουν να πουν μια καλημέρα! Και αν σήμερα ο πληθυσμός βρίσκεται σε μόνιμο κατήφορο αφού παρέμειναν να τον… φυλάνε ίσως τριάντα που ρίζωσαν και δεν εγκαταλείπουν και με αυτούς και πάμπολλα… αρπακτικά τις νύκτες, μια μειοψηφία χωρίς δισταγμό «χτυπά» σε κάθε ευκαιρία και αφανίζει ανενόχλητη περιουσίες…
Οι λίγοι, λοιπόν, πέρα από το μόνιμο πόνο τους καθώς οι Βρύσες κάθε χρόνο αδειάζουν, βρίσκονται και απέναντι σε σπείρα τριών ή και τεσσάρων ατόμων, που ρημάζει σπίτια, κτηνοτροφικές μονάδες αλλά και ότι είναι ακίνητο ή… κινείται, χωρίς κανείς έως σήμερα αν και δρα χωρίς φραγμό τα τελευταία χρόνια, να μπορεί να την ανακόψει. Είναι ένα άλλο μαρτύριο των καιρών, στη μοναξιά και στη φτώχια που δεν αντέχεται!
ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΝ ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΥΣ;
Ο Νίκος Φουντεδάκης, από τους μετρημένους μεσήλικες που παρέμειναν οικογενειακά εκεί, οργισμένος αφού επανειλημμένα είναι το θύμα κλοπών στην περιουσία του ξεσπά: «Νιώθουμε και εμείς που μείναμε για να κρατήσουμε το χωριό ζωντανό, απροστάτευτοι. Αλήθεια τι θέλουν να πετύχουν; Θέλουν και εμείς που μείναμε να φύγουμε και με μεγαλύτερη άνεση να κλέβουν; Πού είναι οι κρατικοί μηχανισμοί να μας προστατεύσουν; Αδειάσαμε σαν χωριό, οι παλιοί άνθρωποι πέθαναν, οι νέοι διάλεξαν τις πόλεις, οι πόρτες έκλεισαν και μόνο ζουρίδες και άλλα αρπακτικά κυκλοφορούν μέρα και νύχτα… Και δεν φτάνει που οι τετράποδες ζουρίδες καταστρέφουν τις περιουσίες μας σε κότες και άλλα οικόσιτα, αλλά τα τελευταία χρόνια παρουσιάστηκαν και οι δίποδες που μας έχουν ρημάξει. Μας άφησαν μόνους και χωρίς καμιά ασφάλεια. Υπάρχει Κράτος; Πού είναι οι άνθρωποι που εκλέξαμε; Γι αυτό και μείναμε λίγοι και όσοι φεύγουν δεν ξαναγυρίζουν…».
Ό,τι κινείται και ό,τι δεν κινείται είναι… χρήσιμο για την τριμελή ή τετραμελή σπείρα που όλοι την γνωρίζουν αλλά κανένας δεν τολμά να την αποκαλύψει για τους δικούς του λόγους ο καθένας! Γι'αυτό, λοιπόν, με την ανοχή των πολλών του ντόπιου πληθυσμού στις παραβατικές συμπεριφορές, οι… πρωταγωνιστές μένουν στο απυρόβλητο και λειτουργούν με θράσος και χωρίς δισταγμό. Η τοπική Αστυνομία, ωστόσο, με την ελλιπέστατη υπηρεσία που λειτουργεί στο Νεφς Αμάρι, αδυνατεί λόγω ανεπάρκειας προσωπικού και μέσων να ανταπεξέλθει στα περιστατικά εγκληματικότητας που πολλαπλασιάζονται χρόνο με το χρόνο…
ΕΚΛΕΨΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΖΥΓΙΟ
Και δεν αρκεί που οι δυνάμεις πρόληψης και καταστολής είναι εμφανώς ελλιπείς αλλά, δυστυχώς, όλα γίνονται στο φως! Μόνο πέρυσι από τις γειτονικές Δρυγιές έως το Καρδάκι, κλάπηκαν πάνω από τετρακόσια πρόβατα και πριν λίγα χρόνια οι αδίστακτοι τόλμησαν να κλέψουν ακόμα και τον γάιδαρο… μνημείο, πολύτιμο βοηθό του Δημήτρη Βλαστού, και τον υποχρέωσαν από το πενιχρό του βαλάντιο να αναζητήσει και να αγοράσει δεύτερο…
Οι λιγοστοί που απόμειναν στις Βρύσες, λοιπόν, που… στερεύουν επικίνδυνα σε πληθυσμό, βρίσκονται πράγματι σε αδιέξοδο και τα έχουν χαμένα! «Κλέβουν ότι βρουν μπροστά τους και τα πάντα τούς είναι χρήσιμα», φωνάζουν. «Όσοι έχουν πρόβατα», προσθέτουν, «χάνουν κατά καιρούς πότε δέκα, πότε πέντε, απροσδιόριστο αριθμό και από υπόστεγα και από σπίτια. Με τους ρυθμούς που πάνε δεν θα περάσουν πολλά χρόνια και η οικόσιτη κτηνοτροφία θα εξαφανιστεί. Αρπάζουν μηχανήματα, εξαρτήματα, σκαφτικά, περιφράξεις, λάστιχα, χρήματα και χρυσαφικά πουν θα βρουν σε σπίτια και ότι μπορείς να φανταστείς! Είναι μια κατάσταση απελπισίας, όλοι είμαστε απογοητευμένοι και κανείς δεν μας ρωτά. Μας βλέπουν και εμάς ως αριθμούς ή ως ψήφους;».
Και βέβαια, τα απανωτά κρούσματα κλοπών και άλλων περιστατικών εγκληματικότητας, δεν είναι τωρινό και πρωτόγνωρο φαινόμενο σε κοινότητες του δήμου Αμαρίου, καθώς συχνά καταγγέλλονται τέτοιες υποθέσεις από κατοίκους με λήπτες δημοτικούς παράγοντες. Για μια ακόμα φορά, λοιπόν, απευθύνουν έκκληση στον δήμαρχο αφού διαθέτει και πολυετή εμπειρία ως πρώην ανώτερος αξιωματικός της Αστυνομίας, «να σκύψει στην αντιμετώπιση των υποθέσεων μας πριν το θέμα πάρει διαστάσεις και δε θα μπορεί να ελεγχθεί…».
Κάποιος να βάλει τέλος στην ασυδοσία των ολίγων που «βρήκαν ανυπεράσπιστους και λιγοστούς και αλωνίζουν στους κόπους και τις ιδιοκτησίες μας. Επιτέλους…».