Σεβαστή μας και αξιαγάπητη Μαρία, θέλω τούτη την τελευταία στιγμή του αποχωρισμού μας να καταθέσω λίγα λόγια ως νεκρολούλουδα στο σεπτό σκήνωμά σου.
Γεννήθηκες πριν 99 χρόνια στον Φουρφουρά. Ένα μικρό χωριό της Κρήτης, εκεί που ο Θεός σ΄ ευλόγησε να δημιουργήσεις μια ωραία οικογένεια με τον μακαριστό Παύλο. Αξιώθηκες να χαρείς παιδιά κι εγγόνια και να δείς δισέγγονα. Πέρασες μπόρες και καταιγίδες στην επίγεια διαδρομή σου. Μα δεν λύγισες. Στάθηκες αγέρωχη απέναντι στα δεινά που σ΄ έβρισκαν. Με μεγάλη καρτερικότητα τα ξεπερνούσες όλα.
Σε γνώρισα πριν 43 χρόνια, όταν ήλθα πρώτη φορά στο χωριό μας. Εσύ με υποδέχθηκες με μητρική αγάπη μαζί με τις μακαριστές Ανδρομάχη, Αργυρώ, Καλλιώ κι άλλους γείτονες. κι η αγάπη αυτή, αμοιβαία, κράτησε ως τώρα. Τί να πρωτοθυμηθώ για σένα? τη σωφροσύνη? την εργατικότητα? ήσουν φαινόμενο εργασιομανίας.Ποτέ δεν σε είδα με σταυρωμένα τα χέρια. Έτρεχες αξημέρωτα στα ζώα, στις αγροτικές εργασίες ως αργά το βράδυ και το νοικοκυριό του σπιτιού σου δεν τ΄ άφηνες πίσω. Και για ξεκούραση τάχα των κουρασμένων και πολυβασανισμένων χεριών σου έκανες ξενύχτι, καθισμένη μπροστά στη ραπτομηχανή σου δημιουργώντας τα ωραία σου λευκά κεντήματα, ως τα βαθιά γεράματα.Ήσουν χρυσοχέρα και στον αργαλειό δεξιοτέχνισσα.
Ετήρησες εις το ακέραιο το λόγο του Θεού. Η αριστερά σου δεν γνώριζε τι έκανε η δεξιά σου, εγκάρδια και ανιδιοτελώς. Μόνο όποιος σε παρακολουθούσε κρυφά και το αόρατο μάτι του Υψίστου, έβλεπε τις μυστικές σου αγαθοεργίες προς συνανθρώπους κι όχι από περίσσευμα υλικών αγαθών, αλλά από το υστέρημα, πάντα με αγάπη και καλωσύνη. Ο παρηγορητικός σου λόγος ήταν βάλσαμο σ΄ όλους μας. Είχες πάντα την καρδιά και την αγκαλιά σου διάπλατα ανοικτή, όπως και την πόρτα του σπιτιού σου, για να προσφέρεις την αυθόρμητη φιλοξενία σου.
Ο σύζυγός μου, που σε έζησε από τα παιδικά του χρόνια,πάντα σε θαύμαζε, όπως και όλοι μας, για την εργατικότητα, την εντιμότητα, την εχεμύθεια, την ανεκτικότητα και την καλοσύνη σου. Για τα παιδιά μου ήσουν πρότυπο ΑΝΘΡΩΠΟΥ και σε θεωρούσαν Γιαγιά τους. Ήσουν μια Μάνα δραστήρια και στοργική.
Σήμερα, τούτη τη ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΟΛΗ, μέρα της Αναλήψεως, ο Θεός σε παίρνει κοντά Του. Γι΄αυτό δεν σε θρηνούμε. Τα δάκρυά μας είναι δάκρυα αγάπης κι ευγνωμοσύνης στο πρόσωπό σου.
Φεύγεις, πλήρης ημερών,ευχαριστημένη από την αφειδώλευτη αγάπη και την άοκνη φροντίδα που σε περιέβαλαν τα παιδιά σου.
Θα σε θυμάμαι για τις συμβουλές σου, για τις παροιμίες και τις μαντινάδες που μου έλεγες. Θα σε θυμάμαι για την αξιοσύνη σου και για αυτό που πραγματικά ήσουν. Θα σε θυμάμαι σ΄όση ζωή μου απομένει.
Δέξου τα τελευταία μου δώρα¨ λίγο χώμα από την Κρήτη κι ένα κλαδί βασιλικό.
Πορεύσου εν ειρήνη στην αιωνιότητα.
Κ.Β.Μαράκη
Αριθμός Προβολών: 55
