«Μυρίζουν οι βασιλικοί, μυρίζουν οι βαρσάμοι
μα σαν μυρίζει ο φρόνιμος βαρσάμοι δε μυρίζουν,
βαρσάμοι και βασιλικοί, μ’ ουδέ καρεφυλλάτα,
μυρίζει εκειά που περπατεί, μυρίζει εκειά που στέκει,
μυρίζει εκειά που κάθεται. »
Πράγματι είναι δύσκολες οι ώρες, είναι περιττό να το πούμε όταν έρχεται η ώρα του αποχωρισμού, μα είναι φρόνιμο, είναι νομοτέλεια δυστυχώς σε τούτο τον μάταιο κόσμο , η αρχή, το τέλος και η διαδρομή στην πορεία της ζωής ενός ανθρώπου . Όμως αν η πορεία είναι ευδόκιμος, αν το όνομα του ανθρώπου είναι άριστον ,αν τον καταξιώσει και τον αγαπήσει η κοινωνία ,ο πόνος μαλακώνει σαν τον βάλσαμο του ριζικού μας.
Έτσι έρχεται το αόρατο πέπλο η καταξίωση και καθαγιάζει και ανυψώνει τον άνθρωπο που αποχαιρετούμε και ο πόνος καταπραΰνει τις πληγές από τον αποχωρισμό σου.
Ο Γιώργος γεννήθηκε στην Πατσό το 1934 από την ηρωική οικογένεια των Αλεξάδων και ήταν γιος του Νικόλαου και της Αγγελικής Αλεξάκη . Τονίζω δε χρονικά καθ επιθυμία του Γεωργίου Χαροκόπου του ποιο καταξιωμένου ήρωα της Πατσού ,διότι οι θειοι του Δαγκλής & Ελευθέριος αφού έδωσαν τον αγώνα για την λευτεριά της Κρήτης στο πλευρό του Πετρακογιώργη κατακρεουργηθήκαν και σφαγιάστηκαν ανηλεώς από τους αναρχικούς κομμουνιστές το 1945.
Τελειώνοντας το δημοτικό στο πλευρό του αδελφού του Αντώνη πορεύτηκε , ως ήταν η μοίρα του στο χωριό ,από μικρός στην κτηνοτροφία . Στις λεύκες , στους γκρεμούς ,στα βουνά ,έτσι λάτρεψε το χωριό του.
Και έτσι όμως μπορούμε να αλλάξουμε την τύχη μας «Άμα είναι ο τράγος δυνατός ..» λέει η μαντινάδα . Κατέθεσε στις Μοίρες τα χαρτιά του , πέρασε τις εξετάσεις και έτσι κατετάγη στην χωροφυλακή . Στην Αθήνα όπου εκπαιδευτικέ τοποθετήθηκε και καταξιώθηκε για 35 χρόνια στην τροχαία και σε άλλες υπηρεσίες . Το 1967 πραγματοποίησε το μεγάλο του όνειρο και παντρεύτηκε την μια και αγαπημένη του σύζυγο Ελένη Αναστασίου και η επιτυχία του συμπληρώθηκε με την γέννηση των δυο παιδιών του Νικόλαο & Αγγελική .
Συνταξιοδοτήθηκε μετά από 35 έτη ευδόκιμου υπηρεσίας και ονειρευόταν την υπολείπει ζωή του μεταξύ Πατσού που λάτρευε , και Αθηνάς καθ όσων έχαιρε μεγάλη εκτίμηση σε χωριανούς και συγγενείς . Όμως αυτήν την φορά η μοίρα του στάθηκε σκληρά και άδικα όπως γίνεται πάντα στους καλούς. Το 1995 κτυπήθηκε από βαρύ εγκεφαλικό και το δυνατό και ήταν στοιχειό. Ο Γιώργος καθηλώθηκε για πάντα στο αναπηρικό καροτσάκι.
Η αγαπημένη του σύζυγος Έλενα του στάθηκε ως το τέλος απαλύνοντας τον πόνο και κάνοντάς του κουράγιο. «Ήθελα και να κάτεχα ποιο μήνα θα πεθάνω ποια εβδομάδα του μηνός ποια μέρα τσι εβδομάδας να πάρω τα πελέκια μου τα σκεπαρνόγλυφα μου » λέει το ριζίτικο. Διστυχώς ο Γιώργος στα τελευταία του κακοπάθησε , πόνεσε & υπέφερε πολύ.
Τον αποχαιρετούμε σήμερα σαν γνήσιο Κρητικό & αγαπημένο χωριανό ,συγγενείς και φίλοι συντετριμμένοι.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Αιωνία του η μνήμη
Αθήνα 12 Ιουνίου 2020
Παττακός Γεώργιος
Πρόεδρος Πατσωτών Αθήνας
