Έμεινε στα αζήτητα η… ένδοξη Χωροφυλακή στο Αποδούλου και μαραζώνει
Έμεινε στα αζήτητα η… ένδοξη Χωροφυλακή στο Αποδούλου και μαραζώνει
Με την κατάργηση των… παραγωγικών και ένδοξων σταθμών Χωροφυλακής που έβαζε σε μια κόλα χαρτί των φακέλων τους… ατίθασους αντιφρονούντες στο «εθνικό πνεύμα και γράμμα του νόμου», τα όργανα της τάξης της υπηρεσίας του Αποδούλου Αμαρίου με τον σταθμάρχη τους αναχώρησαν… τάχιστα όπου τους τοποθετούσε το Σώμα! Δεκαετίες πριν, ο «καπετάνιος» και οι χωροφύλακες… σήκωσαν μαντήλι και αναχώρησαν… δακρύβρεχτοι, αφήνοντας στον αποχαιρετισμό τους με τους κατοίκους τα μίση και τα πάθη, που έτρεφαν κατά… «τας διατάξεις ». Πήραν άφεση… αμαρτιών και κάποιοι από αυτούς, όπως συνηθίζεται, μπορεί να αφιερώθηκαν στην Εκκλησία και σε θέσεις νεωκόρων!
Όμως, φεύγοντας «τροχάδην και εν παρατάξει», εγκατέλειψαν ως είχαν στο «οίκημα ανάνηψης των ταραχοποιών», πέραν των
Πινακίδα αθέατη, προς τον σταθμό. Στα χρόνια της… ακμής έγραφε «Οδός 28ης Οκτωβρίου 1940»
φακέλων και των απόρρητων και εμπιστευτικών εγγράφων, αρκετά από την υλικοτεχνική υποδομή, αλλά άφησαν και την… ξυλόσομπα για τις …κρύες μέρες του χειμώνα. Παράδωσαν, ωστόσο, και στη φθορά του χρόνου και την δυσδιάκριτη πινακίδα στην αρχή του δρόμου της «28ης Οκτωβρίου 1940», που κατηύθυνε τους… πελάτες «στην Αστυνομίαν» και είναι πλέον αθέατη από τη φθορά του ανελέητου χρόνου.
ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΤΗΣ… ΣΥΜΦΟΡΑΣ
Η πόρτα, υπό «την απειλή των κακοποιών στοιχείων» ,έκλεισε με αλυσίδα στο λουκέτο, τα λουλούδια των… διώξεων και της καταστολής στην είσοδο του οικήματος έγιναν αγριολούλουδα της… συμφοράς, τα λογής αντικείμενα αφέθηκαν στην τύχη τους και ο χώρος στην εγκατάλειψη έμεινε με την σφραγίδα της Χωροφυλακής στον επόμενο… ένοικο που όμως δεν φαίνεται! Αλλά και ουδείς από τους τοπικούς προύχοντες και πρώτος ο γνωστός αξιωματούχος του δήμου, λόγω καταγωγής, δείχνουν να μην τους ενδιαφέρει η αξιοποίησή του κτιρίου προς όφελος της τοπικής κοινωνίας και έχουν στρέψει τη δράση τους αλλού! Ίσως μέχρι τις επόμενες εκλογές κάτι να… σκεφτούν, εάν βέβαια διαθέσουν χρόνο και σκέψη…
Το κτίριο που στέγαζε τον σταθμό. Όλα παραδόθηκαν στ μοίρα τους. Με την κατάργησή του ο σταθμάρχης και οι χωροφύλακες έφυγαν άρον-άρον. Έβαλαν λουκέτο στην πόρτα, άφησαν για τον… επόμενο ένοικο και την ξυλόσομπα!
