Δε σε ξεχνούμε
Γιάντα περήφανε αϊτέ έσπασες τα φτερά σου
και δε θα ξαναδούμε μπλιο τ’όμορφο πέταγμά σου.
Ίντα ‘χες και μας άναψες μες στην καρδιά μας λάβρα
και τους γονείς σου βούτηξες παντοτινά στα μαύρα;
Αν καταλάβεις ογρασά στου τάφου σου την άκρη
δε θα ‘ναι τση βροχής νερό, θα ‘ναι τση μάνας δάκρυ.
Νέος πολύ μας έφυγες και πήγες μακριά μας
και κλαίμε απαρηγόρητα εμείς και τα παιδιά μας.
Να μη σε γνοιάζει αμοναχοί δε θα ‘ναι οι γονείς σου
δίπλα τους θα ‘χουν εγγονή και την καλή αδερφή σου.
Ήσουν λεβέντης Κρητικός και πάλεψες με θάρρος
μα σ’ άρπαξε μπαμπέσικα ο άπονος ο χάρος.
Σύρε γλυκιέ μου στο καλό και στην καλή την ώρα
κι εμείς θα την περάσομε μ’ υπομονή την μπόρα.
Ο θείος σου, Γεώργιος Κουκλινός.
Αριθμός Προβολών: 18