Ανάθεμα σε για ιός που σου ‘χουν και κορώνα
ανθρώπους εβασάνισες και τσοί βαλες στο χώμα
Αγάπες εξεχώρησες δεν γίνοντε καντάδες
ξεχώρισες ανδρογυνα παιδιά ‘πο τσοί μανάδες
Παιδιά μωρά δε φάγανε γάλα πό τη μαμά τους
το κόσμο θα γνωρίσουνε μαζί με τη γιαγιά τους
Πουλιά να κελαϊδίσεται μαζί και ‘σεις αηδόνια
να ευχηθείτε στα μωρά ευτυχισμένα χρόνια
Όλη η χαρά εχαθηκε τα χείλη δε γελουνε
και τη πλατεία του χωριού όλοι σκυφτά περνουνε
Γλέντι δε γινηκε ξανά λαχτάρισε η ψυχη μου
και τώρα δε μ’ απόμεινε παρά η προσευχή μου
Εμβόλια εκάμαμε όλοι που πειθαρχούμε
παρακαλούμε το θεό πάλι χαρά να δούμε
Δυό χρόνια μας ετυρανάς κι ο κόσμος υποφέρει
έφτασες ως το όμικρον και έγινες ξεφτέρι
Αν τρέχεις αλφαβητικά και φτάσεις στο ωμέγα
να πας εις τον αγύριστο κι ακόμη παραπέρα
Αν θέλουμε να ζήσουμε το κόσμο να χαρούμε
θα πρέπει καθημερινά μούστρουχο να φορούμε.
Μαρία Ευθ.Μουρτζανού (σπαγούλιενα) ετών 84 ΦΟΥΡΦΟΥΡΑ
Αριθμός Προβολών: 42