Νυφίτσες και τρωκτικά κάνουν… παρέλαση με θεατές τους εβδομήντα μόνιμους κατοίκους
Αναδημοσίευση από : madeincreta.gr
Η Μαρία Αλεξάκη έφτασε να ψάχνει… δανεικά τα αυγά από σπίτια του χωριού της. Κρατά τα αυγά και λέει: «Μου έπνιξαν 16 κότες και μου άφησαν μια και ένα πετεινό…»
Κάθε σπίτι έχει και τις… απώλειές του στο χωριουδάκι του Πατσού Αμαρίου, και οι κάτοικοι μέσα σε μια νύχτα χάνουν, απροσδόκητα, κότες και πουλιά που εκτρέφουν στα κοτέτσια τους. Έφτασαν, μάλιστα, στην ανάγκη άλλοι να αγοράζουν το κρέας από κοτόπουλο, από άλλους συγχωριανούς τους που γλίτωσαν των συχνών εισβολών από τις νυφίτσες, ή από γειτονικά χωριά, και άλλοι να δανείζονται ακόμα και τα… αυγά! Ωστόσο, το περίεργο είναι ότι όλοι που διατηρούν κατοικίδια, αναγκάστηκαν να προμηθευτούν και σκυλιά-φύλακες για την προστασία τους, όμως οι νυφίτσες δεν… τρομάζουν και εισβάλλουν μαζικά σε περιφραγμένους χώρους, εντός και εκτός σπιτιών, αποδεκατίζοντάς τα…
Είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε όλους τους οικισμούς που αδειάζουν χρόνο με το χρόνο, και στα σπίτια-καταλύματα που εγκαταλείφθηκαν φωλιάζουν τα τρωκτικά και κάνουν με… άνεση εξορμήσεις για τη ζωή τους τις νυχτερινές και μεταμεσονύχτιες ώρες (δείτε εδώ). Όμως, άλλα φτάνουν και από τα βουνά που βρίσκονται κατά αγέλες, και «τα καλοκαίρια ή την περίοδο της αναπαραγωγής τους χωρίς να ενοχλούνται κάνουν… παρέλαση στις πλατείες». Η ερημοποίηση, όμως, που παρατηρείται, επιπλέον, πολλαπλασίασε και τις γάτες σε απίστευτους αριθμούς, που αναζητώντας τροφή για να επιβιώσουν, καταφεύγουν και στα βουνά και σταδιακά αποκτούν συμπεριφορά ημιάγριου ζώου…
«Φτάσαμε στο σημείο να αγοράζουμε στο χωριό και το κρέας από κοτόπουλο», λέει απελπισμένος ο Γιάννης Δεληδάκης
«ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ…»
Θύμα των επιθέσεων από τα τρωκτικά ο Γιάννης Δεληδάκης, που «η κρίση με έφερε στο χωριό μου πριν τέσσερα χρόνια». Εδώ υποχρεώθηκε να προσαρμοστεί στο νέο μοντέλο ζωής και νιώθει ικανοποιημένος, γιατί«όλα τα έχουμε και μόνο το ρευστό μας λείπει». Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια, πέρα από τις δυσκολίες, είχε να αντιμετωπίσει και το άγνωστο, έως τότε, για εκείνον φαινόμενο: «Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για εμάς που έχουμε κότες και πουλιά», σημειώνει. «Τα τρία τελευταία χρόνια οι νυφίτσες μου έχουν πνίξει πάνω από εξήντα κότες και πουλιά. Πέρυσι το Μάιο, είχα αγοράσει από τον πλανόδιο σαράντα πουλιά και μετά από ένα μήνα μπήκαν στο κοτέτσι και τα εξαφάνισαν. Είναι μεγάλη καταστροφή και δεν είμαι μόνο εγώ αλλά όλοι οι χωριανοί…»
Η μόνιμη απειλή της εξολόθρευσης, στο μεταξύ, τον ανάγκασε να πάρει τα μέτρα του και γι αυτό έβαλε τρία σκυλιά-προστάτες του κοτετσιού του. «Και στα δεκαπέντε κοτέτσια του χωριού θα δεις ένα, δυο ή και τρεις σκύλους», θα πει. «Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια, οι νυφίτσες βολτάρουν στην πλατεία χωρίς κανένα εμπόδιο έχουν κατασπαράξει χιλιάδες και η κατάσταση δεν αντέχεται. Παλαιότερα επιτρέπονταν να σκοτώνεις τέτοια ζώα και υπάρχουν άνθρωποι και εδώ και σε άλλες περιοχές που έβγαζαν καλό μεροκάματο και έκαναν περιουσίες. Τώρα το πρόβλημα έχει μεγιστοποιηθεί και μας άφησαν και αυτό να το αντιμετωπίσουμε μόνοι μας…»
«Είναι μάστιγα για το χωριό μας οι νυφίτσες», διαπιστώνει η Ξένια Σχοινάκη
ΨΑΧΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΓΑ
Και αν πριν τις μαζικές εισβολές οι κάτοικοι προμήθευαν τις οικογένειες τους και των παιδιών τους με «χωριάτικα αυγά», τώρα και οι ίδιοι τα στερούνται, όπως συνέβη με την Μαρία Αλεξάκη που εκείνο το πρωινό βρέθηκε στην πιάτσα αναζητώντας τα. «Από τις 17 κότες που είχα στο κοτέτσι, μπήκαν και μου έπνιξαν τις 16 και μου άφησαν μια και ένα πετεινό. Γι αυτό και δεν έχω αυγά και αναγκάζομαι να τα γυρεύω στο χωριό», λέει. «Κατεβήκανε από τη «Χαλέπα» του «Σωρού» και δεν μου άφησαν παρά μια. Άντε τώρα να πάρεις άλλα πουλιά, να τα μεγαλώσεις και να σου κάνουν αυγά. Και δεν είναι και σίγουρο πώς και αυτά θα μείνουν για πολύ καιρό…»
Κώστας Παντινάκης: «Από τις 10 κότες και τους δυο πετεινούς μου άφησαν για… δείγμα μια όλη κι όλη…»
Αλλά και ο Κώστας Παντινάκης έπεσε και αυτός… θύμα των εισβολέων τρωκτικών: «Το κοτέτσι το έχω δίπλα στο σπίτι μου και έτρεφα 10 κότες και δυο πετεινούς», εξιστορεί. «Μπήκαν και μου έπνιξαν τις 9 και τους δυο πετεινούς και μου άφησαν μια για… δείγμα όλη κι όλη! Στα κοτέτσια έμπαιναν ανέκαθεν αλλά τελευταία το πράγμα θέριεψε».
Το χωριό κατοικούν σήμερα περίπου εβδομήντα άνθρωποι, και από αυτούς τέσσερα ζευγάρια νέων ή επέστρεψαν ή παρέμειναν και δημιούργησαν οικογένειες.
Όμως, το μεγάλο πληθυσμό που εγκαταστάθηκε στα ερείπια, τον αποτελούν… νυφίτσες και λογής-λογής θηλαστικά σαρκοφάγα που χωρίς φραγμούς περιέρχονται τα σπίτια και αναζητούν τροφή για να επιβιώσουν. Χιλιάδες τα τρωκτικά αλλά χιλιάδες και οι γάτες που αναπαράγονται ιλιγγιωδώς και ψάχνουν για τη συντήρησή τους ακόμα και στα βουνά. Οι μόνιμοι συνήθισαν πια…
Στην πλατεία του Πατσού γίνεται… παρέλαση τις νύχτες από τα σαρκοφάγα θηλαστικά
