Στη θέση "Γούρνες", 1 χλμ περίπου ΒΔ του χωριού Αποδούλου,στην κορυφή χαμηλού λόφου, σε θέση με μεγάλη ορατότητα στην ευρύτερη περιοχή, από τον Ψηλορείτη έως το λιβυκό πέλαγος , βρέθηκε το 1930 τυχαία από γεωργό κάτοικο του Αποδούλου, κυλινδρικό ενεπίγραφο κύπελο, Μινωικών χρόνων. Ο διερχόμενος από το Αποδούλου περιηγητής J. Pendlebury είδε μέρος του παραπάνω κυπέλου και ενημέρωσε τον τότε Έφορο Αρχαιοτήτων Κρήτης Σπύρο ΜΑΡΙΝΑΤΟ, ο οποίος αφού μετέβει άμεσα στο Αποδούλου (εξαιτίας και της φιλίας που είχε με τον γνωστό οφθαλμίατρο ΦΩΤΑΚΗ Γεώργιο), πραγματοποίησε αυτοψία του χώρου και παρέλαβε το ανεβρεθέν κύπελο. Το κύπελο εξωτερικά φέρει Μινωική γραφή (γραμμική Α), και ομοιάζει με ευρήματα της Κνωσσού, και μετέφερε αυτό στο Μουσείου του Ηρακλείου όπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα (α.α 2479).
Τα διάφορα ευρήματα (πήλινο χυτό σε σχήμα ταυροκεφαλής, ένας χρυσός και ένας χάλκινος διπλός πέλεκυς και μία λίθινη τράπεζα προσφορών με σημεία της Γραμμικής Α' γραφής) δίνουν σαφή εικόνα της σημασίας που είχε η έδρα αυτή .Το Μινωικό Μέγαρο Αποδούλου ιδρύθηκε στην διάρκεια της Μεσομινωικής ΙΙΙ περιόδου και καταστράφηκε στην αρχή της Υστερομινωικής Ι (1600 π.Χ.) από ισχυρή πυρκαγιά, της οποίας τα ίχνη είναι σαφή (πιθανόν από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας) την ίδια περίοδο με την καταστροφή των γειτονικών της κέντρων. Η ζωή στο Αποδούλου και στη Φαιστό συνεχίστηκε και στη νεοανακτορική εποχή, σε αντίθεση με το Μοναστηράκι όπου εγκαταλείφθηκε οριστικά.Το Μινωικό μέγαρο Αποδούλου ανήκει στην Παλαιοανακτορική περίοδο (1700-2000 π.χ).
Από τα ανωτέρω ευρήματα φαίνεται το Μινωικό ανάκτορο Απδούλου να παρουσιάζει χαρακτηριστικά οργανωμένης κοινωνίας.Αυτό φένεται και από την εύρεση έξι σφραγιδόλιθων, που δείχνει ότι συμμετείχε στο διοικητικό σύστημα της περιοχής, όπως αυτό έχει καταγραφεί, από τα ευρήματα της Φαιστού. στα Ν.Α του Αποδούλου , και αντίστοιχα Β.Δ του , του Μοναστηρακίου.
