Του : Σταύρου Φωτάκη
Κάθε φορά που φεύγει για το ταξίδι χωρίς επιστροφή κάποιος χωριανός μου, νοιώθω την ανάγκη να γράψω λίγες λέξεις, όπως ακριβώς τις νοιώθω. Και θέλω να γράφω για όλους γιατί όλοι το αξίζουνε, άσχετα αν δεν τα καταφέρνω πάντα. Αυτό συμβαίνει και με τον αναχωρητή της Καθαρής Δευτέρας, τον Μανούσο, από τον Άη Γιάννη Αμαρίου του Ρεθέμνους. Απόγονος της ιστορικής οικογένειας των Μπριλλάκηδων, γεννήθηκε και έζησε δύσκολα χρόνια στο χωριό, γεύτηκε την ορφάνια από την νεανική του ηλικία, μα στάθηκε δίπλα στη μάνα του τη Νικολάκενα με την αδερφή του τη Στεφανούλα. Είχε χαραχτήρα ανήσυχο και διορατικό, γι αυτό έγινε εσωτερικός μετανάστης και αναζήτησε μια καλύτερη τύχη στην Αθήνα, έχοντας στο πλάϊ του, σύντροφο και συμπαραστάτη, μια Αρχόντισσα του Άη Γιάννη, τη Μαρία, με την οποία δημιούργησαν μια θαυμάσια οικογένεια και την συμπλήρωσαν με το Νίκο, την Ελένη και τη Φωτούλα. Εντάχθηκε στην κοινωνία των αποδήμων Αηγιαννιωτών και συμμετείχε πάντα, σε όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες, σε χαρές και λύπες, δίχως να αποκοπεί από τον γενέθλιο τόπο του. Χαρισματικός, μερακλής, με λεβεδιά και χάρη, με το χαμόγελο στα χείλη. Έδινε απλόχερα ό,τι γνώριζε και εγώ προσωπικά του οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις ατέλειωτες συζητήσεις μας και τις πληροφορίες που μου εμπιστεύθηκε.
Μα τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, γι αυτό θα κλείσω τούτη τη μικρή-ταπεινή αναφορά μου, με την επισήμανση πως έφυγε ξαφνικά, ένας ξεχωριστός Αηγιαννιώτης, αγαπητός σε όλους. Έφυγε ορθός, σε πέντε μόνο μέρες, δίχως να ταλαιπωρηθεί, δίχως να παραβαρέσει κανέναν.
Μαρία, κουράγιο. Νίκο, Ελένη, Φωτούλα, εγγόνια και δισέγγονα, να είστε υπερήφανοι για τον πατέρα και παππού σας.
Μανούσο. Έφυγες Καθαρή Δευτέρα, σου αξίζει Καθαρός Ουρανός. Καλή Ανάπαψη.
