Σπίτια-ερείπια μέσα στο δρόμο από το Χωρδάκι προς το Άνω Μέρος Αμαρίου
Η ζωή των ελάχιστων, τους μέτρησαν και είναι τέσσερις, είναι μέσα στα ερείπια! Το σύνολο σχεδόν των σπιτιών στο χωριουδάκι της ερημιάς Χωρδάκι δίπλα στο Άνω Μέρος, έχει καταρρεύσει και οι τέσσερις μένουν σε σπίτια που ανοίγουν τις πόρτες τους! Όλα είναι μέσα στην εγκατάλειψη, άνθρωπος δεν εμφανίζεται και ίσως ακουστεί ένα γάβγισμα…
Στο σπίτι της εγκατάλειψης έμεινε μόνο η πινακίδα της… λεωφόρου
Εδώ είχε το λημέρι του την περίοδο της κατοχής ο Τομ Νταμπάμπιν και ο Γιώργος Ψυχουντάκης έγραψε στον «Κρητικό Μαντατοφόρο»: «… Μάθαμε πού θα τον βρίσκαμε από τον Νικολή Καπαρό που ήταν ο άνθρωπός μας στο Χωρδάκι, στην προστασία του οποίου εβρίσκετο εκεί ο κ. Τομ και το λημέρι του. Μας οδήγησε ένα τέταρτο στην κατηφόρα και πήγαμε στου Γέρου τη βρύση, όπως λέγεται εκεί η τοποθεσία. Ήταν ένα ωραίο μεγαλωπό σπιτάκι εκεί, σκεπασμένο με τσίγκους, που ασφαλώς θα το είχαν χτίσει βοσκοί από πιο πριν για δική τους χρήση, μα τώρα το είχαν παραχωρήσει στον Τομ για σταθμό ασυρμάτου στον κοινό σκοπό…»
Αφέθηκαν στην τύχη τους οι περισσότερες κατοικίες που γκρεμίζονται
Εκείνα τα χρόνια το Χωρδάκι αριθμούσε περίπου εκατό ανθρώπους και το σπίτι του Νικόλα του Καπαρού, όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Νικητές στο απόσπασμα, το Αμάρι στις φλόγες», ήταν ο οικισμός φιλοξενίας Άγγλων. Η σύζυγός του Μαρία είχε πει ότι υποδέχονταν
Όσα σπίτια δεν έχουν καταρρεύσει ετοιμάζονται για κατάρρευση
«κάθα μέρα Εγγλέζους στο σπίτι και ο άντρας μου ο Νικόλας έκανε το-γ-καπετάνιο κι ούτε μια-μ-πεντάρα δεν επήρενε».
Αφηγήθηκε περιστατικό με Γερμανούς αιχμάλωτους στο σπίτι της: «Εφέρανε εφτά Γερμανούς αιχμαλώτους για να τσι παραδώσουνε στσ΄ Άγγλους να τσι πάνε, λέει, στη-ν-Αίγυπτο. Τσι πιάσανε, είπανε, στο-μ-Πατσό, και τσι ‘φερενε-ν-ένας Πατσώτης, ο πρόεδρος ήτανε, ποιος ήτανε δε-γ-ξέρω, και ήρθενε μ’ αυτούς τσ’ αιχμαλώτους στο σπίτι, φάγανε, ήπιανε κι ύστερα εξάνοιγενε ο Πατσώτης να φύγει. Κι όμως, του λέει ο άντρας μου: «Δε θα φύγεις, μόνο θα τσι πάρεις να πας να κοιμηθείς έξω και το πρωί θα ‘ρθεις να πας να τσι παραδώσεις στσ’ Εγγλέζους. Ετσά σόι το ‘ καμενε!»
Στις 22 Αυγούστου του ’44 που πυρπολήθηκε το Άνω Μέρος με τα άλλα χωριά του «Κέντρους» και εκτελέστηκαν δεκάδες κάτοικοι του, το Χωρδάκι παραχώρησε στέγη και τροφή σε κατοίκους από το γειτονικό χωριό.
Σειρά από ακατοίκητα σπίτια πάνω στον δρόμο
Ένα από τα μετρημένα που μένει όρθιο. Φαίνεται, όμως και αυτό να μην κατοικείται…
