Αναδημοσίευση από : madeincreta.gr
Θρησκευτικό και ιστορικό μνημόσυνο στον Άη Γιάννη Αμαρίου για τον Αντώνη Ζωιδάκη
Ο γενναίος υπενωμοτάρχης Αντώνης Ζωιδάκης (αριστερά), ο Βαγγέλης Ξηράς (δεξιά) από τους Αρμένους είδε την εκτέλεση του τολμηρού αστυνομικού
Άφησε το κορμί του και την ψυχή του στον «υπέρ πάντων αγώνα απελευθέρωσης» στην αρμενιώτικη γη του Ρεθύμνου ο ριψοκίνδυνος αντάρτης, ενωμοτάρχης του Άη Γιάννη Αμαρίου Αντώνης Ζωιδάκης, στις 6 Αυγούστου 1944. Το αίμα του παλικαριού μετουσιώθηκε σε… αέρα της λευτεριάς δυο μήνες αργότερα και 72 χρόνια μετά «τον γενναίο Ζωιδαντώνη»,
θα φέρει στη θύμηση των χωριανών του και όλων των Αμαριωτών ο τοπικός δήμος, επιδιώκοντας μέσα από το θρησκευτικό και ιστορικό μνημόσυνο που θα πραγματοποιήσει στη γενέτειρά του στις 7 Αυγούστου, να αναδείξει την προσωπικότητα και την πολύπλευρη προσφορά του στα αδυσώπητα χρόνια της γερμανικής κυριαρχίας…
Είναι η πρώτη φορά, δυστυχώς, που κρατική ή αυτοδιοικητική Αρχή στο Ρέθυμνο και στο Αμάρι αφυπνίζεται και στρέφει το ενδιαφέρον της σε μια μεγάλη μορφή της άγνωστης, κυρίως στις νέες γενιές, τοπικής ιστορίας, αναγνωρίζοντας έστω και μετά από τόσες δεκαετίες την μεγάλη και ουσιαστική συμβολή του στους αγώνες κατάκτησης πανανθρώπινων ιδανικών. Ο πατριώτης βαθμοφόρος της Χωροφυλακής Ζωιδάκης, όπως και τόσοι άλλοι αφανείς, με την πάροδο των χρόνων σκεπάστηκαν από τη λήθη και ίσως να είναι και… άγνωστοι στους πολλούς σήμερα. Όπως σημείωσε ο αντιδήμαρχος Παιδείας και Περιβάλλοντος του δήμου Αμαρίου που είχε και την πρωτοβουλία πραγματοποίησης της εκδήλωσης Αδάμ Παραδεισανός, ο δήμος και η κοινωνία «οφείλουμε τιμή στη μνήμη μιας σημαντικής ιστορικής προσωπικότητας του τόπου μας που διαδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλο στα χρόνια υποδούλωσής μας από τους Γερμανούς. Σε αυτούς τους ήρωες που σήκωσαν χωρίς να αναμένουν ανταπόδοση, το ανάστημα και αγωνίστηκαν για αξίες και οράματα οφείλουμε…»
Η πρωτοβουλία της εκδήλωσης για τον Ζωιδάκη λήφθηκε από τον αντιδήμαρχο Παιδείας και Περιβάλλοντος του δήμου Αμαρίου Αδάμ Παραδεισανό
ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΖΩΙΔΑΚΗ
Η εκδήλωση προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του πνευματικού κέντρου Άη Γιάννη και για την προσωπικότητα και την σπουδαία αντιστασιακή του δράση του Αντώνη Ζωιδάκη θα μιλήσει ο στρατηγός ε.α Σταύρος Φωτάκης, «φωτίζοντας» άγνωστες πτυχές της διαδρομής του και εξαίροντας την πατριωτική του συνείδηση…
Τις πρώτες μέρες του Ιουνίου και μια βραδιά, αφού είχε γίνει η κατάληψη της Κρήτης, εμφανίστηκε στον Άη Γιάννη ο χωριανός του υπενωμοτάρχης από τον αστυνομικό σταθμό Κισσάμου, όπου υπηρετούσε, θυμάται ο Γιάννης Παραδεισανός (Νικητές στο απόσπασμα, το Αμάρι στις φλόγες…, σελ. 61,62). Διαπίστωσε, τότε, «τρομοκρατημένους τους χωριανούς» και στην εντολή των Αρχών κατοχής να παραδώσουν τα όπλα στον σταθμό Αποδούλου, ζήτησε, όπως αφηγήθηκε ο Παραδεισανός:
« Δεν θα πάτε να παραδώσετε ούτε ένα όπλο που κεντά! Μα πολεμικό είναι μα κυνηγετικό είναι. Αν είναι κανένα σαράβαλο, δυο-τρία τέθοια, θα πάμε να τα παραδώσομε στο σταθμό τ’ Αποδούλου για να καλυφθούμε. Και τ’ άλλα θα τα φυλάξετε, γιατί θα μας χρειαστούνε…»
Για την επιχείρηση απαγωγής του Κράιπε, ο Στάνλει Μος, έγραψε στο βιβλίο του ανάμεσα στα άλλα για τον Ζωιδάκη: «… Ήλθε γεμάτος ενθουσιασμό, αναστατωμένος από τη σκέψη ότι παραλίγο να μείνει έξω από την επιχείρηση αυτή… Ο Αντώνης, αντίθετα από πολλούς άλλους που μιλούν για να μιλούν, σπάνια λέει κάτι που δεν είναι ουσιαστικό… Αφού διακινδύνευσε τη ζωή του τόσο συχνά, ο τρόπος του θανάτου του θα πρέπει να ικανοποίησε την κρητική του καρδιά…»
ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ
Για τα όσα ακολούθησαν μετά την εκτέλεσή του ο Άντονι Μπιβόρ σημειώνει: «Οι Γερμανοί έδεσαν τον Ζωιδάκη στο όχημά τους και έφυγαν σέρνοντάς τον πίσω τους, ώσπου πέθανε. Στους Αρμένους δόθηκαν διαταγές να μείνει το πτώμα του άταφο για αρκετές μέρες ως προειδοποίηση. Όμως η φρικτή του μοίρα, ιδίως επειδή ήταν ένα αληθινό παλικάρι, όπως έλεγαν οι Κρητικοί, έδωσε δύναμη στις καρδιές…»
Ο Βαγγέλης Ξηράς από τους Αρμένους που είδε την εκτέλεση του Ζωιδάκη, αφηγήθηκε ότι «το-ν εφάγανε, το-γ-κακομοίρη το-ν-Αντώνη τζάμπα» και θυμάται ότι «μετά που το-ν εσκοτώσανε, το-ν εθάψαμε χωρίς να το-μ-ψάλλει παπάς». Οι δε συγγενείς του πληροφορήθηκαν την εκτέλεσή του πέντε μέρες μετά και του έκαναν μνημόσυνο. Σε αυτό το μνημόσυνο στους Αρμένους βρέθηκε και ο Γιάννης Παραδεισανός που εξιστορεί: «…Μόλις εφύγανε οι Γερμανοί, έστειλε η Αγγλική Υπηρεσία αυτοκίνητο από το Ρέθυμνο στο Βυζάρι. Και πήγαμε απ΄το-ν-Άη Γιάννη η αδερφή-ν-του η Ειρήνη, χωριανοί επαέ, συγγενείς κι απ’ τα γύρω χωριά και πήγαμε πεζοπόροι στο Βυζάρι και μας επήρε φορτηγό των Γερμανών, που το ‘χανε εγκαταλείψει και το ‘θεσε σε λειτουργία η Αγγλική Υπηρεσία, και πήγαμε στο Ρέθυμνο. Πήγαμε απ’ το Ρέθυμνο πεζοπόροι στσ’ Αρμένους και του κάναμε το μνημόσυνο…».
