Λίγα λόγια αγάπης & ευγνωμοσύνης για τον "ΠΑΤΕΡΑ" – "ΘΕΙΟ" και "ΑΔΕΛΦΟ" Γιάννη Κουγιτάκη (Καλεσογιάννη), που έφυγε πρόσφατα από τη μάταιη τούτη ζωή.
Ο άρχοντας Καλεσογιάννης γλεντζές και άριστος χορευτής όπως τον ξέραμε όλοι μας, γεννήθηκε το 1930, στο Ανω Μέρος Αμαρίου, από τους γονείς Κυριακή και Μανώλη Κουγιτάκη. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο Ανω Μέρους και το 8τάξιο Γυμνάσιο Ρεθύμνου, με πολύ καλές επιδόσεις στα μαθήματά του.
Η μαύρη Γερμανική Κατοχή τον βρήκε σε μικρή ηλικία και μάλιστα τα Γερμανικά Στρατεύματα Κατοχής τον άφησαν ορφανό, αφού μαζί με άλλους 58 ¨Ηρωες – Αντιστασιακούς Άνω-Μεριανούς συγχωριανούς μας, τουφέκισαν τον πατέρα του Μανώλη.
"Ηρωϊκά" ο Γιάννης μας, αντιστάθηκε με υπερηφάνεια, όπως και όλα τα θύματα του χωριού μας, στην ορφάνια και στη φτώχεια και επέζησε αξιοπρεπώς. Σε ηλικία 19 ετών κατετάγη στην Αστυνομία Πόλεων όπου και υπηρέτησε με ζήλο και ενθουσιασμό. Υπήρξε δε ένας από τους τρεις διακεκριμένους τροχονόμους Αττικής (Οι άλλοι 2 ήταν οι Μιχάλης Προκόπης & Γιάννης Σκαλίδας).
Ή μεγάλη χαρά oλων όσων τον γνώριζαν, ήταν να τον έχουν στη παρέα τους, στη συντροφιά τους, στο χορό τους. Μαζί με την εξαιρετική σύζυγο του, Ελένη ήταν η ψυχή της παρέας και με τα σπάνια χαρίσματα τους, που ήταν το χιούμορ, το τραγούδι, ο χορός, τα καλαμπούρια (Κρητικές ιστορίες), και τις διηγήσεις – εξιστορήσεις των διαφόρων χορευτάδων του χωριού μας.
Ο Γιάννης Κουγιτάκης (Καλεσογιάννης), αγαπήθηκε πάρα πολύ από τους φίλους – συναδέλφους & συγχωριανούς μας, όπως εγώ ο ανηψιός του Μιχάλης, γιός της αδελφής του Μαρίας. Nιώθω υπερηφάνεια και συγκίνηση, στοιχεία απολύτως συναισθηματικά, τα οποία μου επιβάλλουν να προσπαθήσω να ακολουθήσω στο υπόλοιπο της ζωής, την καλοσύνη και τον ανθρώπινο χαρακτήρα του.
Επιπλέον, θέλω με το παρών, να εκφράσω την βαθειά ευγνωμοσύνη μου καθως και της οικογένειας μου, τόσο σε εκείνον όσο και στη σύζυγό του Ελένη, που με όρισαν έμπρακτα και συναισθηματικά παιδί τους, και σου υπόσχομαι Θείε Γιάννη, ότι θα σε θυμάμαι και θα ζεις στη καρδιά μου για πάντα, και ότι θα συμπαρίσταμαι με όλες μου τις δυνάμεις στην αγαπημένη μας, σύζυγό σου και θεία μου, Ελένη.
Εύχομαι ο Θεός να σου δώσει τη θέση που τόσο σου αξίζει στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. .
Με αγάπη μνήμης και ευγνωμοσύνη
Ο Ανηψιός Σου
ΜΙΧΑΛΗΣ ΕΜΜ.ΠΑΤΡΙΚΑΛΑΚΗΣ
